साहित्य सङ्ग्रहालय

~महेश बिक्रम शाह~

भुकभुके उज्यालो फैलियो टोलभरि । गह्रौँ मन बोकेर कमली ओछ्यानबाट जुरुक्क उठिन् । उनले बाटातिर खुल्ने सानो झ्यालमा कोठाभित्रको गतिविधि ढाक्ने उदेश्यले टाँगेको आफ्नो लुङ्गीको पर्दालाई उठाएर छेउतिर फर्काईन् । बाटामा मान्छेहरको गतिविधि बढिसकेको छ । पर्दा झारेर उनी पछाडि फर्किइन् । उनको ६ बर्षको छोरो रोहित र दुई बर्षकी छोरी रानू एकअर्काको अँगालोमा चेप्टिएर सुतेका छन् ।

“ए रोहित, रोहित । उठ् बाबू, दोकानमा दूध लिन जाने होईन ” कमली मस्त निद्रामा सुतेको छोराको अनुहारमा हात फेरेर उसको निद्रा बिथोल्ने प्रयास गर्छिन् । रोहित चलमलाउँछ मात्र, उसको खुट्टाको चलमलाहटले देब्रे खुट्टा सिरकको च्यातिएको छेउभित्र बल्झिन पुग्छ र सिरकको खोल धर्र च्यातिन्छ ।

“सत्यानास पारिसकिस् तैँले यो सिरक । यो हिउँदमास काट्न पनि मुस्किल छ यो सिरकले, त्यसमाथि तेरा यी अपराधी खुट्टाहरु …..।” कराउँछिन् कमली । आमाको चर्को स्वरले रोहितको निद्रा भङ्ग हुन्छ र ऊ ज¥याकजुरुक उठ्छ । Continue reading →