गीत : बरु पत्थरको निर्जिव मुर्ती

~किरण खरेल~

आ आ आ S S S S

बरु पत्थरको निर्जिव मुर्ती भएरै बाँचु
तर लाग्छ मन सधैँ नै यही अंगालोमा बाँचु –२
बरु पत्थरको निर्जिव मुर्ती भएरै बाँचु Continue reading

Posted in नेपाली गीत | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : एलियन बस्तीको कथा

~युवराज मैनाली~

हाम्रोभन्दा फरक नभएको ठ्याक्कै पृथ्वी जस्तै अर्को निकटतम संसारमा भएका गतिविधिलाई पृथ्वीका बासिन्दाहरूले नियालिरहेका थिए । मानिस जस्ता प्राणीले प्राविधिक विकासको बाबजुद, ग्लोबल वार्मिङको बढ्दो खतरालाई समेत बेवास्ता गरिरहे । तिनीहरू एक विरोधाभासी प्रजातिहरू थिए, जटिल दर्शन र बौद्धिक बहसहरू सिर्जना गर्न सक्षम थिए तर तिनीहरू आफ्नै ग्रह बचाउन पूर्ण रूपमा अयोग्य थिए ।

एक दिन प्रख्यात दार्शनिक र वैज्ञानिकहरूको समूह ग्लोबल वार्मिङको अस्तित्वको सङ्कटबारे छलफल गर्न भेला भयो । तिनीहरूले सुस्पष्ट गद्यमा बोल्थे, जटिल तर्कको साथ बहस गर्थे र गहिरा प्रश्नहरू विचार गर्थे । यद्यपि तिनीहरूले उपभोगको नैतिकता र प्रकृतिको मेटाफिजिक्सको बारेमा बहस गर्दा, ग्रह तातो हुन जारी Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : घोप्टेको घोप्टयाइँ

~युवराज मैनाली~

मेरो हजुरबा, सधैँ खुट्टो उचालिरहनुहुन्थ्यो । कुरा पनि सधैँ खुट्टा उचालिएको कुरा नै गर्नुहुन्थ्यो । कुरा गर्दागर्दै उहाँमा जानेर वा नजानेर हात टाउको मात्र होइन खुट्टै उचालेर खुट्टो उचालिएको कुरा गर्नुहुन्थ्यो । उमेरले नदिए पनि खुट्टो उचालिएर निकै निकै जोसिनुहुन्थ्यो । आफ्नो पालाको समालोचनासहित अहिलेको औँसीको बखान गर्नुहुन्थ्यो तर जुन दिन सरकारले वृद्ध भत्ता र पेन्सनको Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : चाड

~युवराज मैनाली~

हिँड्दाहिँड्दै टक्क रोकियो आशामान । यताउति पुलुक्क हेर्‍यो । जता हेरे पनि हेराइको केन्द्रबिन्दु त्यही थियो । तर त्यो हेर्ने कसैलाई फुर्सद थिएन । हुनसक्छ आशामानको हेराइझैँ हेर्ने आँखा अरूको थिएन । यसैले देखेनन् । देख्ने आशामान मात्रै थियो । कसैले नदेखेको आशामानले देख्यो । हावा चलेको थियो । धुलोझैँ त्यो पनि उड्ला भन्ने डर पलायो । अनि असह्य भएर पाइला बढायो । हातमा रहेको ठुटो सल्कायो । ठुटो सल्काइमा दुइृ चार नजर परे । जसको नजर परे उसको मुहार मुस्कुरायो ! आशामानले जानीजानी सुरुक्क लाइटर झार्‍यो । लाइटर त्यही खस्यो जहाँ उसको आँखा गडेको Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : आउँदो दिन

~युवराज मैनाली~

बिलौना बजारको उद्घाटन गर्न पाल्नुभएका प्रमुखअतिथिको बोल्ने पालो आइसकेको थियो । उद्घोषक उहाँको देनको चर्चा गर्दै चाकडीमा तल्लीन थिए । यत्तिकैमा प्रमुखअतिथिको मोबाइलको घण्टी बज्यो । के कुरा भएछ कुन्नि प्रमुखअतिथि लुसुक्क ओर्लनुभयो । उद्घोषकले हाम्रा प्रमुख अतिथि…….. भनेर जदौ पोजमा हात सोफातिर पु¥याएर आँखा Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : तिरैतिर

~युवराज मैनाली~

“ए बूढा बा के बाटो रोकेर उभिराख्या ?”

