~सुरेन्द्र महर्जन ‘अमर’~
साउन महिना मान्छेहरू पूजाकोलागी मन्दिरमा भीड अनि व्रत बस्नेहरू कति कति देखें । हुन त साउन नै किन र ? आइतबार, सोमबार, मंगलबार, बुधबार, बिहिवार, शुक्रबार र शनिबार हरेक बार हरेक महिना पूजा गर्ने भक्तहरू मैले नदेखेको पक्कै होइन । शुभ कार्य, शुभ साइत, ग्रह दशा पूजा र शान्तिकालागी मन्दिर जाने मान्छेहरू नभेटेको पक्कै होइन । खाली पेट शरीरलाई पीडा दिने मान्छेहरू भेटें । हुन सक्छ मान्छेहरू बढी भएर वा मन शान्तिको खातिर मन्दिरहरूमा Continue reading
~अनु अर्पण~
चाह्यौ भने सिसा सरि चर्किदिन्छु तिम्रा लागी
हेरी परैबाट फर्की दिन्छु तिम्रा लागि
ज्यानै पनि दिन भने के नै अर्थ माया गर्या?
बाहिर हासी आखाबाट दर्किदिन्छु तिम्रा लागि Continue reading
~मुकेश राई~ 
देखिने ती आकृति सबै सक्कली नहुन सक्छन्
लेखिएका इतिहास सबै सत्य नहुन सक्छन्
माग्नु र दिनु
बुझ्नु र नबुझ्नु
सिक्काको दुई पाटोझैँ
हेराइ र बुझाई
बँचाई र भोगाइ
यो जिन्दगीको !
टुक्रिने र फुट्ने सबै काँच हुन्नन् Continue reading
~उमेश राई ‘अकिञ्चन’~
फेरि पुग्नुछ मैले
पुग्न नसकेको गन्तब्य
नसोध मलाई
कति लामो छ
प्रधानमंत्रीको जुँगा
वा
भर्खरैं पेट्रोल पम्पमा राखिएको
गाडीहरूको लश्कर
नसोध मलाई
कति भयानक हुनसक्छ प्रतीक्षा ? Continue reading
~विनोद न्यौपाने~
अचेल
एक हुल बाजहरु,
सहर पसेकाछन्,
परेवाको खोल ओढेर
र
उपदेश दिइरहेछन्
त्याग र सहिष्णुताको
अनि
आँखा छल्दै
घाँटी निमोठिरहेछन्
परेवाहरुको ।
रगतले रंङ्गिएका
चुच्चा र नङ्ग्राहरु Continue reading
~राजकुमार श्रेष्ठ ‘दीप’~
के तिमी सुन्ने ?
आज पनि एउटा कुकुर मरेछ रे !
खैरे, काले, पाँग्रे कुनै होइन
हिजोसम्म यही गल्ली र चौरस्ता घुमी हिँड्ने
आफन्तसँग झुकी दिने
पराई देखे भुकी दिने
कहिले पुच्छर हल्लाई हल्लाई
मालिकको स्वागतमा तयार हँुदा
उल्टै लाठीको प्रहार खेप्नु पर्ने
बिचरा ! त्यो कुकुर मरेछ रे । Continue reading
~नारायणदेवी श्रेष्ठ~
धा, दु:ख खाना मन छाय् ख्वय्गु ?
फुक्क सुखीपिं छन्हु ज्वी दु:खी,
सु:खी धा:पिं नं ह्निलितिनी रे,
रात्री दिवस थें सुख दु:ख धैगु
हित्तु हिला च्वन नियमा थ्व ‘वैगु’
धा, दु:ख खाना मन छाय् ख्वय्गु ? Continue reading
~कृष्ण पौड्याल~
बिरहका गजल गाउनु अर्थ छैन अब।
दोबाटो उन्का निम्ती धाउनु अर्थ छैन अब॥
झुठो रैछ बाचा कसम झुठै रैछ माया।
प्रकटमा कसैको आउनु अर्थ छैन अब॥ Continue reading
~असफल गौतम~
दसैँ तिहार मनाउन भनी च्याङ्ग्रा मारेका छन्
कसरी खाउ कुन मिठो भन्दै तेलमा तारेका छन्
खोई त यहाँ पशु अधिकार ? हनन् भएन हजुर ?
