साहित्य सङ्ग्रहालय

~कैलाशमणी खरेल~

जेठ महिनाको चर्को घाममा ऊ कतै जाँदै थियो । मध्यान्हको समय भएकोले प्रचण्ड गर्मी थियो। निर्जन र उजाड मरुभूमि भन्दा केही देखिँदैन टाढा टाढा सम्म । कतै-कतै बेआकार भएर लमतन्न तेर्सिएका चट्टान देखिन्थे । तातो हावा चलि रहेको थियो। बालुवामा हिँड्नु असाध्यै कष्टकर थियो। थकान र अत्याधिक गर्मीले लखतरान भैसकेको थियो ऊ । केही बेर थकाई मार्नु पर्‍यो भनी सोच्यो । कतै रोकिएर बिश्राम गर्ने जस्तो ठाउँ देखिदैन । ऊ ब्याकुल भएर बेमनसँग हिँडिरहेको थियो कतै केही भेटाइहालिन्छ कि भनेर। तर निराशा मात्र हात लाग्यो। आफूलई साह्रै निरिह र लाचार महशुस गर्यो। मनमनै सोच्यो केही बेर शितल छहारी‍मा थकाई मार्नु मात्र पाए हुन्थ्यो। भगवान लाई सम्झ्यो र पुकारा गर्‍यो।” हे प्रभु, म माथि दया गर” Continue reading →