साहित्य सङ्ग्रहालय

~बिष्णुमणि अधिकारी~

१७ बर्ष अगाडि सपरिवार यात्रा गर्दै गर्दाको गाडी दुर्घटनामा बाबा आमाको ज्यान गुमेको अलि अलि झझल्को आउँदा आज पनि त्यो दिनले लखेटिरहन्छ साँझ बिहान अनि हर प्रहरमा | ” जिन्दगी खास रुनैको लागि र संघर्ष गर्नैको लागि रैछ” भन्ने अनुभूति आज झन धेरै छ | डिग्री सकेर पनि राम्रो एउटा जागिर नभेट्नु, अनि बिदेश जानको लागि अलि अलि जम्मा भएको पैसा दलालले खाइदिनुले देउता जस्तो दाइ पनि आजकल प्रायः साँझतिरै मातेर कोठा आइपुग्छ | दिक्कको जिन्दगी बिताउदै गर्दा उहीँ १७ बर्ष अगाडि बाबा आमा संगै माथी जानुपाएको भए भन्ने पलपलमा दिमागमा खेलिनै रहन्छ |

बिहानै कलेज अनि दिउँसो मेनपावरको रिसेप्सनको जागिर, त्यसैले पाक्दै छ आजकल कोठामा जाउलो | दाइले के गर्छ कति कमाउछ अनि कतिको जाँड खान्छ भन्नेनै थाहा हु Continue reading →