~दीलिप रार्इ सगर~
प्रीय फूल नूर !
म बली चढ्न जादैछु
तिमिलाई…
प्रेम गरेको अपराधमा ।
हो मलाई मुहल्लाहरुले कालो नोकअफ
ओडाईदिनेछ सहरको बीच चौकमा
अनि पढिनेछ कुरान
र बाच्नेछन जोड जोड्ले प्राथनाहरु
बजाइनेछ्न बाजा नगराहरु डनन डनन
अन्तिम यो घडिमा Continue reading
~रूपेश श्रेष्ठ~
प्रीय,
शहरमा बसिनसक्नुको जाडो छ, खपिनसक्नुको मौसम । शहर यसै पनि चिसो हुन्छ, मौसमको कुरा मात्र होइन, यहाँ यस्तै हुन्छ, सबथोक चिसो । बस्ने घरहरु चिसा हुन्छन्, हिंड्ने बाटा र गल्ली चिसा हुन्छन्, यहाँका चोकहरु चिसा हुन्छन्, चोकमा भेटिने मान्छेहरु चिसा हुन्छन् । सायद त्यसैले यसलाई शहर भन्छन् । न्यानो हुने भइदिएको भए यसलाई शहर नभनेर अर्थोक नै भन्थे कि ! त्यसमाथि हरेक हिउँदमा शहरमा चिसोले कठ्याङ्ग्रीएर कति मान्छे मर्छन्, कुकुर बिरालाको के कुरा ! Continue reading
~एलिजा पोखरेल~
नेपाल आमा रोईरहेकी छिन् आज,
आफ्नो सन्तानको बिचल्ली देखेर,
उनका सन्तान त्रशित छन आज,
छिन् छिन् को झट्का महसुस गरेर !
कति बालक टुहुरा भए,
कति आमाको काख रित्तियो,
कतिको सिउँदोको सिन्दुर मेटियो,
कतिको घरबार सबै लुटियो, Continue reading
~कोमल भट्ट~
छिमेकी छ लुच्चो दियो लात धेरै
सधैँ गर्न थाल्यो खुराफात धेरै ll
छुरी तीक्ष्ण धस्दा दुख्यो भित्र हाम्रो
मिलेको छ धोका तथा घात धेरै ll Continue reading
~साक्ष्यात सुशिल~
लामो समय सम्मको चोरी र डकैती पेसाबाट अकुत सम्पत्ति कुम्ल्याए पनि कर्णे डाँकालाई मनमा शान्ति हुन छोड्यो । धन सम्पत्ति प्रशस्त भए पनि मनमा सन्तुष्टी नहुदा उनी भड्किदै हिंड्न थाले । आखिर जे गरे पनि शान्ति मिल्दो रहेनछ भनेर बिरक्तिदै एका बिहानै भगवान शिवको दर्शन पनि गर्ने र प्रसाद स्वरुप एक चिलिम गाँजा खाने सुरले हानिए । Continue reading
~सरोज जीसी~
अभि सुवेदीको सामान्य कुरालाई सैद्धान्तिकीकरण गर्ने सीप अब्बल छ । माइकल दी सर्तुले हिँडाइलाई यसै गरी सैद्धान्तिक रूप दिएका थिए । खास गरी ‘वकिङ् इन द सिटी’ निबन्धमा । काठमाडौँलाई धेरैपटक हिँडेरै सर्जरी गरेका सुवेदीको फ्लानरको डायरीले एउटा फिरन्ते, लोफर र ड्यान्डीका अहिलेसम्म नगनिएका दिनचर्या र अनुभवलाई सौन्दर्य र सैद्धान्तिक आयाम दिएको छ । Continue reading
~युयुत्सु शर्मा~ 
‘अब एउटा घर बनाउनुपर्यो छोरा
जागिर खोज
घरमा काम गर्ने बुहारी चाहियो
दुलहीहरू खोज
एउटी तिमीलाई
एउटी भाइलाई ।’
चिनियाँ भाँडामा बिरालालाई
बासी रोटीका टुक्रामाथि
तातो चिया खन्याउँदै Continue reading
~मधु माधुर्य~
माटो “पानी ! पानी !!…..” भनेर छटपटाएको बेला
उ नहर कुलोहरु भएर बगिरहेको हुन्छ
बिछोडको दु:खद घडीमा
वारी र पारीको ह्र्दय जोड्न
उ पुल बनेर तेर्सिरहेको हुन्छ दोभानहरुमा
लाम लागेर हमेशा दौडिरहन्छन्
मान्छे र गाडीहरु छाती भरी
उ चाप सहेर चुपचाप सडक पल्टिरहेको हुन्छ Continue reading
~पवन कुमार श्रेष्ठ~
विछोड यसलाइ कसरी भनौ
तिमी सामु नै छौ मैरो
मिलन यसलाइ कसरी भनौ
मन टाढानै रह्यो हाम्रो..
