साहित्य सङ्ग्रहालय

~अश्रु सिन्धुलीय~

१. प्लेनमा चिकेन सुप आयो। तातोतातो सुपमा बाफ पनि आइरहेको थियो। उनले त्यो सुप बिस्तारै सुरुप्प पारिन्। स्वादिलो थियो। सुपको स्वादसँगै आफ्नो गन्तव्यप्रति पनि सोच्न थालिन्। सुपको स्वादसँगै आफ्नो आगामी दिनका बारेमा नै सोचाइलाई केन्द्रित गरिन्। सोचिन्- किन होला मान्छे एक्लै भएपछि मात्र आफ्ना बारेमा सोच्न थाल्छ? करिब ५० वर्षको यो प्रौढ उमेरमा भखैरैजस्तो सुनेको यो अपेक्षित/अनपेक्षित समाचार र त्यसका लागि नै मातृभूमि अर्थात् नेपाल जान लागेको कुरा झल्याँस्स सम्झिइन्। अनि कल्पनालाई, सोचाइलाई केन्द्रित गरिन्- भावी अवस्थाप्रति।नेपालमा प्लेनबाट झर्नेबित्तिकैको अवस्था कस्तो होला? कोको आउलान्? मैले चिनेका नै आउलान् कि अरू नै। Continue reading →