~महेश बराल~
एक दिन सबैको आऊनेछ,
जसरी ऊसको आएथ्यो,
त्यसरी नै तिम्रो पनि आऊनेछ, मेरो पनि आऊनेछ ।
हो साथी,
एक दिन सबैको आऊनेछ ।
ऊसको र मेरो सोच उस्तै थ्यो,
जसरी समानता छ तिमी र ममा ।
ऊसको र मेरो चाहना उस्तै थ्यो,
जसरी चाहन्छौँ तिमी र म सँगसँगै ।
उसले सोच्यो, पायो साथी,
ऊसले चाह्यो अनी पायो । Continue reading
~गोकर्ण भट्ट~
फेसबुकमा नयाँ प्रोफाइल तस्बिर राखेको एक घण्टा पनि भएको थिएन, उसको प्रशंसा शुरु भयो- “यु आर सो ब्युटिफुल, ह्वाट अ लुक, आइज लाइक द स्टार, भिजन एज द डेप्थ अफ सि ….., सो सेक्सी ….., क्यान यु गिभ मि योर फोन नं===” उसले एक-एक गरी सबै पढी, सबैलाई लेखी : “टिप्पणीका लागि धेरै धन्यवाद !” Continue reading
~पारिजात~
भर्खर निर्माण भएको दुईतले घरको स्टोरसँगसँगै बनेको एउटा चिसो छिंडीमा काखमा स्याकिने छोरो तेर्साएर ऊन केलाउँदै शकुन्तला सोचिरहेकी छ। यतिखेर घडीले साढे आठ बजाइसक्यो। झोल भात पाकेर पनि सेलाइसकेको छ। शकुन्तलालाई थाहा छ आज उसको लोग्ने अलिकति आश्वस्त भएर, अलिकति रिझएर आउनेछ किनभने शकुन्तलालाई यो पनि थाहा छ कि उसको लोग्ने पियन हरिप्रसाद न्यौपानेको हाकिमले आफ्नी स्वास्नीलाई रिझाएको बेला अलिकति ड्रिऒ्ढ गर्ने गर्छ। त्यही मौकामा न्यौपानेलाई पनि अलिकति रिझाउँछ।यस्तो मौका महिनामा चार पटकभन्दा बढी हुँदैन बरू घट्छ। कहिलेकाहीं पाुना आए पनि हाकिमनीले रक्सीको बोतल निकाल्दिनन्। स्वास्नी रिझाएर लोग्ने दामी रक्सी पिउँछ, स्वास्नी बेस्कनै नखरा पारेर मात्र बोतल खोल्छे र केही त ऊ परि रिझाएरै लिन्छ। त्यसपछि बुढो मसिनो तरिकाले पियन न्यौपाने रिझन्छ। यी रिझाउनेहरूले आपसी अनुबन्ध राम्रै बुझेका छन्। यति हो न्यौपाने रिझाइनुको निम्ति रिझाइन्छन। यी सबैभन्दा अलग शकुन्तला धेरै कुरा बुझ्छे। परिस्थितिले उसलाई तँ हाँगा–हाँगा हिंड् म पात पात हिंड्छु यस्तो सिकाइसकेको छ। Continue reading
~Radha Malla~
Sublime lies there
In the presence of pleasure and fear
So, are thy spiritual ties
There, the beauty lies!
All the planets enjoy
Moving around sun
But they relation
Don’t entertain sun fun
Beauty lies there
In the presence of gravitational attraction Continue reading
~यादव खरेल~
यस्तै रहेछ यहाँको चलन
हार्नेको आँसु जित्नेको हाँसो
मेरो छैन केही तिमीलाई गुनासो
तिम्रो लागि दुई दिनको रमझम
मेरो उमेर भरीको नासो भो
तिमीले खेलेको मायाको खेल नै Continue reading
~आजाद अजनवी~
हाम्रो चिुसो चुल्होमाथि एकछाक त पाक्नैपर्छ
लुटाहालाई अब चाँढै घाँटीमा नै ङ्याक्नुपर्छ
गरीबका आँशु खुनमा होली खेल्नेजति
जालिहरूलाई एक एक गरी कन्चटमा ताक्न्ाुपर्छ Continue reading
~शान्ता पन्त~
पूर्खाको त्यो अथक सपना आत्मले सम्भि्कराख,
पाला पुस्ता तरुणवयको जिन्दगी होस् राख।
नेपालीको अवनति भयो छैन राम्रो मुहार,
ए ! नेपाली युवक सब हो, झट्ट आँखा उघार।। १।।