मान्छेको जिब्रोलाई पशुको स्वादसँग नारेका छन् Continue reading
~अतित मुखिया~
सिंगो एउटा कोष
बिकशित हुदै सहस्र भयो
जिवाणु जिव बन्यो
शरीरमा आवश्यक अंग पलाउदै गयो
अनावश्यक सायद विलाउदै गयो
जलचर, स्थलचर, उभयचर भै
यत्रतत्र सर्वत्र छायो ।
सृष्टीको यो गुह्य भेद सृष्टिकर्ताले
जन्तरवनाई डार्विनको गलामा झुण्डायो
विकाशबादको डार्विन टाई । Continue reading
~कोइँचबु काःतिच ‘उत्तम’~
आज विहान आचानक नयाँ बानेश्वरमा दुर्गासँग भेट भयो । छोराको स्कूलमा हिडेकी रहिछे साथीहरुसँग । नाम त उसको दुर्गादेवी भट्टर्राई हो । तर म उसलाई दुर्गा भन्न रुचाउँछु ।
‘मामे मेरे मेरे बाप-फो । मादुक हाइ दे इँकालि’ भन्दै गोरु हकार्दा ‘होइन ऐ ! चेरेहाम्सो, तिम्रो गाईगोरुले कहिलेदेखि ‘तेरे मेरे तेरे मेरे’ भन्ने हिन्दी बोल्न थाले हँ ?’ खितिती खित्का छाडेर जिस्किन्थी । उनी अघि-अघि दौडिन्थी ।
म पछि पछि लघार्थेँ । उनी बाहुन्नी भए पनि हामी कोइँच भाषामै बातचित गर्थ्यौं । मिल्ने साथी, दवाँले थियौं । सँगै स्कूल जन्थ्यौं । सँगै गाई गोरु, भैंसी चराउँथ्यौं । Continue reading
~दिव्य गिरी~
म
अर्थात
हामी
दौडिरहेछौं सदिऔंदेखि
सपनाको पछिपछि
सपनाकै भारि बोकेर पिठयूँमा
अफसोच !
सपनाले नै लखेटिरहेछ निरन्तर
सपनाले नै डसिरहेछ युगयुगान्तर
धेरैधेरै सपनाहरू राखेर आँखामा
धेरैधेरै चाहनाहरू समेटेर मनभित्र
सपनाकै महल निर्माणमा जुटेका
म Continue reading
~रामप्रसाद दाहाल~
म सँग चिनापर्ची भएकै दिन बिहाबारीको प्रशंग चल्नासाथ मिनर्वाले भनेकी थिई – “मेरो त चौध वर्षको उमेरमा नै बिहे भएको, सौमी दी ।”
तीस वर्षको लग लागेकी मिनर्वाले त्यो तथ्यलाई बढो गर्वका साथ सुनाएकी थिई मानौं कुनै ठूलो दुर्घटना भएर पनि ऊ अझै बाँचI रहेकी थिई या मानौं चौध वर्षमा बिहे गरेर उसले ठूलो बहादुरी गरेकी थिई । उसको कुरा सुनेर मैले मुस्कुराउदै ठट्टा गरें – “छोरीको नाम मिनर्वा राख्ने आमाबाबु अवश्यै पनि अपठित त छैनन् होला । तब कसरी नाबालक छोरीको बिहे गर्न पुगे त ?” Continue reading
~दोषबिहिन टुहुरी~
यसपाली नि बाढीपहिरो गाउँ बग्यो अरे
दुखियाको दु:ख माथी चोट थप्यो अरे
पोहोर पनि यस्तै भेलले गाउँ रुवाए थ्यो
तल्ला घरे ठुलीको त सिउँदो पुक्षिए थ्यो Continue reading
~बिकल आचार्य~
हिजो बेलुकी म टेलिभिजन हेरेर बसिरहेको बेलामा टेलिफोनको घण्टी बज्यो, मैले हत्तपत्त गएर उठाएँ ।
‘ए ! म रोन बोलेको, के छ तिमिहरुको हालखबर ?’
‘सबै ठिक छ । बरु के छ तपाईको हालखबर ?’
