साहित्य सङ्ग्रहालय

~रुमन न्यौपाने ‘अमन्त’~

आफु भन्दा अगाडीको त्यो मानिसलाई उसले खुब नियालेर हेरीरहेकी थिई । हातमा सानो लेदरको ब्याग, त्यस भित्र त्यही एप्पलको ल्यापटप र केही बिदेशी चुरोटको बटाहरु होलान् । त्यो मानिस बिर हष्पीटल अगाडी ओर्लीयो र महाबौद्धको गल्लीतिर हानीयो । उनलाई त्यसको पिछा गर्न मन थियो । तर त्यो छिप्पीन थालेको साँझ त्यही पुग्नु पर्ने बाध्यता पनी, त्यसैले उ सदा झै आफु भोटाहीटीको त्यही भिडभाड युक्त्त गल्लीमा ओर्लिई । उसलाई त्यहाँ बाट ३० मिनेटको लामो पदैल हिडाई गर्नु थियो । त्यही समयमा उसले ग्राहाक खोज्नु र त्यसलाई यथास्थानमा पुर्याएर आफुलाई भोगाउनु थियो ।

तिमी बेश्या हौ भनी कसैले सोध्न आउँदैन थिए तर उ त्यही होस् भन्ने चहाना गर्थी । उ आफुलाई बेश्या हुँ भन्न रुचाउँथी । तर उसलाई आज घरीघरी त्यही मानीसको संझना आइरहन्छ । त्यसले गए राती मलाई किन Continue reading →