सोचौं हामी सकल मनले देशमा फैलिएको ,
बाधा कस्तो भुवनभरीनै फैलने रोग जस्तो।
नासो हाम्रो समर्पण जो छैन केही सुधार,
ए ! नेपाली युवक सब हो, झट्ट आँखा उघार।। २।। Continue reading
~ललिजन रावल~
पीडाहरू पोखी सधैं कति भरौं पाना
आँखाबाट बगाउँदै मोतीका यी दाना
बर्षा याममा फेरि पनि पानी चुहिरह्यो
कैले टालिएलान् कठै चुहिएका छाना Continue reading
~मोहनविक्रम सिंह~ 
प्राक्कथन :
लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा, गोपालप्रसाद रिमाल र हृदयचन्द्रसिंह प्रधान तीनजना नेपालका मेरा सबैभन्दा सम्मानित र प्रिय साहित्यकारहरू हुन्। देवकोटा मेरा गुरू पनि हुनुहुन्थ्यो। (हाईस्कूलमा उहाँले मलाई ट्युशन पढाउनु हुन्थ्यौं) जुद्धोदय पब्लिक हाईस्कूलमा प्रथमपल्ट छात्रसङ्घको गठन गर्दा म त्यसको अध्यक्ष थिएँ र त्यसको उद्घाटन उहाँले नै गर्नुभएको थियो। २०२७ सालमा काठमाडौं जेल (भद्रगोल जेल) मा हुँदा मैले उहाँको “सुलोचना महाकाव्य”को समालोचना गरेर “मृत्युको महाकाव्य, जीवनको कथा” लेखेको थिएँ। अहिले आफ्नो सबैभन्दा प्रतिष्ठित र प्रिय साहित्यकार देवकोटाका “वैचारिक पक्ष” बारे यो लेख लेख्दा मलाई धेरै खुसी लागिरहेको छ। यो लेख लेख्ने क्रममा मलाई महशुस भइरहेको छ कि यसबारे अरू बढी गहन र विस्तृत अध्ययनको आवश्यकता छ। Continue reading
~बिपिन किरण~
आज फेरी सुन्यतामा हराउदैछौ किन
नजिक आइ बोल्नलाई डराउदैछौ किन
मनका कुरा खोल्न यती डर लाग्छ भने
भित्र भित्र मलाई मन पराउदैछौ किन Continue reading
~राजेन्द्र थापा~
बेहोशी पछि त होशमा आउँदा क्या दामी भो
यहाँ पिउने म, पिलाउनेको पो क्या बदनामी भो
बाहिर अमृत लेखे पनि भित्र भने बिषादी रैछ
माया अमृत पिएदेखि जिन्दगी क्या बिरामी भो Continue reading
~भरत बागलुङे~
कहिं नभएको जात्रा हाँडी गाउँमा भने जस्तो हिजोआज काठमाण्डौमा अमेरिका जाने सपना देख्नेहरुको जात्रा नै लागेको छ । यता जाउँ डि. भी. उता जाउँ डि. भी. घरघर, टोल-टोल बाटो घाटो जहाँ तहिं डि. भी. भर्ने-भराउनेहरुको कुडुलो नै लागेको छ । घरघरमा डि. भी. भराउनेको मुहुनीदार होर्डिङ्ग बोर्ड झुण्डेका छन् । बाटामा हात हातमा आ-आफ्ना पक्षमा मपाइत्वले भरिएका कागजका आकर्षक लिखत बोकेका लड्काहरु छन् । बाटो हिंडी साध्यै छैन, घर गई साध्यै छैन, अफिस पुगी साध्यै छैन, होटल, रेष्तोराँ, सार्वजनिक स्थल सबका सब उहि काईते सपनाका खेती गर्नमा Continue reading
~मित्रमणि आचार्य~
एक्लै सोच्दैछु/योजना कोर्दैछु
कसरी बाँच्ने, कसरी रहने?
हिजो मात्र/रमेश पक्डियो रे…।
रोएको अपराधमा/आफ्नो छोरो मरेको शोकमा
आफ्नो परिवारलाई साथ दिएकोमा।
हिजो ऊ हाँस्नुपर्थ्यो रे !
किन भने, त्यस देशको शासकको छोरो जन्मिएको रे ! Continue reading
~सागर कुँवर~
युग हाँक्ने लाल योद्धाहरु हो
समयको मागलाई बुझ
इतिहासको स्वर्णिम घडीमा
विश्वको कालो इतिहासलाई
ध्वंस गरी,
नयाँ इतिहास लेख्न,
रगतको मसी कलममा भर !