यो आवाज नाराको रूपमा घन्किएपछि म झसङ्ग बने । वरिपरि हेरेँ अगाडि केही जोडी बाहेक अरू केही थिएन । म बाहेक दायाँ झाँङमा नदेखिएका तर सुनिएको जोडीको सुनाई जसबाट मलाई चुम्बकझैँ तानेर ठिङ्ग उभ्याइदिएको थियो । त्यो बाहेक धुलो पनि छिर्न नसक्ने गरी म ढक्क फुलेर उभिएको रहेछु । पछाडि थापाथली पुलदेखि कुपण्डोल सम्मको वाहन जामझैँ जोडी जाम भइसकेको रहेछ । त्यत्रो बागमतीतिर म जस्तो ख्याउटे उभिँदा जाम नहुनुपर्ने उदेक आश्चर्य मान्दै मलाई आफूतिर हेर्नै पर्ने भयो । ओहो ! Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

कविता : बन्द मुठी, अक्षर र शब्दहरू

~सुधीर छेत्री~

अलि अलि हावाले हल्लाइरहने गुरॉंसका पातहरू
एक -एक झरेर जानलागेपछि
नबुझिने कविताका शल्यपरीक्षामा भेटिएका
सम्वेदनाका टुक्राटाक्री छेस्का बटुली आफैलाई खोज हिँडें म।

माइलौं कागजको यात्रा गरिसक्दा शरीरका व्यञ्जनाहरू
स्वरसितका सम्भोगमा स्खलित भइसके।
नाद सुक्ने भइसक्यो। गति, यति बरालिए।

म हिँडें, अनि धेरै टाढा आइपुगेछु Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मध्यरात मेलोडी र पर्यावरण गीत

~सुधीर छेत्री~

ओजोनको हजार आँख्ले डोको बोकेर
मेरी धरा-रानी
कसिङ्गरबाट
मिथेनको धुवॉं फ्यॉंक्छ।
चोली च्यातिएको जवान त्यसको उरोजलाई
गिजोलिबस्छ
हजार अदृश्य हातहरू।

पर्यावरणको रोगी अन्त्यानुप्रास
एकलयमा खोकिबस्छ अनि
स्लोगनहरूको अधिकतम सङ्ग्रहले
मोटाएको छ
म्यूचल फण्ड। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

पुस्तक समीक्षा : भीम पौडेल घाँसेको ‘झड्केलो छोरो’

~नन्दलाल आचार्य~

कोशी प्रदेशको उदयपुर जिल्लामा साहित्यिक संघसंस्था थुप्रै छन् । साहित्यकार अनगिन्ती छन् । यद्यपि उपन्यास लेख्नेहरु भने ज्यादै कम छन् । राममणि पोखरेल, पुण्य कार्की, कपिल ठकुरी, विश्वराज ढुंगाना, नन्दलाल आचार्य, सूर्यनारायण चौधरीहरुले यस अघि नै उपन्यास विधामा कृति प्रकाशन गरिसकेका छन् । त्यही लहरमा सामाजिक उपन्यासका साथ उभिन आइपुगेका छन् भीम पौडेल घाँसे (२०१८) ।

राममणि पोखरेल (२००४) को ‘साहिँली मैया र रसुवाघाट’ (२०६१), विश्वराज ढुङ्गाना (२००९) को ‘उपहार’, पुण्य कार्की (२०२७) को ‘जीवनयात्रा’ (२०५६), कपिल ठकुरी (२०२९) को ‘काउसोको माला’ (२०५५), Continue reading

Posted in पुस्तक समीक्षा | Tagged | Leave a comment

कथा: सहमति

~प्रदीप नेपाल~

रात बिस्तारै उकालो लाग्दै थियो । ‘इन्डियन क्विजिन कर्नर’मा जमेर बसेका थिए चार जना । नाम जे भए पनि विदेशी रक्सीको रङ पहेँलो हुने भयो । सेकुवा भन्नेबित्तिकै जिब्रोमा पानी आउने नै भयो । एक टुक्रो सेकुवाले दुई पेग तान्न भ्याइरहेका थिए तिनीहरूले ।

