साहित्य सङ्ग्रहालय

~कल्पना आचार्य~

यतिबेला म सहर नामको एउटा अव्यस्थित बस्तीभित्र कहिल्यै नउकासिने गरी भासिएकी छु अथवा यसो भन्दा पनि हुन्छ अब मेरो जीवनको कुनै गन्तव्य छैन। अब मेरा दैनिकी छोरीका आवश्यकतामा गएर टुङ्गिन्छन् अनि छोराको भविष्य र श्रीमान्को अपेक्षामा गएर रोकिन्छन्। पहिले म छोरीजस्तै सपनाहरूले भरिभराउ थिएँ। त्यतिबेलाको प्रसङ्ग सुरु गर्नुभन्दा अघि मैले आफ्नो परिवेशको चर्चा गर्नु उपयुक्त हुन्छ। त्यो परिवेशभित्र म छु, मेरो गाउँ छ।

सधैं मेलापात, गाईवस्तु, घाँस–दाउरामा जीवन धकेलिरहने केही जोर पात्र, वर्षौंदेखि चल्दै आएको उही सोच, मान्यता र परम्पराबाट चलिरहेको जीवन गाउँका हरआवश्यकतालाई धक फुकाएर पूरा गरिदिने गुनिलो गाईजस्तो नजिकैको वनको विषयमा पनि मैले चर्चा गर्नुपर्छ। गाउँका भुराहरू बाख्रा फुकाएर वनतिर चराउन Continue reading →