~जलेश्वरी श्रेष्ठ~
उसले आफ्नो कथा यसरी सुरु गरी –
“म काठमाडौंमा जन्मेँ, हुर्के र बढेँ। मेरो विवाहपछि पनि त्यही टोलमा एउटा कोठा लिएर बसेँ । एउटा गाउँबाट सहरमा पढ्न आएको र हाम्रै घरमा डेरा गरी बसेको केटासँग मेरो प्रेम-विवाह भयो । …
उहाँ अमेरिकामा उच्चशिक्षाका लागि जानु भएको छ । मैले उहाँलाई पढाउन सबै गहना बेचेर नपुगेको अरूसँग सापट मागी बन्दोवस्त गरिदिएकी थिएँ। हुन त दुई वर्षका लागि जानु भएको हो, तर दश वर्ष भयो फर्कनु भएको छैन । म एक किसिमले स्वतन्त्र पङक्षीजस्तै छु र पनि दश वर्षदेखि म आफैभित्रका कृण्ठाहरूमा कैदी जीवन बाँचिरहेकी छु । जीवनका महत्पूर्ण क्षणहरूलाई एक्लै बिताउनु मेरो बाध्यता हो ।” – उसको अनुहार केही कठोर हुँदै आयो । Continue reading