नयाँ युगको आमा बन
तिमीलाई नयाँ युगले स्वागत गरिरहेछ Continue reading
~निभा शाह~
हामी खुट्टा बनाउँछौँ
हामीले बनाएका खुट्टाहरू
हामीलाई नै कुल्चिएर
सडक बनाउँछन् ।
यही हो हाम्रो इतिहास
आफैले बनाएका पैतालाले
आफैलाई कुल्चिएको इतिहास । Continue reading
~अज्ञात~
कुनै ठाउँमा एउटा ठूलो वन थियो । वनमा बाघ, सिंह, भालु, हात्ती, गैंडा, खरायो, जरायो, बाँदर आदि थिए । सिंहचाहिँ वनको राजा थियो । सिंहले मनपरी ढङ्गले वनका जनावर मारेर खान्थ्यो ।
एकदिन सबै जनावर एकै ठाउँमा भेला भए । सिंहको आहारा हुन पालैपालो जाने सल्लाह भयो । यो कुरो जनावरहरुले सिंहलाई पनि भने । सिंह पनि दिनदिनै सिकारको खोजीमा जानुनपर्दा खुसी भयो । Continue reading
~बिजु सुवेदी ‘विजय’~
धेरै किसिमका फूलहरु स्वर्गका थुप्रै बगैंचाहरुबाट लिइएको एउटा अत्यन्तै ठूलो फूलको गुच्छा सहित प्रिय तिमीलाई अत्यन्तै ठूलो धन्यवाद !
मेरी प्यारी स्याफ्रोन !!!
म एकदमै हल्का महसूस गरिरहेको छु तिम्रो माया , समर्पण , आदर , सत्य , आज्ञाकारिताका भावनाहरुबाट र तिमीलाई कस्तो छ ? अवश्यनै तिमी पनि यस्तै छ्यौ । म तिमीसित एकदमै आभारी छु कि म आफ्नो हर्ष अभिव्यक्त गरिरहेको थिएँ जब मैले तिम्रो पछिल्लो इमेल पढेको थिएँ , तिम्रोनै आइडिको ड्राफ्टमा । म Continue reading
~राजा पुनियानी ~
त्यो समयपीड़ा नै थियो जसले थामेको थियो
यौटा आदिम डरको खुनी आकाश ।
त्यो पीड़ाको नाममा कुनै शब्द उम्रिएन ।
त्यो पीड़ाको अनुहारमा बस
हल्लिरहेको सहर थियो ।
हल्लिरहेको बस्ती थियो ।
हल्लिरहेको हिमाल थियो ।
पागल घोड़ाको टाप सुनेपछि
बचेखुचेका मुटुहरू आफ्नै गला रेटिरहेका छन् । Continue reading
~ललिजन रावल~
शत्रुलाई सिरा बोक्यौँ सधैँ आफ्नै ठानी
र त युगौँदेखि झेल्यौँ कैयौँ घामपानी ।
पूराना ती रातहरू जति ढले पनि
उदाएको छैन अझै नौलो त्यो बिहानी । Continue reading
~चन्द्र गुरुङ~
गल्लीतिर
चोकहरूमा
उनकै कुरुप र क्रूर अनुहार डुलिरहन्छन्
फोहरी र तिखा दाँत देखाउँदै
भुकिरहन्छन् कर्कश स्वरमा आतंक ।
निर्दयीहरू एकआपसमा भिडिरहन्छन्
लुछाचुँडी गरिरहन्छन् Continue reading
~सुरेन्द्र रजौरा~
आमा! त्यो फेरि आयो।
धर्ति साराल हल्लाएर आयो
थरथर काप्दै आयो
आमा! त्यो फेरि आयो।
सारा नेपालीहरुलाई त्रासित
बनाउन आयो
कति सुन्दर
अनि
मनमोहक प्रकृतिलाई Continue reading
~गिरीप्रसाद बुढा~
अत्याचारको डरलाग्दो खुकुरी उठाएर
हामी जनतालाई अचानो पार्नेहरू
फगत आफ्नो स्वार्थको खातिर
दुःखी र गरिब मान्छेलाई मार्नेहरू
तिनीहरूको सत्यनाश भए हुन्थ्यो
तिनीहरू किरा परी मरे हुन्थ्यो
कम्तिमा पनि
हिटलरको मृत्यु सँगै
उसको तानाशाह पनि गए जस्तो
तिनीहरूको सत्यनाश सँगै
तिनका स्वार्थ र अत्याचारहरू पनि
खरानी हुँदा हुन Continue reading
~पुरु लम्साल~
यी मान्छेहरुको लस्कर सम्झेर
रोकिन्छन पाईला सफर सम्झेर
झरी परेपछि मन पोल्न थाल्छ
बुढी आमा र चुहिने घर सम्झेर Continue reading
~ध्रुवसत्य परियार~
राघवको नजर रामाको प्रतिविम्बमा अडियो।
