साहित्य सङ्ग्रहालय

~बादल सुरेश~

कलेजको पहिलो दिन म कक्षामा पस्दा बेन्चहरू लगभग भरिइसकेका थिए।लास्ट बेन्चमा एउटि केटि मात्र बसिरहेकि थिई।सायद ऊ मभन्दा केहि समय अघिमात्र आएकि थिई।म सरासर त्यहि बेन्चको छेउमा गएर बसेँ।उसलाई पुलुक्क हेरेँ, ऊ पनि अनुहारको भाव नबिगारिकन मुस्काई।पहिलो दिनको क्लास भएर होला खासै पढाइ भएन।साथीहरू एकआपसमा चिनजान गरिरहेका थिए तर हल्ला भने वर्षौँको चिनजान भएकाहरूको जस्तो आइरहेको थियो।त्यो हल्ला बिचमा मौन थियौँ त उनी र म।

‘उषा,कति राम्रो नाम।’उसको कपि हेर्दै मैले मौनता चिर्दै जिस्काएँ।

‘सुरेश,छ्या कति नराम्रो नाम!’ उसले मलाई जस्तालाई तेस्तै भनेजसरि बदला लिई।

‘यति राम्रो नाम छ किन नराम्रो नि?’ मैले रिसाएजस्तो गरेँ। Continue reading →