मिलन को म्वाइं म कसरी पाउं
आफ्नो चाहना खोल्ननै सकिन
तिम्रो सामु पुग्दा नपुग्दै
मनको भाषा बोल्नै सकिन Continue reading
~अभिमन्यु निरवी~
कुकुरहरू भुकिरहेको बाहिरको आवाजलाई उछिन्दै मोबाइल बज्यो। नचिनेको नम्बर स्त्रि्कनमा देखियो।
“हेलो”, छिप्पिएको रातमा आफ्नै आवाज ठूलो लाग्यो।
“सन्चै छौ?”
“भन्नु पर्यो”, स्वर चिनेर मैले बेवास्ता गर्न खोजें।
“म प्रीति… बिहान पत्रिकामा अन्तर्वार्ता पढेकी थिएँ।”
“थ्यांक्यू।” Continue reading
~मन क्षेत्री~
एउटा अँध्यारो पाटोको पनि
जुलुस निस्किँदै छ माटोको पनि
हाम्रा पैतालाहरुमा ठेला उठिसकेका छन्
सायद उठ्नेछन् अब बाटोको पनि
आखिर आउने भनेको त्यही याद न रहेछ Continue reading
~सङ्गीतश्रोता~
तिम्रो बाटो
कसैले पनि छेक्दैन भने
तिम्रा खुट्टा
कसैले पनि तान्दैन भने
प्रहार गर्न तिमीलाई
कोही तयार पनि छैन भने
जुध्न भनेर तिमीसँग Continue reading
~विवश थापा~
तिम्रै पीरले होला सायद पलपल पिउन थालेको छु
अन्धकारमा टोलाएर एक्लै जिउन थालेको छु
चोखो मनले प्रीत दिँदा तिम्लाई जोख्ने तुल भयो
अञ्जानमै माया गर्नु आखिरीमा भूल भयो
जे भए नि आखिरीमा मनलाई सिउन थालेको छु Continue reading
~महेश बर्तमान रानामगर~
हजार झोक्का हुरीवतासका चैतको वेलामा
एकै झोक्का निठुरी मनको क्षितिज आँखामा
सपुना सारा धुलैमा मिले आँशु मै बगेर
खहरे भई मुटुमैं बग्यो म भएँ वगर
हुरीभित्र हिडी नै रहें उडी आउने आशामा Continue reading
~आन्ना आख्मातोभा~
अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ.
व्योमलहरमा खाँदै खावा,
समुद्र, पर्वत, समथर हेर्दै ।
उडिजा, उडिजा शान्तिपरेवा,
सुरिलो मेरो गीत सुसेल्दै ।।
खोज्छ सुन्न जो त्यसकन तँ बता, Continue reading
~नदीश~
काकाकुलहरु छट्पटाउँदा
वागमतीको ढल पनि सफा हुँदो रैछ
इतिहासहरु खोज्दै-खोज्दै
वर्तमानका स्वप्नहरु
विगतको वास्तविकता बन्दोरैछ
जड पानीमा डुबुल्की मारेर
मोती निकाल्नेहरु Continue reading
~अर्जुन खालिङ~
शासक महोदय !
तिम्ले ‘गौनसे’बाट मलाई अर्जुन बनायौ
‘ज्युब्यु’बाट मेरो गाउलाई जुभिङ बनायौ !
