~शशी लुमुम्बू~
यस पृथ्वीमा —
तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन्
तिमी जे सोच्दछौ
त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन्
तिमी जे बोल्दछौ
त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन्
देख्दछन् तिमीले झैँ
उनीहरूले पनि सुन्दर सपना
नठान— ममात्रै सत्य हुँ
र, भ्रम हुन् अरु सबै….!
सत्य हो — Continue reading
~प्रदीप कन्दङवा~
मेरो वालसुलभ प्राकृतिकताको उपज हुन सक्छ त्यो, जो अकारण र निर्विघ्न मेरो मानसपटलमा आएर उफ्रिरहन्छ, नाचिरहन्छ, जिस्किरहन्छ र खेलिरहन्छ अनि भत्किन्छ यसरी, जस्तो त्यहाँ बम ब्लाष्ट भएको होस, र वस्तुतः म हलचल गर्न सक्दिन । लाग्दछ, म र्सवाङ्ग अपाङ्ग भएको छु । हिंड्ने खुट्टाहरु छैनन् मेरा, हातहरु काटिएका छन्, आखाँहरु बन्द छन्, कानहरु केवल आकारमा सीमित भईदिएका छन् । यसरी र्सवागं अपाङ्ग तर जीवनरत एउटा शालिक पो भएछु म त । शालिकमा जीवन हुनु, उत्कण्ठा हुनु, Continue reading
~दुर्गालाल श्रेष्ठ~
प्राणीमा ठूलो मान्छे हो भनी
भनेको कल्ले हो –
पशुले होइन, पन्छीले होइन
मान्छे आफैले हो ।
ठूलो छ मान्छु, मान्छेको घर
लवाई-खवाई
बसेकै छ उ यतिको ठूलो Continue reading
~विक्रम सुब्बा~
तिमीलाई पहिलोचोटि देखेपछि
मेरा हराएका घाम जून भेटेजस्तो लाग्यो
तर तिमीले भन्यौ
यी त मेरा आँखा हुन्
मेरो सपना पनि हराएको थियो
हेर्दै लाँदा त्यो पनि तिमीमा भेटेजस्तो लाग्यो
तर फेरि तिमीले भन्यौ
यो त मेरो शरीर हो
मेरो आफ्नो फैलावट हो Continue reading
~कल्पना राई~
नदी मिल्छ दोभानमा, हामी मिल्ने ठाँउ छैन
कस्तो माया बस्यो हाम्रो जसको कुनै नाँउ छैन
डालीबाट फूल झर्यो, काँडा देख्छु हाँगाभरी
ढुङ्गामाथी बज्रिदिन्छ मन यहाँ छाँगासरी Continue reading
~ईश्वरी कार्की वर्षा~
आँ आँ गर्दै
पहिलो पटक
मैले सिकेको शब्द हो
आमा
मैले गरेको
पहिलो स्पर्ष
आमालाई हो ।
याद छ मलाई
आफ्नो भाग्को भन्दा
आमाको भागको
मीठो लाग्थ्यो ।
मेलापातबाट थाकेर
घर पस्दा Continue reading
~प्रेम ओली~
अफिस गयो
काम गराउने घेर्ने
भ्याइ नभ्याइ गर्यो काम
हाकिमले ढिला सुस्ती भनि हेर्ने
साहायकलाई अह्रायो टेर्दै नटेर्ने
टेन्सनले एक प्याक तानु जस्तो
थुइक्क जागीर ! मुखाँ हानु जस्तो ।
जति राम्रो गरे पनि
पत्रकारको कलमले
सधै नराम्रो कुरो मात्र छेर्ने
मन्त्रीले कुरो कुन्थ्रो नबुझिकन
अफिमा बोलाएर केर्ने Continue reading
~पुरुषोत्तम दाहाल~
मेरा आँखा अगाडि
बुर्लुक्क उफ्रने साँढेका सिङहरूबाट
अजस्र ‘दूध’ का धाराहरू चुहिरहेका छन्
र मानव भीड पङ्क्तिबद्ध
दूधेरो बोकेर उभिएको छ
कसैका बाल्टीभरि दूध छ
कसैका करुवाभरि
कोही त ड्रम बोकेर आएका छन्
गाउगाउहरूबाट
बस्तीहरूबाट Continue reading
~मदन राई ‘लामाखुले’~
हे…..ल्लो,,…..
