~प्रकाश लामिछाने~
हिजोसम्म झुस्स थियौ, खस्रा थिए छाला ।
प्रधानमन्त्री भएपछि, चिल्ला भएछन गाला ।
देश हाम्ले हाँक्न पाए, के के गर्छौँ भन्थ्यौ,
अैले चाबी अन्तै भन्छौ, कस्ले खोल्छ ताला? Continue reading
~प्रकाश लामिछाने~
हिजोसम्म झुस्स थियौ, खस्रा थिए छाला ।
प्रधानमन्त्री भएपछि, चिल्ला भएछन गाला ।
देश हाम्ले हाँक्न पाए, के के गर्छौँ भन्थ्यौ,
अैले चाबी अन्तै भन्छौ, कस्ले खोल्छ ताला? Continue reading
~प्रेम बिनोद नन्दन~
मलाई अलिकति धैर्य र जाँगर देऊ आमा
खहरेको भेल होइन, सघन, सागर देऊ आमा
यी बलिया पाखुरी र फराकिला छातीहरु
यी हत्केलाभरी उत्साहको, संसार देऊ आमा Continue reading
~राकेश कार्की~
आँखा जुध्याजुध्यै भयो हटाउन गाह्रो भो
पुरै रात कोल्टे फेर्दै कटाउन गाह्रो भो
मुटु चल्यो नशा चल्यो जताततै असर
गति बढ्याबढ्यै भयो घटाउन गाह्रो भो Continue reading
~सागर साउद~
तिम्रा साथ हिड्नेलाई धेरै पछि देखे आज
त्यसैले त सम्झनामा एउटा गीत लेखे आज ।।
तिमीलाई देखे पछि उस्कै याद आयो मलाई
वेदनाले झर्ने आँशु गहभित्रै रोके आज ।। Continue reading
~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~
नहिंड है मस्किएर कहिले पनि तिमी हजुर
सम्हालेर मनलाई मुटुभरी फूल हजुर..
बरालिनु हैन राम्रो बन तिमी मेरै हजुर
अंगअंग नशा नशा माया छरी डुल हजुर Continue reading
~कोमल भट्ट~
हाम्रो देशका नेतालाई लड्न पाए भैगो
जसरी नि कुर्सी माथि अड्न पाए भैगो
काग जति कराउंछ पिना सुक्दै जान्छ
महँगा र राम्रा वाहन चड्न पाए भैगो Continue reading
~सरुजी~
स्निग्ध चेहरामा भरोसाको लालित्य पोखेर आयौ
उसले भन्दा बढी दिन्छु भनि माया जोखेर आयौ ।
हरा भरा उनको जिन्दगीको त्यो आंचलमा खेली
हतारमा ममताको बिउ खोई किन रोपेर आयौ । Continue reading
~नारायण तिवारी~
बसी-बसी खाने मान्छे, देख्या होलाऊ तिम्ले
काम गरि खाने पनि, लेख्या होलाऊ तिम्ले
सुति-सुति खानपाए गर्नुहुन्न काम ?
मनैमन गुन्ने मान्छे छेक्या होलाऊ तिम्ले Continue reading
~सुयोग अनुप झा~
मेरो देशको सुरक्षाको रहेको मेरो दायित्व आज पूरा गर्नु छ
हे नेपाल आमा, काल कोरोनाको अब विनाश ल्याउनु छ
यस धर्तीमा आएको सबै महामारीसँग लड्ने काम छ मेरो
बिरामीको मुस्कान फेरि फिर्ता ल्याउनुमा नै आराम छ मेरो
देशको कर्मठीको शकुशल जीवन बचाउनु मेरो दायित्व छ
यहि हामी चिकित्सकको मनले मानेको एक पूर्णतव छ Continue reading
~तिलकराज चुँँदाली~
लजायो फुल
किसान मुस्कुरायो
फल लाग्ने भो!
