साहित्य सङ्ग्रहालय

~श्रीधर खनाल~

विश्वमा सबभन्दा कुरूप र सबभन्दा गरिब मानिस पाइने औधी राम्रो र अचाक्ली धनी एक मात्र देश नेपाल हो । यसमा आफ्नो बाउ साछी राखेर सही गर्न तपाईंलाई कर लाग्छ । यहाँको तराईका समथर, पहाडी भेकका उपत्याका, तरेली परेका पर्वतमाला हुँदै उत्तरमा हिउँको पगरी गुतेका शिखर श्रृङ्खलाको दर्शन गर्न हजारौँ कोस टाढादेखि विदेशीहरू धाउँछन् । तर यस्तो राम्रो देशमा जन्मिएर हुर्किएका मानिसहरूको घिनलाग्दो अनुहार देखेर उनीहरू घोर उदेकमा पर्छन् । विदेशीको कुरा छाडिदिनुहोस् । तपाईं आफ्नै मुख सच्चाइ र इमानदारीको ऐनामा हेरेर तर्सिनुहुन्छ । मानिस यतिसम्म कुरूप पनि हुनसक्दो रहेछ भनेर उदेकिनुहुन्छ । व्यक्तिवाद, स्वार्थवाद, ठालुवाद नातावाद हैकमवाद, रमितावाद, आलस्यवाद जस्ता वादैवादले बङ्ग्याइएका र कुच्च्याइएका कुरूप बाँदरहरूलाई देख्नासाथ ढोग्न तपाईं बाध्य हुनुहुन्छ । ती कुरूप बनमान्छेहरूमा कोही अर्थशास्त्री बनेर देशको अर्थतन्त्र ध्वस्त Continue reading →