~हिमाल घिमिरे~
एकदम भीड थियो, साँझको समय । मान्छेहरू कताबाट कता गइरहेका हुन्, थाहा पाउनै कठिन थियो । गन्तव्य हराएझैँ लाग्ने अनुहार बोकेका मान्छेहरू यताउता हिँडेकाहिँड्यै थिए । बजार घुमेपछि हामी दुईवटा पसलबाट निस्किसकेका थियौँ ।
दशैँको बेला थियो । हामी दुई जोर सर्ट-प्यान्ट किन्न भनेर घरबाट निस्किएका थियौँ ।
मैले दृष्यमलाई पटक-पटक सम्झाएको थिएँ, ‘एकै खालको कपडा सधैँ लगाउनु हुँदैन । लगाउने लुगाहरूको परिवर्तनले पनि मान्छेमा केही नयाँपन दिन्छ । हौसला जस्तो केही दिन्छ ।’ तर उसको यो सबै बुझ्ने सायद बेला थिएन । Continue reading
