~टीकाप्रसाद पोखरेल~
के दिउँ लौ शुभकामना भन तिमी मनतन्त्रका देशमा
खाद्यमा छ अखाद्य स्वस्थ नहुने नौरङ्गका भेषमा।
चाडैको महिमा अत्यन्त बढिया माया जगत्को रह्यो
ग्रामीणै नगरी अनि सहरमा भाउ नमीठो भयो।
तानातान र हानमार गर्ने हत्या र हिंसा कति?
पीरमा पनि नाक उच्च गर्ने हामी सबै सन्तति?
के खाऊँ अनि लाउँ भन्छ दुनियाँ आधार स्रोतै विना
यो प्यारो जनजिन्दगी कहींकतै नहोस् त हिनामिना। Continue reading
~ज्योतिराज अधिकारी~
किन किन हो
किन किन जीवन,
उराठ लाग्छ ।
किन किन मृत्यु,
आफ्नै झै लाग्छ ।
हवासंगै उडु झै लाग्छ ।
बादलमा नाँचु झै लाग्छ ।
किन किन एकै झट्कामा Continue reading
~भूपिन व्याकुल~
हाँस्दा जब मेरा चम्किला दाँतहरू देखिन्थे
ऊ भन्थ्यो–
‘दाँतहरू त केवल देखाउनका लागि मात्र हुन्
बुद्धि बङ्गारा पलाएपछि मात्र
बुद्धि आउँछ ।’
गिँजाको कुना चिरेर Continue reading
~नवराज बुढा ‘नवीन उदासी’~
शरद र बसन्त आज मुग्लान पसेको केहि समय मात्रै भएको छ। तर समयले आफ्नै गति अनुसार नेटो काटी सकेको हुन्छ। घर परिवार सबैलाई सदा सुखी राख्न र खुसी संगै पारिवारिक दायित्वलाई निभाउन भनि नै सधै आफ्नो नित्य कर्म तिर निरन्तर लागि नै रहन्छन। जति दुख पिडा परे पनि सधै सुख सयलमा परिवारलाई राख्ने सपना सजाउदै उनीहरु यसरी नै दृढ सकल्प गर्छन। शरद भन्दा बसन्त अलि पढे लेखेको, जाने बुझेको शिक्षित थियो। परिवारमा एक Continue reading
~महेश बर्तमान रानामगर~
तिम्रा तस्बीर कति जाति त्यै बोकेर बाँच्न थालेछु
छातिभरि टाँस्दाटास्दै तिम्रो तस्बीर फाट्न थालेछ
कताकता दुखे जस्तो छाम्दा मैले पीडा भेटिन
वगैंचाका सयौं फुलमा एउटा फुलको माया भेटिन
नभेटेरै आँखा चिम्ले त्यही फुलको काया बसेछ Continue reading
~आवाज शर्मा~
°
कालो निशाले सोध्यो, ‘तेरो उदेश्य के छ ?’
मैले जवाफ सोच्दा, झलमल उषा भएछ ॥
°
कस्तो अथाह तिर्खा, जल्दैछ भित्र केही ।
ज्वाला निभाऊँ भन्दा सागर स्वयं जलेछ ॥ Continue reading
~नवीन लामा `सुरेश`~
उन्को प्राण फिर्छ भनी आफ्नो श्वास रोकी हेरेँ
कतै छु कि सपनीमा आफ्नै औँला टोकी हेरेँ !!