विहानी फूल
संगीत भमराको
सुगन्ध रोयो! Continue reading
~सरोज फुयाल~
बा साच्चै नै बा जस्तै लाग्छ उमेर ढल्के पछि ।
जन्म दिनमा निकै मुठ्ठा मैन बत्ती सल्के पछि ।
आमा नहुँदा बा ले कहिलै काँचो खुवाउनु भएन
बा आमा जस्तै लाग्छ पेटको खाना सक्के पछि । Continue reading
~हेम जङ्ग कार्की~
कोरोनाको नामले तिमी मात्तिएर हिँड्छौ अरे
साना ठुला राष्ट्र नभनी बत्तिएर हिँड्छौ अरे
रुप रंग कस्तो तिम्रो कसैले देख्न सकेन
ओल्ले देखी पल्लो किनार पात्तिएर हिँड्छौ अरे Continue reading
~शिव चालिसे ‘प्रभात’~
मेराे देश
मेराे अवस्था
निरीह जनताहरुकाे व्यवस्था
एक आङ कपडा
एक पेट आटाे
एक शरीर छानाे र जमिन
एक मुख जवाफ नभएकाहरु
बहुमतमा छन
हाे तिनैका लागि युद्ध गरेर सहिद बन्न
म तयार छैन ।
उनिहरुका लागि सधै याेद्दा बन्नेछु रणभुमिमा
शहिद भन्ने शब्दकै अपमान भएपछि Continue reading
~Kabita Kabya~
Translation : Bhawana Chaudhary
I did not have any interest about you. If there is relationship with you then only, I had interest too. From now I have no any concern about you. what kinds of relationship we had? That always gives me happiness. Now that’s also broken. Now I think, our present and future life must be better. I do not want to remember my past life. I’m alone beloved, naughty, lovely daughter in my family. Whatever I asked, immediately I found it. I was just like shining star among lecturers and friends. I was active in studies and extra- Continue reading
~राज अनुराग~
रम्दै खुल्दै जान्छ कसैको आवाजमा बोल्दैन प्रकृति
शोषण गर्ने सोस्छन् चुस्छन् रत्ति पनि डग्मगाउँदैन प्रकृति ।
सबैलाई खुला विना भेदभाव रम्न दिने प्रकृतिको संस्कृति
मान्छेको खेलले आजित हुँदा अवतार लिन्छ तर हार्दैन प्रकृति ।
घमण्ड गर्छ मान्छे जित्छु भन्छ प्रकृतिलाई तर त्यसको मापक छैन Continue reading
~पिपला ढुङ्गाना~
सोच्दैछु ति खाली बाटाहरू
के गर्दै होलान् यतिबेला!
मैले सम्झिएजस्तै,
कल्पनाको पाइला लम्केजस्तै,
यिनीहरू पनि सम्झन्छन् कि सम्झदैनन् होला,
आफ्नाे सदाबहार बटुवालाई?
एउटा घेरा लगाइएको
खुल्ला आकाशमुनि Continue reading
~नवराज शमीर~
चन्द्रमानको अफिसको छेउमा एउटा खाजा पसल थियो । त्यो पसललाई मानिसहरु अरु पसललाइ भन्दा फरक नजरले हेर्थे । पसले सहुनीलाई सबैले रमलादेबीको नाउले चिन्थे। उनकी एक्ली छोरी सबिना हदै सुन्दरी थिई । चन्द्रमानले सविनालाई हदै मन पराउथ्यो । सायद उ शिक्षा कार्यालयमा सरुवा भएर गएको एक बर्ष पुगेको हुदो हो एउटा अचम्मको घटना घटेथ्यो । सबिनालाइ उसकै हेड मास्टरले बलत्कार गर्न खोजेछ । चन्द्रमानले क्रोधलाइ थाम्न सकेन । प्रहरी कार्यालयमा गएर हात छोडि दिएछ । हेड मास्टरलाई आखामा चोट लाग्यो । उ कुनै पार्टिसग जोडिएको रहेछ उनका कार्यकताले चन्द्रमानको कार्यकक्ष घेराउ गरे । उनी कार्यालयको एकाउण्टेन्ट , उ देखि उसको हाकिम पहिल्यै देखि बेखुशी थियो । खाजा शिर्षकको तीन लाख रकम बाढेर खाउ भन्ने हाकिमको प्रस्ताब उसले कहिल्यै Continue reading
~शीतल शर्मा~
मनका धेरै दर्द सहेर इच्छाहरू मार्नु छ
तिमीलाई भट्ने सबै भाखाहरू सार्नु छ ।
मृत्युकाे आभाषलाई मनबाटै निकाल्न
बाँच्नुकाे अनुभव संगाल्न धैर्यतालाई खार्नु छ । Continue reading
~अलका मल्ल~
आफ्नाहरु आफ्नोबाट पर पर भागी रहे ।
पाहुना सम्मान चलन सब हराए झै भए ।।
चाडपर्व , रितिरिवाज खै कता गए गए !