‘चूक भयो हामीबाट’ बाहिरको चिसोलाई पनि चुनौती दिने स्वरमा ओभरकोट लाएको ठूल्टाउकेले भन्यो, “यो आन्दोलन हाम्रो मात्र होइन, सिंगो मधेसका जनताको हो भनेर हामीले कसैलाई विश्वास दिलाउनै सकेनौँ ।”

सन्नाटा छायो टेबलमा ।

“आन्दोलनमा सघाउन पारिका मान्छे बोलाउने प्रस्ताव कसले गरेको हो ? ” उसैले सोध्यो । Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

कथा : देउताको छायानेर

~खगेन्द्र संग्रौला~

देउताको चोला उठ्यो । मध्ये बर्खामास । पवित्र पीपलको विशाल बोटनेर । फोहोरको अजङ्गको डङ्गुरछेवैमा । बरा देउताको चोला उठ्यो ! आस्थावान् नगरपालिकाले देउताको पवित्र लासलाई फुटपाथमा लम्पसार पर्न दियो । त्यो पनि एक दिन होइन, तीन–तीन दिनसम्म ! भक्तजनले रहर पुगुन्जेल प्रिय देउताको अन्तिम दर्शन गर्न पाउन् भनेर होला सायद ।

पुच्छर लिँडो हुनाले देउताको नाउँ थियो– लिँडे । लिँडे देउताका बाउको नाउँ थियो– साँढे । साँढे बाउका सिङको निर्मम हनाइमा परेर लिँडे देउताको अकाल मरण भयो । जिउँदो छउन्जेल लिँडेले अचाक्ली अनिकालको जुनी बितायो । उसका ढाडमा कतै ताता छड डामिए । कतै बडा बडा ढुङ्गा हानिए । कतै उसका Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

कथा: रातो गुलाफ दिनुअघि

~पासाङ शेर्पा~

“हाइ, हाउ आर यू ? हाउ क्यान आइ असिस्ट यू टुडे ?”

“स्योर, आइ’ड लाइक अ टी विथ वन सुगर एन्ड मिल्क, प्लीज ।”

“अलराइट, एनीथिंग एल्स यू’ड लाइक टु एड टु योर अर्डर ?”

“आइ’ड अल्सो लाइक टु अर्डर वन व्हाइट चेडर बेगल विथ क्रीम चीज।”

“ग्रेट च्वाइस ! योर टोटल इज सेभेन डलर फिफ्टी सेन्ट। प्लीज पिक उप योर अर्डर फ्रम द अदर साइड।” Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

गीत : मनमा माया तनमा माया

~किरण खरेल~

मनमा माया
मनमा माया तनमा माया तैपनी माया खोज्न सकिनँ
मनमा जो छ तनमा जो छ उसलाई नै रोज्न सकिनँ
मनमा माया

हर जनममा तिमीसँग मिलु, हर बाटोमा तिमीसँग डुलुँ
तिमीलाई अङ्गालो हालेर, संसार भुलु अनि स्वर्ग भुलुँ Continue reading

Posted in नेपाली गीत | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : शङ्का

~सन्ध्या आचार्य~

“हुन्छ होला ।”

आशाले भन्यो।

“किन डराइरहेको ?” Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : रूपान्तरित

~सन्ध्या आचार्य~

-“खराब दिनहरूको चर्चा नगर्नू। आघात मात्रै पुरयाउने दिनहरू किन सम्झिरहन्छौ? के पा’को छौ अहिलेसम्म सम्झिएर?’

-‘सहेर के पायौँ? विरोध हुनुपर्छ ताकि भोलि हामीजस्तै अरुले खराबी भोग्न नपरोस । कष्ट यत्ति छिट्टै बिर्सियौ नि ?’ Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : घोडा

~युवराज मैनाली~

भन्नेले धेरै भनेर गए । जाने गएपछि भनेको कुरा मान्न उनीहरूलाई अप्ठ्यारो प¥यो । पाँचै दाजुभाइको सल्लाह भयो –गुठी होइन ट्रस्ट राखौँ । त्यो थातीलाई काठी राखौँ, लगाम नराखौँ । चढ्ने चढोस् तर नहिँडोस् । लड्ने लडोस् तर नमरोस् । सबैभन्दा विज्ञ जेठाको कुरा सुनेर सबै सहमत भए । त्यो घोडा आज पनि जीवितै छ । Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