न`त रुन सकेँ मैले न`त बिदा गर्न उनलाई
बिर्सीदियो दैवले`नी मैले गर्या सबै गुनलाई
भूल हो कि नजरको आँखा पनि छोपी हेरेँ Continue reading
~उमेश लुइटेल~
भावशून्य शब्द कोरेर
अभावका विज्ञप्ति सुनाउँदै
खिरिला जिउका स्केच मेटाउने मान्छेहरू
स्वार्थको यज्ञकुण्डमा विचारका चरू होमेर
नयाँ सालको शुभकामना प्रवाह गरिरहेछन् ।
यसबेलै दिग्भ्रमित छु Continue reading
~मिरा प्रसाई शर्मा~
जहाँ मेरो प्रण प्यारो नेपालको
गोर्खाली स्वाभीमान खोसिएको छ
त्यहा मेरो देशको अस्मिता पतन हुँदै छ
देशको नाउमा निर्दोस धर्ती माताको जलन हुँदै छ |
जहाँ मेरो देस खोक्रो बनायिदै छ
त्यहा देशको सभ्यताको कुठाराघात हुँदै छ
छाती पिटी पिटी चिच्यायी रहेछ लुटिएको अस्मिता Continue reading
~इन्दिरा प्रयास~
त्यो प्रभाती रोशनी
बादलको आँचलबाट हेर्दैछ,
हेर त ……
त्यसैले,
ढुंगा मुढा हैन
लड्छौ भने,
अक्षरका हतियार प्रयोग गर
चेतनाको दोशल्ला जनमानसमा ओढाई
बुद्धको नेत्रले वा करुणा र प्रज्ञाले हेरी
बिबेकका उज्वल बेर्नाहरू,
मनका ती तरेली फाँटहरुमा उमार्दै
आकाश चुम्ने मूल्यबृद्धिको बिरुद्ध Continue reading
~इनोसेन्ट राजन~
यहाँ,
प्रत्येक रात धमिलिन्छन-सपनाहरु आँखामा!
अनायासै दुख्छ-
सर्टिफिकेट च्यापेको शिरानी!!
डगमगाउछन पाईलाहरु-जीवनको आयु नापेर !!
जब-जब,
बाध्यताका पहाडहरु ढल्छन शीरमाथी!! Continue reading
~मनु लोहोरुङ राई~ 
मन खोली मेरो आँखा हेर काली भन्थ्यौ।
तिमी फूल बगैँचाको म त माली भन्थ्यौ।
मेरो जीवन् सादा पाना के के चित्र कोर्छौ
कोर !म त सजाउने फ्रेम खाली भन्थ्यौ Continue reading
~कृष्ण प्र. पाण्डे~
पैले , हिजो , आज सदा मनपराएँ
त्यताबाट चल्ने हावा मनपराएँ
इन्कारको तिम्रो कला मनपराएँ
प्यार , प्यारो नै भो घ्रिणा मनपराएँ Continue reading
~अप्सना अधिकारी~
भुकम्पको झट्काबाट,
बँचेको छ जिवन
तर,
सबै आशाका लहराहरू
चुटिएकाछन्
रूखबाट सुकी
झर्ने पातझैँ
अनि,
मेरा सपना?
सपना लडेका छन्
धरहराझैँ,
सायद,
अब कहिले नउभिने गरी!
Continue reading
~बिष्णु सुवेदी ‘दोलखे’~
सुनसान रात चिर्दै
भीरको बाटो
उकालो–उकालो खुइय गर्दै
म थुम्की निस्केको छु !
