साहित्य सङ्ग्रहालय

~राममणि पोखरेल~

तीन–चार दिनदेखि लखन बिरामी परेर सुतेको थियो । सरिरको देब्रेपाटो सोला हान्ने, झमझमाउँने, कुनकुन गर्ने व्यथाले भेटेर पीडित थियो । जेठो छोरो वीरन एक्लो काम गर्न सक्ने भएकाले, कुल्ली काम गर्न नजिकैको सहर र राजमार्गका बजारतर्फ बिहान उठेर जाने गथ्र्यो । लाहान बजारमा ठेलामा हालेर व्यापारीका सामानहरू एक–अर्को दोकानमा पु¥याउँने काममा लागेका थिए । वीरनका छिमेकी दौँतरी साथीहरू छपकु, दन्कु र पलट । यिनीहरूसँगै काम सिक्त्तै थियो वीरन पनि ।

लखनका छोरीहरू ठूलै भए पनि बाहिर जाँदैन थिए । घरको सुसे धन्दा, बोकापाठा, दाउराघाँस, करेसावारीमा समय बिताउँथे । बलानखोलामा बाढी आएका बेला बगाई ल्याएको काठको टुक्रा टिप्न भने ढाकी टाउकामा राखेर दौडने गर्थे । Continue reading →