कविता : समलैङ्गिक डायरी

~सुधीर छेत्री~

पहिरोको ठिक्क डिलमा
ठूलो ढुङ्गा अल्झिएजस्तै गरी
भुत्लाले ढाकिएको छातीमा
अप्ठेरोसित अड्किएको छ
ब्रा।
लिप्स्टिक चाटिरहेका उसका ओँठहरू
लियोनार्डो डि-क्याप्रियोका किशोर गाला चाट्नचाहन्छ। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हेल्लो सिलिकन !

~सुधीर छेत्री~

सिलिकनका टापहरूले थर्किएर
आप्रावासी औंलाहरू कॉंप्छन्
तिहारका बाबरी फूलमाझ।

गोजीमा सिलिकनका कानेखुशीहरू
दिनभरि दही-चिउरा खान्छन्
अनि कसारका डल्लाजस्ता बटनहरू
रातो-पहेंलो बनी
मलाई मित्रताको सिग्नल दिइरहन्छन्। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उ र प्रजातन्त्र

~सुधीर छेत्री~

सर्वविदितै छ,
जनगणनामा छोडिएको
उसको टाउको
बुनियादी खॉंचोको रासिनकार्डमा
सत्तालोलुपताको चेसगोटी भएको हो।

रोजगार-योजनाको पुरानो कार्बनपेपरमा
यथोचित चाप नभएर Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कक्षा-2007

~सुधीर छेत्री~

लुगा सिलाउने मसिन जस्तो एउटा लुइरे शिक्षकले
दशपल्ट उध्रिरहने लास्ट-बेञ्चरहरूको दिमागलाई
खुटिरहन्छ।
यो कक्षाको ज्यामिति-बाकसभित्र
स-साना क म्पास र चॉंपहरू
बेमेलको बक्ररेखालाई
तन्काई-तन्काई
तेर्सो पार्ने प्रयासमा छन्।

मेरो श्रेणी कक्षा Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविताको कथा सीधाप्रसारण

~सुधीर छेत्री~

एउटा अर्द्धवयस्क सेतै फुलेको नेता
विधानसभामा बोलिरहेथ्यो ह्न बोलिरहन्छ,
मेरो राज्यमा
एक हजार सत्तर हत्या भयो यसवर्ष
दुइसयजति बलात्कारहरू
जुन पोहोर-परारको आँकडाभन्दा धेरै कम छ।
हत्याको सङ्ख्या घटिरहेछ।

नेपथ्य :
गोसखानमा खसीहरू
कति काटिए यस वर्षको चॉंडमा, Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गिद्ध 2001

~सुधीर छेत्री~

1.घामको रातो पखेटा
चुडिएर झर्नलाग्यो अब जटायुको झैं,
डोकोभरि हरियो जङ्गल अनि
खुट्टामा लाएको सरगमी पाउजु
पोखिएको रगतमा पोतिनलागे,
ठाउँ ठाउँ पोखरी जमेको छ
अवस्थितिको धमिलो पानी।

2.ध्वॉंसे सूर्यग्रहण जस्तो आगतलाई ठेलेर Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दावानल

~सुधीर छेत्री~

दन्दनी दावानलमा
जलिरहेछ माटो।

सॉंपले दंश बिछ्याएर नीलो हावामा
खैरे मरूभूमि अनुवाद गर्नचाहन्छ
अनि
बस्तीबाट निस्केका पराक्रमी रॉंकोहरू
उज्यालोको वान्ता गर्दै
धृतराष्ट्रलाई छायॉंको उपहार पस्किरहेछ। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुरूष

~सुधीर छेत्री~

बीन बजाएर सपेराले
एकजोड़ी सॉंपलाई बजार बीचमा भीड तान्नलाई
नचाइरहेछ।
त्यसलाई कत्रो पुरूष लागेको छ आफैलाई।
सॉंप जति नाचेजस्तो गर्छ
सपेराको स्वाभिमान आनन्दविभोर बन्छ
भोक बिर्सेर
तिर्खा बिर्सेर उ मातिदिन्छ, Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्ध-बिम्ब

