साहित्य सङ्ग्रहालय

~जानुका बराल~

पृथ्वी हुस्सुको बाक्लो च्यादरमा लपेटिँदै थियो । आकाश शीत लहरसँगै एकनासले रोइरह्यो । सिरेटो विजय उन्मादमा नाचिरहेकोले उसको ताण्डव सहेर बस्तीहरु कक्रिरहे । आँगन जोडिएका आठ दश घर सतारहरुको सानो बस्ती पनि यही कठ्यांग्रिनेहरुको सूचीमा पथ्र्याे । कुनै छानो ह्वाङ परेका त कुनै भित्ता खस्नै लागेका घरहरुको यो बस्ती लुग्लुग काँप्दै एकतमासले उत्तर क्षितिजतिर हेरेर टोल्हाइरहेको थियो ।

तुषारोको अक्षता छर्दै, मान्छेका मुटु कमाउँदै, घुम्लुङग हुस्सु ओढेर फेरि अर्को बिहान बस्तीको संघारमा चिहाउन आइपुग्यो । तन्नेरीहฟ पैँठेजोरी खेल्न तम्तयार थिए भने यो अनागरिकको बस्तीमा (अनागरिक यस अर्थमा कि यहाँ बस्ने कुनै पुस्ताका मानिसको पनि नागरिकता छैन ।) बालक तथा वृद्धहฟ सत्र ठाउँ तुनेको डफल्लो ओढेर गुँडुल्किरहेका थिए । सिरेटो खाएर बाहिर निस्कने हिम्मत कसैको थिएन । Continue reading →