साहित्य सङ्ग्रहालय

~दिल थापा~

ऊ मेरो घरमा तीन दिन अगाडी आएको थिए। मसँग एक रात बिताएर गयो। आजभोलि मेरो दुख बुझ्ने पनि सुख बुझ्ने पनि ऊ नै हो। अर्थात् सुदिन । सुदिनले मलाई आफ्नै श्रीमतीलाई जस्तै गरी माया गर्छ। हेरचाह पनि गर्छ। मेरो मनोविज्ञान पनि बुझ्न प्रयास गर्छ। मलाई खुसी हुन सिकाउँछ । पिडाहरूलाई भुलेर हाँस्न पनि सिकाउँछ । जीवनको यथार्थ धरातलमा टेकेर जीवन जिउन पनि सिकाउँछ । कहिले काहीँ रुन पनि सिकाउँछ। तर उसले मेरो आँसु आफ्नो हातबाट भुईँमा झर्न दिएको मलाई त्यस्तो सम्झना छैन ।

सुदिनको खुट्टाको दुई पैतालाले मेरो घरको चारदिवार जुठो पारिसकेको छ। त्यसैले होला सुदिन मसँग नहुंदानी मेरो घरमा उसको गुलाफरूपी पुरुष गन्ध आइरहन्छ । र ऊ सधैँ मसँगै भइरहेको मीठो सम्झना Continue reading →