साहित्य सङ्ग्रहालय

~उमाशङ्कर द्विवेदी~

कुनै नगरमा उज्वलक नाम गरेको सिकर्मी बस्दथ्यो । जति काम गर्दा पनि पर्याप्त आम्दनी नहुने भएकोले दरिद्रताले उसको घरमा स्थायीरूपमा वास गरिसकेको थियो । आफ्नो यो दुदर्शा देखेर ऊ खिन्न भएर सोच्दथ्यो–यस नगरका प्रत्येक मानिसले आफ्नो–आफ्नो काम गरेर राम्रो आम्दानी गरेर सुख सयलका साथ जीवन बिताइरहेको छ तर मैले गर्ने कामबाट कुनै खास लाभ नहुने भएकोले मैले यो नगर त्यागेर अन्त कतै गई काम खोजेर आफ्नो भाग्यको परीक्षा गर्नुपर्दछ । आफ्नो मनमा यस प्रकारले विचार गरेर विदेश जान भनी ऊ घरबाट हिंड्यो ।

वनको बाटो हिंड्दै जाँदा सूर्यास्तको बेला एउटा ओडारमा आफ्नो झुन्डबाट छुट्टिएकी प्रसव पीडाले क्लान्त एउटी ऊँटलाई देख्यो । उसको साथमा नवजात शिशु ऊँट पनि थियो । त्यस ऊँट र शिशुऊँटलाइ साथमा लिएर ऊ घर फक्र्यो । ऊँटलाई दाम्लोले बाँधेर त्यसको आहाराका लागि स्याउला पात काट्न भनेर बन्चरो लिएर वनमा गई कमलो स्याउला र पात ल्याएर उँmटको अगाडि राखिदियो । आमा ऊँट बडो रुचिपूर्वक ती स्याउला पात खान थाली । Continue reading →