यो, ….कठामण्डू हो त नि ..? त्यहाँ कम्रेड रावल साहव होईसिन्छ त ?
हे..ल्लो …हेल्लो ,…….
कम्रेड…म पार्टि कार्यले मईन्द्रनगर कन्चन्पुरबाट बोल्या छु । Continue reading
~युयुत्सु आरडी शर्मा~
डेनहाग्, नोरदेन्डेका
साँघुरा गल्लीहरुमा
देख्नेछौ तिमी जताततै
मात्र ती झ्याले पुतलीहरु
हिन्दुका चौरासी हजार देवीदेवताका
मूर्तिहरुझैँ वाराणसी वा काठमाडौँका गल्लीहरुमा Continue reading
~यतिराज अजनबी~ 
अणु बमको बिष्फोट संगै
धुजा धुजा भएर च्यातिएकी,
पिइसकेको रक्सीको बोतलसंगै फ्यालिएकी,
फुत्किएकी मेसिन् गन मिजाइलहरूबाट,
त्यो कोलाहलदेखि
ज्यानमारा बन्दी झैं
हिडेकी आश्रयको खोजीमा कहीं,
रावणले हरेकी सिता झैं
खोसिएकी मेरो जिन्दगीदेखि,
प्रचण्ड हुरीको चक्रब्यूहले रन्थन्याएकी,
आकस्मिक भीमकाय खहरेले लगारिएकी,
आज यी छातौराक बथानमा छैनन्
यी सुन्तलाले चुलिएका डोकामा छैनन् Continue reading
~राम कृष्ण आचार्य~
अल्मलिएको मनको प्रश्न मेरो कुन हो माया,
हजार तारा हो की कहीँ एउटा जुन हो माया |
सम्झनाले रोपी रोपी घाऊहरु बनाइदिन्छ,
मन मात्र कि नसा नसा बग्ने खुन हो माया | Continue reading
~बिष्णु सुवेदी ‘दोलखे’~
कुनै नयाँ शताब्दीको एक साँझ
अनायास जानेछ एउटा डरलाग्दो भूकम्प !
र उँभो– उँभो पहाडतिर बग्न थाल्नेछन् नदीहरू !
रङ्गहरूले सिंगारिएर बनेका
मालिकका गुँडहरू भग्नावशेष लडिरहेछन्
यत्रतत्र ! Continue reading
~जानकी जानु~
जीबनमा जितेर पनी कहिले काँही कसैको खुसीको लागी हार्नु पर्ने रहेछ आज त्यहि हारमा पलपल जली उनको मायामा तिरस्कृत भई बाँचेकी छु । खै कहाँबाट शुरु गरौं मैले आफ्नो जीबन कथा ? भएर न अन्त्य भयो न अन्त्य हुनलाई शुरु भयो, कसरी म भुलौं जीबन तिमीसँग बिताएका अतितका ति पलहरु ? तिमीले झै भूल्न सकेकी भए त आज बारम्बार तिम्रो यादमा तड्पिने थिईन होला । जीबन बिछोडको बियोगमा जलिराखेकी छु, हिजोको त्यो हाँसो खुसीहरु कहाँ गयो थाहा भएन । Continue reading
~आश्रय रवि~
काडाँघारीको
जंगली मान्छेलाई
फूल नपठाईदिनु
महोदय
जब कि मलाई
फूलभन्दा काडाँनै
प्रिय लाग्छ
म चाहन्छु फूलको
अपमान नहोस्
अध्यारै-अध्यारो Continue reading
~ज्योतिराज अधिकारी~
मैले मृत्यूको अनुभव गरिसकें ।
मैले धुवासँगै जीवन फालिसकें ।
मैले बादल पारिको संसार देखिसकें ।
मैले मृत्यू भेटी कुरा गरिसकें ।
मृत्यू आनन्द रैछ ।
मृत्यू शान्ति रैछ ।
मृत्यू कामना रैछ ।
मृत्यू भावना रैछ ।
जीवनको अन्तिम सत्य मृत्यू मात्र रैछ । Continue reading
~आश्रय रवि~
ए पाक्मा
कति घुर्क्याउँछौ
कति रिसाउँछौ…
यो ताङ्साङसँग
सबै छुट छ तिमीलाई
पोखिन्छु झरी बनेर
अनि भिजाउँछु तिमीलाई।
तिम्रै लागि भनी
जून तारा
हाम्रै लागि भनी Continue reading
~विप्लव ढकाल~
हाम्रो घर एउटै छ !