समय यस्तै छ चित्कार र त्रास कोरोना को।।
मानिस बिनाको गाउँ सहर लक डाउनमा टोलाई रहेछन् । Continue reading
~डा. गोविन्दसिंह रावत~
(नाटक सुरु हुनुअधि सूत्रधार मञ्चमा आउँछ)
सूत्रधार : नमस्कार उपस्थित दिदीबहिनी तथा दाजुभाइ, म यो नाटकको सूत्रधार । अब म यहाँहरूको मनोरञ्जनका लागि एउटा नाटक प्रस्तुत गर्दैछु । नाटक सुरु हुनुअघि एक पटक जोडले थप्पडी बजाइदिनुहोला ।
धन्यवाद ! अब म तपाईंहरूलाई नाटक देखाउँदै छु । एउटा गाउँ थियो । गाउँमा एउटा ठाउँ थियो । ठाउँमा एउटा नाउँ थियो । त्यो नाम हो…… ।त्यो नाम म भन्दिन । तपाईंहरू नाटक हेरेर थाहा पाउनुहुनेछ । त्यो नाम । अब म नाटक नै सुरु गर्छु । फेरि एक पटक जोडसँग ताली बजाइदिनुहोला ।
(सूत्रधार मञ्चबाट निस्कन्छ । ४०/४५ वर्षको व्यक्ति, थोत्रो चस्मा सफा गर्दै आउँछ, उसको पछि पछि १५/१६ वर्षकी युवती आउँछे) Continue reading
~सुरेन्द्र थेगिम~
जो-जो जँहा भएपनि लेखिदैछ सपना
आँखा खुल्लै राखेपनि देखिदैछ सपना
सुक्खा मरुभूमिमा भेडा चराऊदै गर्दा
पसिनाको थोपामा नि भेटिदैछ सपना Continue reading
~श्रीधर खनाल~
प्रस्तूती : माणिकरत्न शाक्य
शाक्य– हास्यव्यङ्ग्य लेख्नु भनेको एक प्रकारले गाली गर्नु होइन ?
