साहित्य सङ्ग्रहालय

~कैलाशकुमार सिवाकोटी~

हेर्दाहेर्दै काका ज्येष्ठ नागरिकको कित्तामा छिरिसकेका छन्। उनका ६३ वटा वसन्त अतीत भइसकेका छन्। जतिखेर उनी धर्तीमा उम्रिए, साथमा अस्थिरतारूपी जुम्ल्याहा सन्तान पनि ल्याएका थिए। उनको उत्पत्तिको समयमा वरिपरि गरिबी, पीडा, अभाव ढकमक्क फुलेको थियो। फोहोरमा झिँगा लुटुपुटु भएझैँ उनी पनि नजानी-नजानी अभाव र पीडासँग लुट्पुटिएका थिए। भेउ नपाई-नपाई गरिबीसँग झुम्रा र पुतलीको बिहेझैँ खेलिरहेका थिए। खुसी र वैभव उनको छेउमा आउन मानेन अर्थात  माया र प्रेम गर्न उनलाई योग्य ठानेन, कञ्जुस्याइँ गर्यो।

उनी उमेरसँगै बिस्तारै छिप्पड बन्दै थिए, ६/७ वर्षछि उनलाई आफू सम्पन्नताले आफूलाई ढोकाबाहिर राखी Continue reading →