साहित्य सङ्ग्रहालय

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

केहि मैले आफै राखें
केहि तिमी संग मागें
तिम्रो रंग मेरो रंग
मिसाई होली खेलें ॥

एक अक्षर मैले लेखें
एक अक्षर लेख्ने तिमी
रंगारंग फागुबिच
मैले माया लेखें ॥ Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

महिनौंसम्म गर्भमा तिम्रो बसें र म जन्में
तपस्या ठूलो तिमीनै आमा पाएर म जन्में

हे मेरी आमा काखमा राखी तिमीले मलाई
सेकेकी थियौ कुनामा बसी दाउरा जलाई

भोकले आँत हर्हर भयो भोकाइनौ तैपिन
दुःखले कति रुवायो मलाई रुवाइनौ तैपनि Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

बोलुँ –
बोलिपासो,
नबोलुँ –
नबोलिपासो;
जब म चूप हुन्छु
चिच्याउँछौं तिमीहरु Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

सम्झेजस्तो हुन्न जीवन
देखे जस्तो हुन्न जीवन
– एक गीतको टुक्रा

जीवन कस्तो छ
यसलाई भोगेर हेर Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

प्रशान्त !
आज भोली तिमी
बिरामी परेका छौ कि कसो
कतैपनि अचेल
ज्वारभाटा छैन
आँधी तूफान चलेको छैन Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

माया माया भन्दाभन्दै सुकिसक्यो काया
आफैलाई छोडूँ छोडूँ भन्छ आफ्नै छाया

मन उड्यो कता कता सिमलको भुवा
रुँदारुँदै रित्तिन्छ कि आँसूको यो कुवा Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

न त केहि चिनो न छ साथमा फोटो
दिन साह्रै लामो लामो रात साह्रै छोटो

एक झलक् पाउनपनि नसकेको धेरै भयो
मनको कुरो खोल्ने इच्छा हाय मनमै रह्यो Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

मधुयाम जिन्दगीमा आजै आए जस्तो
कोइलीले तिम्रै हाम्रै गीत गाए जस्तो

बहारले हाम्रै निम्ति सजाएको जस्तो
लज्जावती हामीसँगै लजाएको जस्तो Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~

यसो भन्छु उसो भन्छु जसो तसो भन्छु
दिलको बात आज चािहं खसोखास भन्छु

दायाँ हेर्छु बायाँ हेर्छु आँखा जुधाउँछु
मृदु मुस्कान शुरुवात कुरो फुकाउँछु Continue reading →