मेरो पनि ठीक छ, उही त हो, घरि बाहिर उद्यानमा बस्यो त कहिले टेलिभिजन हे-यो, समय त्यसै गइहाल्छ नि । उसमाथि आज डेभिड पनि घरमा नै छ ।’
‘के खानुभयो त आज ?’ Continue reading
~डा. रुपक श्रेष्ठ~
वि.सं.२०५८ मा प्रकाशित ‘अपरितुष्टि’ बेलायती–नेपाली डायस्पोरामा लेखिएको सम्भवत पहिलो उपन्यास हो । ईश्वर मानन्धरकृत यस लघुउपन्यास नेपालबाट सन् १९७० को दशकमा कामको शिलशिलामा बेलायत प्रवेश गरेका नेपालीहरुको प्रतिनिधि कथा हो । कथाका मुख्य पात्र बिक्रम लन्डनमा एक रेष्टुरेन्टमा सेफको रुपमा काम गरेता पनि नेपालमा जाँदा होटेल मालिक भएको झुटो आडम्बर देखाउछन् र क्याम्पस पढ्दै गरेकी गाउँकी सोझी गौरीसँग उनको मागी विवाह हुन्छ । धुमधामसँग विवाह भएको दुई हप्ता पछि गौरीलाई छिट्टै लण्डन झिकाउने आश्वासन दिँदै बिक्रम बेलायत फर्कन्छन् । भिसा मिलेपछि गौरी पनि मनभरि सपना सजाएर सपनाको देशतिर उँड्छे र लण्डन Continue reading
~निरोज मास्के~
आज,
फेरि एउटा ठाउँ हरायो !
ए बटुवा,
ए मनुवा,
तिमिले देख्यौ कि कतै,
मेरो आफ्नै गाउँ हरायो !
यो गोरेटो पारी थियो,
त्यो घोरेटो वारी थियो !
नजिकै एउटा,
चौतारी थियो ! Continue reading
~आचार्य प्रभा~
जिन्दगी कहिल्यै नमेटिने मीठो आश रैछ
निराशामै अल्झिदिने जिउँदो लाश रैछ ।
जस्तो चल्छ,चल्दै जान्छ भोग्नै पर्छ आखिर
पीडा,ब्यथा बिर्सिएमा जीवन आहा!खास रैछ । Continue reading
~गीता खरेल~ 
बुद्ध अनि सगरमाथा शान्ति विम्व बनी
चिनिएको देश मेरो प्रकृतिकी धनी
हिमाल पहाड तराईको चुल्ठी कोरी बाटी
सजिएकी सौन्दर्यले नेपाल आमा खाँटी ।
एउटै सिङ्गो पहिचान एउटै जात धर्म
नेपाली हो साझा नाम, नेपालीत्व मर्म Continue reading
~भावना परिस्किृत सुनुवार~
आफ्नै धर्तीमा
रायोको डकुसँग
मिठो छ गाँस !
स्वाद बिहिन
बरगर र पिज्जा
अमिलो मन ! Continue reading
~होम सुनुवार दशुचा~
कल्पनाका भेलहरुमा डुबुल्की मार्दै
भावनाको पलङ्गमा भाते निन्द्रामा घुर्दै
ममताको महलमा राज गर्ने किन रोएका ?
मध्यराति सुनसानमा किन चिच्याएका ?
चित्तामा जल्न लागेका लाश जुर्मुराईरहेका
मलामीहरु एक अर्का आफै भौँतारिरहेका
आज मसानघाटमा बिरमसान पो जागेछ
उसैको जादुले चिताको लाश नै भागेछ Continue reading
~रामु गैरे~
मलाई यो जिन्दगीले……..