मोहिनी थियो, मायातालमा रामाको प्रतिविम्ब। शिव मन्दिरछेउ श्रद्धालुका लागि फूल बेचेर बस्ने रामा फूलजस्तै राम्री थिइन्। फूलजस्तै फक्रेको जवानी। शिव मन्दिरजस्तै पवित्र मन। र, मायातालजस्तै गहिरा आँखा भएकी रामालाई हेरेको हेर्यैज हुन्थ्यो, पहिलोपटक देख्ने जोकोही जवान पुरुष। Continue reading
~रामशेखर नकर्मी~
यमराजको अड्डा, राजा महाराजाहरूको खोपी जस्तै हेर्दैमा रहर लाग्दो एक ठूलो कोठा।
यो कोठासँगै दायाँतिर स्वर्ग, बायाँतिर नरक।
स्वर्ग ठूलो, फराकिलो, त्यत्तिकै राम्रो, चारैतिर झलिमिली, उल्लाए र उमंगले भरिपूर्ण छ। त्यहाँ सुगन्धित हावा हररर आइरहेको छ। निर्मल पानी बगिरहेको छ। त्यहाँ बस्नेहरूका लागि खान र लाउन जति भने पनि पाइन्छ, मन लागेको ठाउँमा घुम्न पाइन्छ, मन लागे जस्तो गर्न पनि पाइन्छ। तिनीहरूको हेरचाह गर्ने नोकरचाकरहरू छन्, नाचेर, गीत गाएर रमाइलो गर्ने गन्धर्व–किन्नर र अप्सराहरू छन्। तिनीहरू बिरामी भएमा औषधि गर्ने वैद्य र डाक्टरहरू छन्। तिनीहरूलाई पढाउने , ज्ञान दिने मास्टर, प्रोफेसर र पन्डितहरू छन्। भन्नुस् कि जीवनलाई चाहिने सबैथोक तिनीहरूलाई प्राप्त छ। त्यसैले तिनीहरूलाई हाइसुख छ। तिनीहरू राम्रा छन्, झकमक छन्, सुग्घर, हृष्टपुस्ट र सन्तुष्ट छन्। Continue reading
~मानबहादुर भण्डारी~
कोपिलामै झर्दछन् कैयौं फूलहरू फूल्न नपाई
किन निमोठिन्छन् ती निर्दयीका हातहरूले
लाग्छ मलाई यहाँ ठूलो षडयन्त्र छ
तड्पाउनु उसको नीति हो–त्यसैले ऊ निर्दयी छ
राम्रो बस्तु देख्यो कि उसलाई बिगार्ने वानी छ
मुस्कुराउँदो नव लालीदेखि उसलाई डाहा लाग्छ। Continue reading
~जिनाइदा गिप्पिउस~
अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ.
जिज्ञासु नेत्रले हेर्छु असीम भवसागर,
बाँधिएको छु धर्तीमा, कुनै किनारमा तर …
भीरमा उभिएको छु ः माथि आकाश निर्मल,
उडान नीलिमातर्फ गर्न सक्तिनँ केवल ।। Continue reading
~शितल कादम्विनी गुरुङ~
कहाँ थियौ तिमी रंगमञ्च उठेपछि आयौ
समयले यो जवानी लुटेपछि आयौ
तिमी म सँग सँगै गर्नुहुन्थ्यो यात्रा
जिन्दगीलाई बोक्ने गाडी छुटेपछि आयौ Continue reading
~कृष्ण प्र. पाण्डे~
आउँदैछ प्रिया मिलन नजिक , के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन
गाली गर्छ्यौ कि माया अधिक ,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन
उदासी तिम्रो हट्छ अवश्य , मेरो खुशी नि दुगुना हुन्छ
खुशीमा कसरी हौंला सरीक,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन Continue reading
~अधिकारी राजुश्री~
एउटा कुरा सोध्दा हजुर रिसाउनु हुन्छ हुन्न !
जनताको छाला काढी ताज लाउनु हुन्छ हुन्न !
पराग भए माहुरीले चुम्छ, चुम्छ फूललाई
प्रयोगशालातिर कदम बढाउनु हुन्छ हुन्न Continue reading
~एकराज प्रधान~
‘चुप् । रुन्छस् ? पुलिस बोलाउँ ?’ रोएर दिक्क लाएपछि आमाले यसै भनेर मलाई थान्को लाउनुहुन्थ्यो । पुलिस नदेखेको मलाई ‘पुलिस’ भनिसक्दा मनमा अजङ्गको आकृति बन्थ्यो – ठूलो ज्यान भएको ‘ज्याङ्गो ’ मान्छे, जुँगा मुठे, डन्ठा बोकेको डरलाग्दो मान्छे । चुप नलागेर भो !
बजार जान खुब रहर लाग्ने । बजार भन्ने सुन्नासाथ मुख रसिलो–रसिलो, गुलियो–गुलियो हुने । Continue reading