यो घरको सुनको छानो एउटै छ
हरियो आँगन एउटै छ, रङ्गीन फूलबारी एउटै छ
तर बाबा र मामुले हेर्ने ऐनाहरु छुट्टै छन् !
बाबा र मामु सुत्ने ओछ्यानहरु छुट्टै छन् !
…….
हाम्रो घरभित्र पस्ने बाटो पनि एउटै छ ! Continue reading
~उमेश राई ‘अकिञ्चन’~
बार्दलीमा बसेर
खोकिरहेको बृद्ध मान्छे
सोच्दो हो
किताबका भारी बोकेर
सिमाना काटेका छोराछोरीहरू
धर्तीको
कति नं. अक्षांश र देशान्तरमा
सपनाका गलैचाहरू बुनिरहेका होलान् ?
कुनै अधबैंसेलाई
कतै बसमा, माइक्रोमा, टयाक्सीमा वा Continue reading
~विश्वराज अधिकारी~
म बिदा मनाउन कायरो पुगेको थिएँ सन् २०११ को जनवरी २५ मा। यस्तो बेलामा पुगियो, के भन्नु सारा इजिप्ट तात्न थालेको थियो राष्ट्रपति होस्नी मुबारकको शासनकालबाट क्रुद्ध भएर। बिरोधको केन्द्र बिन्दु बनेको थियो काइरो शहरको तहरिर स्क्वाएर, जहाँ लाखौको संख्यामा प्रदर्शनकारीहरु जम्मा हुने क्रम शुरु भएको थियो, होस्नी मुबारकको बिरोध गर्दै, उनको राजिनामाको माग गर्दै। म तहरिर स्क्याएरबाट केही पर रहेको एउटा अपार्टमेन्टमा थुनिएको थिए। त्यो अपार्टमेन्टमा बस्ने व्यवस्था मेरा एक काइरो निवासी मित्रले मिलाई दिएका थिए, खासमा म उनैको निमन्त्रणमा त्यहाँ पुगेको Continue reading
~चन्द्र गुरुङ~
यो लास
त्यही मान्छेको हो–
प्रत्येक तोडफोडमा
जो बोक्दै विदेशी भाला र तरबार
खोज्थ्यो आफ्नै दाजु–भाइका स्वदेशी टाउकाहरू,
हिँड्थ्यो जसका प्रतिगमनकारी खुट्टाहरू
–कुनै निरङ्कुश शासकलाई अग्रगमनकारी भन्दै
–विष्णुको विशुद्घ अवतार मान्दै
दरबाररूपी जीर्ण मन्दिरमा पुनःस्थापित गर्न । Continue reading
~Krishna Bhushan Bal~
Trans : Mukul Dahal
Looking into the mirror
of emerald meadow of waters,
the moon has flashed a fruity chuckle.
Tickled at the gentle touch of breeze
the water spreads wavelets,
and the entire moon appears to be a neonate, Continue reading
~यज्ञेश~
आस्था हृदयका कुनाकाप्चामा खोज, खोताल
मसीका मन्त्र, बोलीका प्रवचनमा होइन,
त्यहाँ सायद, Continue reading
~नयनराज पाण्डे~
‘ए आशा ! कहाँ छ्यौ अचेल तिमी ? के तिमीले अझै ओठमा लाली लगाउँछ्यौ ? अझै गाजल लगाउने गरेकी छ्यौ आफ्ना ठूलठूला आँखामा ? रातो धागोले दुई चुल्ठो बाट्छ्यौ अझै पनि ? तिम्रो केशबाट के अझै आउँछ चमेली तेलको बास्ना ? पाउमा पाउजू लगाउँछ्यौ अझै पनि या नियतिको निर्दयी जंजिरले बेरिएकी छ्यौ अचेल ?’
