साहित्य सङ्ग्रहालय

~उमा सुवेदी~

परदेश बसाइका पट्यार लाग्दा दिनहरुमा रमाइलो क्षणको परिकल्पना मात्रले पनि केही राहत मिल्दो रहेछ । कहिलेकाहीँ त त्यस्तो रमाइलो क्षणलाई वास्तविकतामै अनुभव गर्ने मौका नमिल्ने पनि हैन तर त्यस्ता क्षणहरु अत्यन्तै सिमित हुँदा रहेछन् । आफ्नो कामबाट फुर्सद निकाल्नु, साथीहरु भेला पार्न अनि गन्तव्य तय गर्न निकै गाह्रो हुन्छ । यस्तै अफ्ठ्याराहरु बिचबाट निकालिएको छोटो समय भने आजसम्मको सबै तितोपना बिर्साउने गरी स्वादिलो हुँदोरहेछ । यो सबै भूमिका बाँधेको मैले मेरो समुद्र भ्रमणलाई सम्झनका लागि हो ।

मेरो दुखाइ कम गर्ने औषधी हो समुद्र । यो बिरानो ठाउँमा मेरो भावना साँट्ने साथी हो समुद्र । त्यसैले जहिले आफ्नो कामबाट अलिकति फुर्सद मिल्छ म उसलाई भेट्न दौडिएर पुगिहाल्छु । म जन्मेको ठाउँ पाँचथरको त मलाई सम्झना छैन । मैले जलराशी पहिलो पल्ट देखेको बिरिङ खोला हो । असार साउनमा गाउँ नै Continue reading →