खनाल– प्रकारान्तरले त्यसलाई गाली भन्न सकिएला तर हास्यव्यङ्ग्य लेख्नु र गाली गर्नु एउटै कुरा होइन । हुन्थ्यो भने कोही पनि लेखकले म हास्यव्यङ्ग्य लेख्छु भन्नुको सट्टा म गाली गर्छु भन्नु पर्ने थियो । अशिष्ट, असभ्य, अश्लिल र अभद्र कुरा गालीगलौज हो भने त्यसको विपरित शिष्ट, सभ्य, शालीन र भद्र आलोचना हास्यव्यङ्ग्य बन्छ ।
शाक्य– कुनै पनि व्यङ्ग्यकार, कलाकार तथा कार्टुनिष्टलाई उसको कृतिका आधारमा कसैले मार्ने धम्की वा मुद्दा हालेमा हामीकहाँ स्थापित निकायले त्यसको प्रतिकार गर्ला त ? Continue reading
~रक्ष राई~
सोंचे थें,
हामी फेरि घमासान युद्द लड्ने छौं
किल्ला किल्लामा ठोक्किने छौं
सीमानाहरुमा सिंगौरी खेल्ने छौं
मेरो हातमा फेरि बलभद्रको खुकुरी जाग्ने छ
हामी फेरि नालापानी युद्द लड्ने छौं ।
सोंचे थें, Continue reading
~तेजेश्वरबाबु ग्वंगः~
छपन्न वर्ष लामो कालखण्ड । सिङ्गो एउटा मान्छेको जीवनभित्र । मान्छे उभ्याउने डोबहरूसित । छचल्किरहेथे । अनिदि्रत तन्द्रासित मानो मन एक सागर । न प्रकार एउटा सिङ्गो आकाश । जसको न लम्बाइ । न चौडाइ । न उचाइ । न गहिराइ । न आकार । न प्रकार । शून्यमा शून्यसरी बिलाउने मानिस । शून्यमा शून्य जस्तै आकाश । न यसको छ ब्यास । न कुनै प्यास । छिल्लिन खोज्यो छिल्लिन्न । यो हर्मन हेसले अपन शङ्कर लामिछानेको प्याज माथिको अमूर्त चिन्तनभन्दा भिन्न । हर्मन हेसले मान्छेलाई प्याजसित तुलना गरे । Continue reading
~डा. विदुर चालिसे~
निंद्रा लागिरहेकाे थिएन् । एउटाले थ्यास्स फ्रेण्ड रिक्वेष्ट पठायाे । लाग्न लाग्न लागेकाे निंद्रा कता भाग्याे भाग्याे थाहै भएन । मैसेन्जरमा म्यासेज अायाे ।
–“डल्ली ! कति बज्याे र अहिलेसम्म नसुतेकाे, छिटाे ?”
म त झसङ्ग भएँ । भरखरै अाएकाे फ्रेण्ड रिक्वेष्ट पछिकाे मेसेजले मेराे दिमाग तिल्मिलायाे । Continue reading
~सङ्कलन : अज्ञात~
एकजना बादशाह आफ्नो कुकुरको साथ डुंगामा यात्रा गरिरहेका थिए । नाउँमा अन्य यात्रुहरुको साथमा एकजना दार्शनिक पनि थिए । कुकुरको लागि डुंगाको यात्रा पहिलोपटक थियो । यसर्थ, कुकुर केही डराइरहेको थियो । कुकुर यताउता गर्दै दौडिरहेको थियो ताकि केही दुर्घटना हुनेवाला छ । उसको गतिविधिले कसैले पनि चयनले बस्न पाएका थिएनन् ।
डुंगाको नाविक कुकुरका कारण केही यात्रुले गर्नसक्ने अस्वभाविक गतिविधिका कारण डुंगा डुब्न सक्ने Continue reading
~दीपा राई~
म अनि पुर्व दिशा
एक अर्काको आखाको दहमा
डुबेका छौ
परेली झिमिक्क नगरी
म पर्खिरहेको छु Continue reading
~बिपिन शर्मा~
हाम्रो दुई जीवन रेखा विच
कहीं कतै मिलन विन्दु छ
जहाँ,
अलग आँखाले देखेका
स्वप्नहरुको समागमवाट
निरन्तर खुसीहरु जन्मिरहेका हुनेछन्,
सोचौं Continue reading
~हाङयुग अज्ञात~
ओ ! माओ जेदोङ
तिम्रा कविताका हरफहरूमा
जब शहीदहरू रून्छन्
र आसुहरू हिउँ बनेर वषिर्न्छन्
तब सोच्नु तिम्रो देशमा
फेरि त्यो रातो तारा उदाउने छैन
फगत ढल्नेछ बाटो ढाकेर पुरानो रूख
र छेक्नेछ मानिसहरूको यात्रा,
रगत उमाल्ने Continue reading
~दीपा राई पुन~
आसाका पहाडहरू
पैह्रो बनेर
मनको संघारमा खस्दा
जीवनको आलीमा बसेर
खुइया गर्न नपाउँदै
रूझेको छु पीडाको
दर्के झरीमा लछेप्रै Continue reading