Tag Archives: नवराज पराजुली – Nabaraj Parajuli

~नवराज पराजुली~ भारतीय दुतावासको गेटको छेउमा राति नौ बजे एउटा नौ बर्षको बालक आफुसंग बाँकी रहेको ठुलो चन्द्रसूर्य झन्डा ओढेर निदाउन खोज्दैथियो झण्डाको सूर्यबाट न्यानो पाएर होला बोरा निदाएजस्तै निदायो त्यो बालक

~नवराज पराजुली~ छोरा! सिमेन्टको सेतो खाली बोरा बोकेर धानको सिला खोज्न जाँदा तिमी पाइलैपिच्छे भेट्थ्यौ नरुवाको घाँटीमा सुनको सिक्री बनेर निदाइरहेका धानका पहेँला बालाहरु त्यसरी नै पाइलैपिच्छे भेटिरहनु तिमीले जिन्दगीको खेतमा खोजेका सपनाका सिलाहरु हेब्बी बड्डे मेरो छोरा! बिहेको भोलिपल्टै … Continue reading →

~नवराज पराजुली~ बुबा नदीले बालुवा बुनेर बनाएको गुन्द्रीमा बसेर मैले पानी बनेर बगेको समय नियालिरहँदा जब नदीले अनौठो गरी स्वाँऽऽऽ गरेको सुन्छु तब त्यो नदीको बगिरहेको पानीमाथि म तपाईंको मधुरो छायाँ देख्छु । र, देख्छु भेटेजति सबैथोक बगाउँदै आएको नदीले … Continue reading →