साहित्य सङ्ग्रहालय

~प्रकाश चन्द्र लोहनी~

पूणिर्माको दिन। दिनभरि गाउँमा जजमानी काम गरेर म थकित भएर घर र्फकंे। सामान्यतया यसरी साँझपख घर फर्किदा मेरी श्रीमती निर्मला गोठमा भएका तीनवटा गाईको स्याहार सुसारमा व्यस्त रहन्थिन्। तर त्यो दिनको दृश्य त्यस्तो थिएन। निर्मला गोठमा थिइनन्। घर पनि शून्य थियो। मलाई मनमा चिसो पस्यो। के भयो? पक्कै कतै गोलमाल छ। यस्तै प्रश्न गर्दै भर्‍याङ उक्लिएँ र बार्दलीमा पुगें। बार्दलीमा रहेको खाटमा निर्मला आँखाभरि आँसु लिएर बसिरहेकी थिइन्।

‘किन रोएर बसेकी,’ मैले आश्चर्य मानेर सोधें। Continue reading →