लामो जङ्घार तरेर
काँढै काँढाको यो बस्तीमा
अलिकता उज्यालो पर्खेको छु । Continue reading
~प्रमित आचार्य ‘लिबाङी’~
आज राम बिहारी मौन छ,जिबनको उत्तरार्ध तिर आएर
खोतली रहेछ आफ्नो जिबनको बहीखाता
जहाँ उ केवल भेटि रहेछ घाटा र नोक्सान का खातहरु
आज राम बिहारी मौन छ,आज उ थकित छ, अनुहारमा निराशा छ
सुकेका नशामा जेनतेन रगत बगेर जिबन चलिरहेछ
अनि उ पल्टाई रहेछ जीवनका अध्यारा बहीखाताहरु
आज उसलाई याद नै छैन,समयको कुन बिन्दुमा उ यहाँ आयो Continue reading
~गिरीप्रसाद बुढा~ 
हामीलाई दुःख बिछ्याएर सपना देख्न मिल्ने
एक एक वटा झुप्रो चाहिन्छ
हामीलाई निष्पि्कक्री भएर टेक्न मिल्ने
आफ्नै स्वामित्वको आँगन चाहिन्छ
हामीलाई आागनमा जीवन लुटिने रीति चाहिँदैन
हामीलाई राष्ट्रियता खरानी पार्ने सङ्घीयता चाहिँदैन Continue reading
~प्रवीण बानियाँ~
उनी
धानको बिरुवासँगै जिन्दगी रोप्छन्
रोप्छन् हरिया सपनाहरू
पसिनाले हो कि पानीले
भिजाउँछन् पहाडी खेतको छाती ! Continue reading
~श्रीबाबु कार्की ‘उदास’~
कैयौँपटक,
एकै दिनमा
कैयौँ पटक
मेरो पकेट मारियो
म निरास एवम् हतास भएँ ।
कहिले झोलाबाट Continue reading
~राजेश्वर कार्की~
हामी छिया-छियामा विभक्त भएर
अनेकौँ भूगोल बाँच्यौँ
कतै कातर भएर बाँच्यौँ
त कतै बहादुर भएर
कहिले सीमातीत घृणामा बाँच्यौँ
त कतै क्षणभरको प्रेममा बाँच्यौँ
प्रेमको एउटै महासागर भएर त
कुन भूगोलमा हामी बाँच्यौँ र ! Continue reading
~रमेश पौडेल~
गन्हाएको मोजामा अत्तर छर्केर
जुत्ता खोले-
टिलिक्क टल्किनुपर्छ अनुहार !
धर्मयुग पल्टाउँदै
गैँडा मार्का सल्काए
लामो सर्को ताने, फुके-
घुमिरह्यो चुरोटको धूवाँ
पीपलबोट वरिपरि !
खुट्टा छिराए
र, निहुरिएर हेरे आफ्नै अनुहार ! Continue reading
~उषा हमाल~
हि्वस्कीको बोतलको बिर्कोमा
विमोचित हुन्छ कविता
र हुन्छ, कविताको लोकार्पण
होटल र ब्याङ्केटका रंगीन साँझहरूमा ।
चियर्समा वाचन हुन्छ कविता
र, गरिबी र हिंसाको संवेदनामाथि
लेखिएका कविताका ध्वनिहरू
सुनिरहेका हुन्छन् वेटरहरू
उठाउँदै जुठा प्लेेट र रित्ता बोतलहरू । Continue reading
~भरत बागलुङे~
म नारी
पुरुषहरूकी कमारी
जीवन भन्नुको अर्थ
यद्यपी हैन भने
म हारि रहेछु युग–युग भरी ।
आउ लोग्ने मान्छेहरू
म बैंश पोखेर
नाङ्गा सडकहरूमा
सर्वाङ्ग उत्तानो परिदिन्छु
अनियन्त्रित भोग मलाई
म दुखे पनि नदुखे झैँ सहीदिन्छु । Continue reading
~जानकी जानु~
…………सित्तल आज किन हो मुटु झस्कियो तिम्रो फोटो हेरेर मेरा आखा रसाए अनी परेलिलाई भिजाउदै आशुँ को थोपा ले तन मन लाई भिजाए, हो सित्तल बिर्सु भनेकी थिए, गोधुली साझमा सिरानीमा कोल्टे फेर्दा तिम्रो फोटो देखे अनी तिम्रो यादले सतायो र तिमीलाई प्रेम पत्र लेख्न मन लाग्यो ।
Continue reading
~जीवा लामिछाने~