‘खालिङ’ बोल्दा स्कुलमा लट्ठी बजार्यौ र
घोकायौ भाइरस बाह्रखरी
खुवायौ संस्कृतका विकृत वन्दनाहरु
पिलायौ नैतिक शिक्षाको विष
चिनायौ तिम्रा चमत्कारी भगवानहरु
र हरेक फारममा मलाई लेख्न लगायौ-
‘हिन्दू धर्म !’ Continue reading
~श्रमिक बराल~
पिर साटे पिर घट्छ दुःख साटे दुःख
अँध्यारोमा गुम्सिएर एक्लै बसी रोयौं भने
दुःख अझै चुलिनेछ, पीडा झनै बल्झिनेछ
चोट साटे चोट घट्छ दुःख साटे दुःख Continue reading
~बिक्रम तिमिल्सिना~
तिमी साथ नहुँदा,
नियास्रोको कर्द
मुटुबीच बर्सिंदा,
यता मेरो आँखामा पहिरो गयो,
मन दुर्घटित भयो …
दुखेको हो,
तर अविश्वास दुखेको होइन,
विश्वासभित्र पनि
अलिकति दुख्ने ठाउँ हुँदो रहेछ…
त्यहि दुखेको हो, Continue reading
~मुकुन्द शरण उपाध्याय~
उठिदे वीर नेपाली उर्लंदै गड्गडाउँदै
दीनता हीनता सारा बढार्दै सग्बगाउँदै
जिर्ण जर्जर निःसार विचार डग्मगाइदे
नयाँ आँट नयाँ छाँट नयाँ जोश जगाइदे
तेरै उमंग उत्साह खोजेको छ हिमाल ले
तेरै निर्माण उद्योग पर्खेको छ मधेश ले
तेरै जीवन्त इच्छा मा पहाड चल्मलाउँछन्
मेची काली सबै तेरै आशा मा सल्बलाउँछन् Continue reading
~राम प्रसाद प्रसाईं~
खस्दै गरेका ताराहरु
आम सडक रोइरहेको समय विम्वमा
युगले युगान्तकारी शुन्यता घोषणा गरिरहँदा
जन्मदै गरेका बिहानीहरुमाथि
टारबारीका पालुवाहरुको फल्ने फुल्ने
प्रतिलिपि अधिकार हडप्दै
गेट्स समयका घनचक्रमा Continue reading
~जय बहादुर घिमिरे~
अनिल र म कुटुम्बेरी मिल्ने साथी भाइ थियौँ । एस।एल।सी। पश्चात राजधानीमा पढ्न जाने सन्दर्भमा हाम्रो चिनजान भयो । गहिरो मित्रताको लागि उमेर, रुची, आर्थिक हैसियत, शैक्षिक स्तर आदि सबै कुरा मिल्नु पर्छ कि कसो हो ? हामीमा यी सबै कुराहरू मिलेको कारण आत्मिक रुपमा साह्रै नजिक भयौ ।
दुवै अविवाहित १८, १९ वर्षको अल्लारे युवक थियौ, आइ.ए. दोस्रो वर्षका । कुरै कुरामा ठट्टा गर्दा भविश्यमा एउटै साझे श्रीमती ल्याउने Continue reading
~रमेश खकुरेल~
भतिजा आज मैले के यस्तो सुन्नु प-यो कुरा
सुनेदेखि यहाँ छाती घोच्न थाल्यो तिखो छुरा ।
घरबार नयाँ अर्को जोड्न थाल्यौ अरे तिमी
यो देख्नुभन्दा पहिले किन फाट्तैन यो जिमी । Continue reading
~समाश्री राउत~
झरीका प्रत्येक वूँदसंगै
बर्षिएका अमृतले
सिंचिएका घाँसहरु
वसुधालाई एकपटक फेरी
जवानी दिंदैछन्
सोचें
जंगलमा डढेलो लाग्दा
पुरै जंगल सखाप भएन
सखाप भएका थिए
यिनै घाँसहरु
घाँस
जो कहिल्यै मर्दैन
डढेलो पश्चात पनि
उम्रन्छ, फैलन्छ
ओइलाउँछ, सुक्छ र
पोलिए पश्चात
सदावहार अजम्बरी घाँसहरु
फेरी पलाउँछन् Continue reading
~स्वामी सुभाष चन्द्र~
नेपाल आमालाई धरधरी रुवाउने तिमी पराया हौ।
सत्ता प्राप्तिको लोभमा घुष खुवाउने तिमी पराया हौ।
देशभित्र जनताले शान्ती खोजिरहेको यो समयमा,
रगतको पोखरीमा शान्ती डुबाउने तिमी पराया हौ। Continue reading
~स्वेच्छा राउत~
“टपरी,अब के गर्छस्?”
