साहित्य सङ्ग्रहालय

~डा. गोपाल भण्डारी~

पृष्ठभूमि :

नेपाली साहित्यको संस्थागत विकास गर्ने अवधारणा वि.सं. १९७० देखि औपचारिक रुपमा आएको देखिन्छ । श्री ३ चन्द्रशमशेरका शासनकालमा त्यसै वर्ष ‘गोखा भाषा प्रकाशिनी समिति’ को स्थापना भएको हु“दा नेपाली लेखन, सम्पादन, प्रकाशन र प्रचार प्रसारले सरकारी मान्यता पाएको देखिन्छ । त्यसअघि अनौपचारिक रुपमा युवाकवि मोतीराम भट्टका नेतृत्वमा बनारस र काठमाडौँमा मोती मण्डली गठन भई समस्या पूर्ति ढाँचाका कविता, गजल र फुटकर कविताका आन्तरिक प्रतिस्पर्धा पनि हुने गर्थे । वि.सं. १९६३ मा बनारसमा ‘रसिक समाज’ को गठन भएको हुँदा केही सकारात्मक परिणामहरु देखिन थालेका थिए भने वि.सं. १९७४ मा श्यामजी प्रसाद अर्यालका सम्पादनमा निस्केको ‘सूक्तिसिन्धु’ ले निकै ठूलो हलचल ल्याइदिएको पाइन्छ । वि.सं. १९७७ को ‘मकै पर्व’ त्यस बेलाको अर्को डरलाग्दो घटना मानिन्छ । वि.सं. १९७५ मा सर्वप्रथम Continue reading →