श्यामश्वेत जीवनको पानालाई भ्रमण र मनोरञ्जनले रंगीन तुल्याउन यसपटक नयाँ वर्ष र क्रिसमसको छुट्टीमा म, विन्दिता, अनुराग र अनुकृतले प्रकृतिको सुन्दरतम् देश माल्दिभ्स जाने योजना बनायौँ। त्यसो त माल्दिभ्स रिसयनहरूको निकै लोकप्रिय गन्तव्य पनि हो। क्रिसमस र नववर्षको रौनकसँगै नियमित उडान, अतिरिक्त उडान तथा चार्टर उडान भरेर Continue reading
~निभा शाह~
आमा सती पठाउने
गाइलाई माता बनाउने
यहि हो मनुवाद ।।
यो मनुवादका बिरुध्द हतियार नउठाउने अछुतहरुको साहदत हुँदैन बध हुन्छ ।। Continue reading
~गोपीकृष्ण प्रसाईं~
समयसँगको संवाद
यो शून्य समय
मैले छातीभरि सजाएको
मायागरि मुटुभरि अड्याएको
बाहिरका पालुवाहरुसंगै वयली खेल्छ
मलाई म्वाई खाएर झंकृत पार्छ
माया धेरै भएर
छायाँसंगै आए यो धरती संगका अनौंठा नाताहरु
समयसंग यसरी प्रान्जल भएर निक्ले यक्ष प्रश्नहरु
प्रश्नहरुसंगै आँखामा खुशीका खोलाहरु बगेजस्तो लाग्छ Continue reading
~जे पि दाहाल~
सोचदा सोच्छै दिन गए,रुदा रुँदै रात
किनाराम भिद्या कहाँ पाइन्थ्यो साथ
सिरानीका तस्वीरमा रोधनले छेएँ
मनद मनद आशामा लुवालोले छोपेँ Continue reading
~Hitendra Raj Joshi~
Rossy returns from her school thrusts into the kitchen but she doesn’t feel hungry so she kicks bathroom door, she unbutton her shirt, she throws her vest, she strip her skirt and she
2064AD September 28 in the evening Rossy returns from her school she looks happy. She is in her early teen. Black eyes, short black hairs, flat nose and flat chest, a Continue reading
~श्रीराम राई~
आज प्यारो छोरा नम्छिहाङको जन्मदिन । एक मन कताकता रमाउँछ । अर्को मन कताकता दुख्छ पनि । स्नेही छोरा नम्छिहाङ मामाघरमै बसेर पढ्छन्। मन लाग्दा माया गरेर बोक्न पाउँदिनँ म। Continue reading
~विश्वराज अधिकारी~
नरोकिएर जतिखेर पनि पिसाब बगिरहने रोग लागेको हुनाले सुखलीलाई उसैकै घरका व्यक्तिहरुले गाउँबाट निष्कासन गरे अनि ओलारको छेउमा एउटा झुपडी बनाई दिए। जिउबाट पिसाबको दुर्गन्ध आउने हुनाले गाउँमा पस्न सुखलीलाई पूर्ण रुपमा प्रतिबन्ध थियो। पहिलो सन्तानलाई जन्म दिँदा नै त्यस्तो भएको हुनाले परिवार मात्र होइन लोग्ने समेतको पनि रिस पोखिएको थियो सुखली माथि। सुत्केरी बेला एक पटक लोग्नेले भेट्न आएकोसम्म याद छ त्यसपछि आफू छेउ त के टाढाबाट मात्र पनि हेरेको थाहा छैन सुखलीलाई । केही वर्ष पछि सुखलीको लोग्नेको सर्पले टोकेर मृत्यु भएपछि गाउँभरिकै घृणा र क्रोध पोखिएको थियो उमाथि। Continue reading
~हिरण्य भोजपुरे~
हरहर महादेव पानी दे
यतिले पुगेन अली थपिदे
खरानीको डल्लो कति साह्रो
महादेवअलाई पानी दिन कति गाह्रो ।
आँत सुकेका धेरै-धेरै स्वरहरु
शून्य-शून्य आकाश हेर्दै Continue reading
