साहित्य सङ्ग्रहालय

~कुमार काफ्ले~

मेरो त यतिछिटै बिहे गर्ने कुनै रहर थिएन तर मैले नमान्दा नमान्दै पनि बाबाममीले सारै कहर गर्नुभयो।कि त मैले उहाँहरूसँग विद्रोह गर्नुपर्ने भयो कि त उहाँहरूले भनेको केटासँग बिहे गर्नुपर्ने भो! जिन्दगीको सवाल थियोे,यी बूढाबूढी भएका बाआमा त डाँडामाथिका जूनघाम भइसकिहाले!जिन्दगी काट्नुपर्ने मैले हो।उहाँहरूले जेजे भन्यो त्यही,जोजोसँग भन्यो त्यहीसँग बिहे गर्नुपर्ने भन्ने के छ र?भनेर मन दह्रो पारेर अहिले म बिहे गर्दिनँ भन्छु भन्ने सोचेर उहाँहरू भएको ठाउँमा गएँ।जब मैले म आफ्नो खुट्टामा टेक्ने नभइकन बिहे गर्दिनँ भनेँ तब आमा रुन थाल्नु भयो।रुदैं हेर नानी तैंले हामीले भनेको केटासँग बिहे गरिनस् भने आफूखुसी गर तर हामीलाई बाआमा भन्नुपर्दैन!जे मन लाग्छ गर भन्दै भक्कानिन थाल्नुभो।उता बुबाले थप्न थाल्नुभयो, “तर एउटा कुरा याद राख्नु आफूखुसी गर्ने भए यी बूढा बाउआमालाई सम्झिनुपर्दैन!तेरा लागि हामी मरे सरह हो बुझिस्?” Continue reading →