साहित्य सङ्ग्रहालय

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~

मेरी छोरी सेतो कोट देख्दा डराउँछिन् । मलाई पनि तर्साउने जस्तो लाग्छ । हो, उही रूपमा बगेको छ खोलो । ढ्याङ्ग्रो बजाएर जोखाना राख्ने सोच अन्धविश्वास हो कि टाउको दुख्दा पेट दुखेको औषधी टक््रयाएर फेरि निको नभइ दुई दिनपछि आउनु होला भन्ने मन्त्र रूपी डाक्टरसाबको वचनमा विश्वास गर्ने ? रकेट बनायो, प्लेन उडायो, गाडी गुडायो, मेसिन चलायो, आविष्कार गर्‍यो । भौतिक उन्नति भयो नि हजुर । अनि पृथ्वी घुम्छ भन्या छन्, विश्वास त गर्नैपर्‍यो । तर्क बोकेर प्रमाण हो भने पनि म लाचार छु । यहाँ कैयौँ बालकलाई सारा वैज्ञानिकका नाम रट्दै हैरान । अहिले दुई चार सय वैज्ञानिक, डाक्टरको नाम रटेर पास गर्ने बच्चाले अबको दश वर्षपछि दुई चार हजारका आविष्कारकका Continue reading →