चोटै चोट दियो
कहिले सम्म दिदोरहेछ
सिरानी पनि आसुले भिज्यो
कहिले आफ्नैले चोट दियो
अनी त कहिले पराइले नै
अहिले मैले दु:ख पाएको छु Continue reading
~कमल प्रकाश पौडेल ~
आस्तै–आस्तै म तिरको, न्यानो माया मार्दै जानू
अनर्थ कल्पना हैन, भुल्ने बानी पार्दै जानू ।।
मैले हैन हतारमा, वल्छी थाप्ने तिमी नै हौ
दुवोमाला लगाउने, उसैलाई तार्दै जानू ।। Continue reading
~सागर कार्की~
यस्तै रहन देऊ समय
बिथोल्न नखोज अस्थिर मन
म त भरिएको गाग्री जस्तै बनेको छु
पोखीन सक्छु नचलाऊ मलाई ।।
मर्न सक्छु बरु तिम्रो लागि Continue reading
~चकेन्द्र राई “कैदी”~
तिमी
आफुलाई शिक्षित ठान्छौ
आधुनिक र सभ्य हुँ भन्छौ
मैले पनि तिमीलाई
मानब जातिकै असल पात्र मानेको थिए
तर तिमी त एकै
समयमा जन्ती र मलामी हुन चाहन्छौ……।
माया गर्छौ भने
अलिकति मायाको चिसो चाख Continue reading
~बासु शर्मा~
आज मलाई लेखकीय शिष्टता र मर्यादाका बारेमा लेख्न मन लाग्यो । व्यक्तिहरु बीचमा विचारको भिन्नता भएकै कारणले अभिव्यक्ति र लेखनकार्यमा कुनै विषय वा मुद्दामा फरक विचारहरु आउनु स्वाभाविक हो । कसैले आफ्ना विचारहरु शालिन र शिष्ट रुपमा व्यक्त गर्दछन् भने कसैले तितो रुपमा छुच्चो शैलीमा व्यक्त गर्दछन् । मेरो प्रश्न हो – छुच्याईँपूर्ण अभिव्यक्तिको पनि एउटा सीमा हुन्न र ? कहाँदेखि उता नजाने भन्ने एउटा लक्ष्मणरेखा हुन्न र ? यदि शिष्टता र मर्यादाको लक्ष्मणरेखा पार गरेर लेख्ने हो भने लेखन कर्म र लेखन धर्मले नै शर्मिन्दा हुनु पर्ने अवस्था आइपर्छ । नेपाली लेखन क्षेत्रमा छुच्चा लेखकहरुको कमी छैन । यही छुच्चा लेखकहरु Continue reading
~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~
क.
आज शुक्रबारको भो एघार बजे राती
धन्य ! मुक्रि जाती !
सानो यो निर्वाण मेरो,
एक घडीको साथी !
सकल प्राणी सुत्दछन्,
दिन छ मेरो जाती ।
ख.
हृदय पुग्छ आर्को जगत्, नित्यको, विलास
झ्याल खोलूँ, प्रकृति–रानीको छ राज्य खास
यो बतास, अमृत सास, जिउँदो राख्छ भूतल, Continue reading
~अभय श्रेष्ठ~
यी बादलका अनेक चित्रहरूले
कोरेका सुन्दर कोलाजमाथि सन्देह गर
पानीका सुन्दर तालमा देखिने
विविध रङको अस्तित्व
र बादलका टुक्राझैँ
तिम्रा हातमा पर्न आएको हिउँको सौन्दर्यमाथि सन्देह गर ।
अखबार र टेलिभिजनका सनसनीपूर्ण समाचार
कविका फूलबुट्टे सुकिला कविता Continue reading
~दिलिप दोषी~
एकतमास तिमीलाई हेर्दा, तारा रोएको कहानी लेख्छु ।
सिरानीमा नयनले रातभर, जिन्दगीको बिहानी लेख्छु ।
तिमी त बिरानो भएर गयौ, मेटिएन खै ! ती यादहरु ।
तिमीसँग बिताएका पलहरु, सोच्दै एक जवानी लेख्छु ।। Continue reading
~कमल प्रकाश पौडेल ~
कसैलाई जोडी हेर्दा, जवानी नै कालो भयो
माया गर्छु भन्दै जाँदा, वखानी नै कालो भयो ।।
कहाँ सहज् मानेथेंर, स्वयम्वरी दिन सोच्न
रुढी ग्रस्त समाजमा, वगानी नै कालो भयो ।। Continue reading
~केशब आचार्य~
तिमीसँग फेरी भेट होला जस्तो लाग्दैछ
प्यास मेरो ह्रीदयको फेरी किन जाग्दैछ ।
बिछोडका घाऊहरु आलै छन छात्तिभित्र
जिन्दगीले फेरी किन तिमीलाई माग्दैछ । Continue reading
~सजना गुरुङ~
कोट हेर्ने दुनियाँको कुरा नसुन्नु है तिमी !
नोट हेर्ने दुनियाँको कुरा नसुन्नु है तिमी !
सत्कर्मले फेर्नु पर्छ सब्को गलत् सोंचलाई
खोट हेर्ने दुनियाँको कुरा नसुन्नु है तिमी ! Continue reading