अहँ, जवाफ कतैबाट आउँदैन । आउँछ त बस् एउटा अग्लो लहर, एउटा चिसो छाल र एउटा सुकिलो बास्ना । आशासित जोडिएका सम्झनाहरूको लहर, उसैको सम्झनाको चिसो छाल र उसकै शरीरबाट निस्कने मादक बास्ना । Continue reading
~गिरीप्रसाद बुढा~ 
अनौठो यो ब्रहमाण्ड
अनन्त छ नि भनिन्छ
यसको शुरु कहाँ हो
कुन विन्दुमा सकिन्छ !
।१।
रहस्य मात्रै होइन यो
संसार बोधगम्य छ
यो धर्ति भित्र मान्छेको
अस्तित्व सुन्दर रम्य छ Continue reading
~महेश बर्तमान रानामगर~
आकाशभरि नौ लाख तारा एउटै तारा साथ छैन
आशु धेरै बगी सक्यो अझै भन्छौ घात होईन
मुटु चुडी फुल भन्छौ पीडा के हो वात छैन
साथ छोड्या छैन भन्छौउकालीमा हात छैन
अघिअघि तिमी हिड्छौ भेट हुने आशा छैन Continue reading
~कृष्ण प्र. पाण्डे~
बोलाएर हैन नहाँसेर बिग्र्यो
लजाएर हैन नआँटेर बिग्र्यो
पैलो पैलो प्रेम अनूभुति थियो
टोलाएर हैन नबाँडेर बिग्र्यो Continue reading
~मनु लोहोरुङ राई~ 
म दैव हुँ !
मूर्खहरुको भिडसंग डराउँछु,
र
लोचन उघारेर
हतार हतार उक्लिन्छु
हाँस्दै हाँस्दै म,
आफ्नै घरको तलामाथि-
किनकि मैले देख्नु छ |
यो पृथ्वीको धरातल
मैले नाप्नु छ, आकाशको आयतन-
साँझ बिहान जीवन खेल्ने आँगन, Continue reading
~गङ्गा कर्माचार्य पौडेल~
अभिशेषलाई बिरामी हजुरआमा छोडेर स्कुल जानै मन लागेन । उस्ले आफ्नी आमासँग सोध्यो “आमा ! आज म स्कूल जान्न है -”
“किन नजाने – दिनभरी हल्लेर बस्न -” प्रति प्रश्न गरिन् अमिलाले ।
“हैन आमा घरमा बसे पनि लेखेर पढेर बस्छु” अभिषेकले भन्यो ।
“उसो भए तँलाई पैसा खर्च गरेर किन स्कुल भर्ना गर्नु पर्यो -” जङगीएर भनिन् तिनले अभिशेष नबोली हजुरआमाको कोठामा गयो र नजिकै बस्यो । Continue reading
~उमेश राई “अकिञ्चन”~
मेरो घरको
बाटो भएर हिँड्छ देश
चे ग्वेभारा अंकित टोप लगाएर
युवा जोशमा कस्सिएका मुठीहरु उचालेर
क्रान्तिको रातो बाटो घाम डढेको सगरतिर
दौडिन खोज्छ देश ।
चैतको मौसममा आउने आँधी Continue reading
~अमर शाह~
यहीँ रहनेछ उत्तरको अग्लो डाँडो
र, यतै छुट्नेछ
सूर्योदय र सूर्यास्तमा रंग बदल्ने आकाश
भेटिने छैनन् अब
बाटोघाटो र बजारमा
परिचित, अर्धपरिचित धेरै मुस्कानहरू । Continue reading
