साहित्य सङ्ग्रहालय

~विश्वराज अधिकारी~

सुन्नु हुन्छ, ल सुन्नुस त। यो कथा आज भन्दा करिब पचास साठ्ठी वर्ष पहिलेको हो। नेपालको, दक्षिणी तराईको कुनै गाउँमा ……………….

‘रुपचन मालिककको आँगनमा हात्तिहरु जोडेर, हात्तिमाथि रण्डीको नाच हुदैंछ। बाजा चाँहि अंग्रजी रे। बडा गजबको बरियात छ। मेन्टुल त कति कति?’ भन्दै गाउँका एक झुण्ड केटाहरु रुपचनको घरमा आएको जन्ती हेर्न दौडिए। पछि पछि बाल बालिकाहरु दौडिए। बालबालिकाहरुको पछि पछि युवा युवतीहरु। युवा युवतीहरुको पछि पछि बृद्ध बृद्धाहरु । ठूलो भीड लागेको थियो रुपचनको घर अगाडि। आँगनमा मानिस जति जति थुप्रिँदै थिए त्यही अनुपातमा रुपचनको छाति तन्किदै थियो। फुट्न मात्र बाँकी थियो गर्वको दबाबले। हात्तीमाथि रण्डी नचाउने हैसियत ऊ बाहेक कसैमा थिएन त्यो गाँउमा । अझै त्यो मौजेमा। Continue reading →

~विश्वराज अधिकारी~

श्याम दाइ कहाँ म साँझमा पुगेको थिए। हुन त फोनमा कुरा गर्दा वहाँले भन्नु भएको थियो ‘सानो भाइ, मिल्छ भने दिउँसो नै आउन, है। शनिवार त के फुर्सत नै होला नि, अफिस हुने त कुरै भएन, होइन त? अँ रातिको खाना यतै खाने गरी आउनु नि।’ तैपनि म साँझ पुगेको थियो। म पुगेको थिएँ तेजारथटोल, बीरगंज। Continue reading →