साहित्य सङ्ग्रहालय

~कुमार सिंखडा~

आकाशमा बादलको छनक एक टुक्रा पनि थिएन । मध्ये भागमा सूर्य झलमलाइरहेको थियो । यद्यपि आङ् सिरिङ्ग पार्ने गरी चिसो हावाको लहर अर्को एक पटक फैलिएर चौर पार गर्दै वरिपरिको पैयुँका रूखमा ठोक्कियो । तिनै पैयुँका रूखहरूबिचबाट कोइलीको आवाज आयो । बसन्त ऋतुको आगमन भैसकेको थियो ।

प्रमेश चौरको बिच भागमा पुग्नै लागेको थियो । बिपरित दिशाबाट एउटा पुरुष आकृति हल्का हात हल्लाउँदै ऊतर्फ आउन लागेको थियो । त्यो कविराज थियो ।

“त, लाग्ने होइन त ?” दश कदम नजिक आइपुगेपछि कविराजले सोध्यो ।

“ठिक छ, म तयार छु,” प्रमेशले मलिन स्वरमा उत्तर दियो । Continue reading →