साहित्य सङ्ग्रहालय

~विपुल सिजापति~

बसको झ्याल बाहिर कसैको लामो हाँसो सुनेर पढिरहेको किताब बन्द गरी त्यतैतिर हेरेँ । छलकपट बिनाको त्यस शुद्ध र उन्मुक्त हाँसोमा एक किसिमको मोहनी थियो । सम्भवतः त्यो हाँसो मैले पहिलो पटक सुनेको आकर्षक हाँसो थियो । त्यसैले नै मलाई झ्यालबाहिर हेर्न उत्सुक बनाएको थियो । सडकको किनारमा थापिएको छाप्रो पसलमा कस्सिएको जिउडालको एकजना अधवैंशे केही किन्दै थियो र ऊ अधवैंशे पसले युवतीसँग ठट्टा पनि गर्दै थियो । राजमार्गमा गुज्रिने अन्य सवारीका आवाजले गर्दा उनीहरूको कुरा मैले सुन्न भने सकिरहेको थिइन । पैसा तिरेर उसले पसलेको हातबाट एकमुठा सुर्तीको प्याकेट ज्याकेटको दायाँपट्टीको गोजीमा जतनले घुसा¥यो । पसलेले दिएको फिर्ता पैसा लिदै उसले के भन्यो कुन्नि, पसले युवती खित्का छाडेर हाँसिन् ।

सायद उनीहरूको कुरा निकैबेर चल्दथ्यो होला, तर खँलासीले ढोका ठोकेको सुनेर ऊ बसतिर फर्कियो र पसले युवतीलाई हात हल्लाउदै बसतिर सोझियो । ऊ फर्किदा पहिलो पटक मैले उसको अनुहार देखेँ । लगभग सैतीस–अड्तीस वर्षको मतवाली मोहडाको उसको गोरो अनुहार निकै आकर्षक लाग्यो । चौडा छाती Continue reading →