~सुधीर छेत्री~

1.भागका सिताहरू टिो निहुँमा कागले
बिहानलाई दोहोर्यााएर
मेरो बलेंसीमा ल्याउँछ सधैं।

2.यो साताभित्र
मेरो आँगनछेउ
रूखको कठीन प्रसवपीडापछि
ससाना कलिला बालिका बनेर हॉंगाका चेप अनि
पाखुराहरू चिरी Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रक्तपिपासु क्यामेराहरू

~सुधीर छेत्री~

नखिँच्नू अबदेखि मेरा अर्द्धमुदित नयनहरू
रगतका भोका क्यामेराहरूले।

नटिप्नु डुब्नलागेको घाम रक्तपिपासु क्यामेराले।

सत्याग्रह खाएर डम्म अघाएका
अन्शनकारी सन्तोषहरू र
हावामा पौडी खेलिरहेका
स्वाभिमानी झण्डाका नक्शा उतार्नलाई Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वेद र क्रिकेट

~सुधीर छेत्री~

ससाना वैदिक टाउकाहरू
बालुवाको बगरमा क्रिकेट खेलिरहेछन्।
लामा उद्देश्यपरक दाह्रीले
गेरूवा-वस्त्रमाथि अल्झेको टाउकोबाट
योगको निमन्त्रणा दिइरहेछ।
पर पोखरीमा
छायॉं ढलपल गर्नु नै कत्रो अध्यात्म छ।
ताछेका टाउकाहरू
अहिले
विकेटहरूबीच कुद्दैछन्। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हराएको पासवर्ड

~सुधीर छेत्री~

कङ्क्रिटका करङ्हरू उचालेर
एउटा अस्थिपञ्जरले तर्साउनखोज्छ दिउँसै।

भ्रमको गृहयुद्धमा
रथको पाङ्ग्रा फुस्किएर
कर्ण फूटपाथमा घस्रिरहेछ।

टेलिफोनको नम्बर गनाउँछ
डायरीको चेपबाट अङ्कहरू कुहेर,
धुँवाको आकार भएको मान्छे
चुरोटबाट निस्केर भाग्छ हावामा।

पातुलो रङ्गी-विरङ्गी रिबनले Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

Poem : Recollection of my past days

~Dhruva Thapa~

I am really missing my childhood days
Where I used to live in my own way
Like a bird anywhere I could fly
Those beautiful rivers and lakes
Where we used to swim till dawn
I still recall those beautiful days.
I misss My favorite luster mustard field Continue reading

Posted in Poem | Tagged | Leave a comment

कविता : आतङ्क

~सुधीर छेत्री~

हाम्रो नजीकमा फुलिरहेका
लटरम्मे उज्यालोका फूलहरू
एक-एक गर्दै
अज्ञात प्रमेथियसले चोरिलगे,
अब अँध्यारोको बघैँचामा छौं हामी।

ईश्वरको
शस्त्र थुतेर
अब ईश्वरै ईश्वर छ गाउँभरि। Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता: अखण्डित समय र राष्ट्रीय एकता

~शरद् छेत्री~

समय भनेको परिपक्वता पनि हो
असाध्यको प्रवल छ जो, –
राष्ट्रको सुद्दृड़ संघटनमा समयको
प्रभावछ औधी प्रचण्डको ।
देशद्रोही ! तब के पो नाप्ने छौ तब उठाएर हतियार
हुनेछैन है समय, कुनै पनि पो, आक्रमणमा स्थिर ! Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

बाल कथा : न्याहुल आज पनि रोई हिड्छ

~ध्रुव थापा~

एउटा जंगलको विचमा ठूलो पोखरी थियो, त्यहा हजारौ प्रजातिका चरा चुरुड्डी र वन्य जनावरहरु मिलेर बस्थे । त्यसै हुलमा एउटा न्याहुल र सु“गा पनि थियो । ’emको एक अर्कामा प्रगाढ प्रेम थियो । न्याहुल सधैं गाउने र सु“गा भने विभिन्न गितको शब्दहरु सृजना गरथ्यो । ’emमा मित्रता हुनुको मुख्य कारण पनि त्यही थियो । उनीहरुको मित्रता देखेर सबै जनावरहरु इश्र्या गर्दथे । Continue reading

Posted in बाल कथा | Tagged | Leave a comment