उस्ले फोन गरेर बोलायो पछि,म हतार हतार भेट्न गएको थेँ । मेरो पहिलो प्रश्नको उत्तर नदिएरै उ चुपचाप निहुरेर बसि रह्यो।उत्तरको आशा थिएन । हतार हतार अर्को प्रश्न गरेँ, ”किन गरिस् यस्तो?”
यो पटक उ बोल्यो।
“त्यो सङ्ग बिहे गर्न काठमाडौमा घर चाहिने रे,सधै खैरेको पैसामा खाएर-पढेर बसेरै कहाँबाट आउथ्यो र घर?” Continue reading
~उमा सुवेदी~
कुनै घटना बीस घन्टामा बिर्सिइन्छन्, कुनै बीस दिनमा । कुनै घटना यस्ता जब्बर भइदिन्छन् कि, बीस वर्षपछि पनि ती फर्की फर्की सम्झनामा आउँछन् र च्वास्स घोचेर मर्माहत बनाइदिन्छन् । मेरो हृदयको अन्तरकुन्तरमा पनि त्यस्तो घटना लुकी बसेको छ जुन ठाउँ–कुठाउँ फ्याट्ट आइदिन्छ र चस्काएर जान्छ ।
‘दासढुङ्गादेखि अदालतसम्म’– नाटकको शीर्षक यही थियो । शीर्षक सुन्दै मेरो शरीरमा काँडा उम्रिएका थिए । नाटकमा मैले एमाले नेता मदन भण्डारीकी Continue reading
~आवाज शर्मा~
ढुक्क भै जिउने जब रहर आयो
ढल्किँदो जिन्दगी नजर आयो
आँशु झैं पिइदिएँ नदी सारा
फेरि भक्कानु भै बगर आयो Continue reading
~नन्दलाल आचार्य~
भयावह समय तेर्सिएको हुन्छ । जताततै मुखौले कानूनले जरा गाडेको हुन्छ । बोल्न र भन्न पाइन्न । सुन्नु मात्र पर्छ । सुन्दासुन्दा कान पाक्छन् । जुन प्रश्न सोधिन्छ त्यसकै मात्र सटिक जवाफ पस्कनुपर्छ । राणाकालीन शैली, निरंकुशताको पराकाष्ठा जताततै व्याप्त हुन्छ । मनभरि कुराहरू गुमस्याएर र भित्रभित्रै कुड्याएर धर्तीमा पाइला टेक्नुको विकल्प हुन्न । मानौंं जनताहरू धर्तीमा उत्पन्न भएका गुहेकीरा हुन् र मुखौले कानुनका निर्माता एवं संरक्षकहरू चाहिँ कथित स्वर्गबाट इन्द्रका आदेशले खटिएका देवदूत हुन् । Continue reading
~प्रणिका कोयु~
“तँलाई,यसरी नै पुगोस् यही हेर्न पाउँ”
यो आशिर्वाद होइन आक्रोश हुन्
मेरा जानीफकारका
म झर्कन्छु, रिसाउँछु, कराउँछु
खाना खाँदा मुन्टो निहुराउँदिन (उनिहरूले जस्तो)
ठाडो शिर पारेर हातलाई नै तन्काएर
मुख भित्र गाँस लाउँछु Continue reading
~अशोक पार्थिव तामाङ~
आज बिदाको दिन ।
रहरहरु बजारमा
दौडिन्दै
भिडभाड छिचोल्दैछ
आफु अघि निस्किनुँलाई
मान्छेले मान्छे धकेल्दैछ
अलिकति खल्तीमा भएको पैसाहरू
गोजीको बटन उफार्दैछ
पोखिएर बिलाउँनुलाइ ,
त्यसैले
म अन्तै मोडिन्छु ।।
हो……………. Continue reading
~इन्दिरा प्रयास~
धड्कन देखी माया गर्ने,जीवनका आधार तिमी
अन्तर मनको भाव बुझ्ने,सपनाका साकार तिमी
अन्धकार त्यो त्यसै हट्छ, तिम्रो साथ पाए पछि
त्यसैले त भन्छु आज, सिंगो मेरो संसार तिमी Continue reading
