~दीपा ढकाल~
जब दुई मन र मुटु छुटिने बात आउँछ
समर्थन गर्न अपाङ्गको पनि हात आउँछ
धनिहरुले गरिवलाई च्यापिरहे पैतालाले
सोचेनन कहिल्यै दिन ढलेपछी रात आउँछ Continue reading
~दीपा ढकाल~
जब दुई मन र मुटु छुटिने बात आउँछ
समर्थन गर्न अपाङ्गको पनि हात आउँछ
धनिहरुले गरिवलाई च्यापिरहे पैतालाले
सोचेनन कहिल्यै दिन ढलेपछी रात आउँछ Continue reading
~‘अभिलाषी’ शारदा राई~
बिरामी भई अस्पतालकाे शैयामा छु अामा
काेही छैन अासपास मेरा अाफन्त
अनि काेही छैन मेराे सामु कस्ताे छ भन्ने
छु त एक्लै म याे शहरकाे भिँड भित्र
चिनेकाे छैन कसैलाई मैले यहाँ
छु म नितान्न एक्लाे यिनै भिँड भित्र
शहरी रणसंग्राम भित्र Continue reading
~जीवनाथ धमला~
एउटा कुरुक्षेत्र जितेर म
घर आइपुगेको छु,
मेरो आगमनलाई—
आमाका आँखाहरूबाट बर्सेको हर्षाश्रुका अविरल ध्वनिहरूले
स्वागत गरिरहेछन्,
आमाको अनुहारमा अहिले सत्य छचल्केको छ,
मेरो विजयको अबिर पोतिएको अनुहारलाई
यतिखेर आमाको प्रसन्न मातृत्वले देखिरहेछ । Continue reading
~राममान “तृषित”~
ए फूल ए वसन्त यसरी न पिछा गर्नु
फुर्सद त दिनु पलभर रोएर सुखी बन्न
ए फूल ए वसन्त
पंक्षिको मिठो गाना तर श्राप यहाँ बन्छ Continue reading
~बिपिन शर्मा~
प्रथम तिमीसँगको मेरो संवाद झूठो हो
प्रेम छैन यसमा, मेरो यो हात झूठो हो
बादल काला-कालै मेरो आकाशमा अझै
देखेको तिमीले चाँदनी रात झूठो हो Continue reading
~अमृत सिङ थिङ~
प्रयास गरेर हेर सफल हुनसक्छ
एक बदमास पनि असल हुनसक्छ
हरेक व्यक्तिसंगको भेट सम्झने गर
जिन्दगीलाई बदल्ने पल हुनसक्छ Continue reading
~ठाकुर मान लामा~
मुखले नबोले पनि आँखाले बोलिदिन्छ
जति टाढा होऊ तिमी सम्झना चै मनमै हुन्छ
भुल्न खोजेपनि भुलिदैन माया
जता हेर्यो उतै तिमी देख्छौ मेरै छाया Continue reading
हार्डभार्ड विश्वविद्यालयका राजनीतिक शास्त्री सामुएल पी. हन्टिङटनले The Third Wave: Democratization in the Late Twentieth Century शिर्षकमा एउटा लेख लेखे जुन उनको १९९१ को पुस्तकमा पनि राखियो । हन्टिङटनले १९ औँ सताब्दीदेखि आइरहेका प्रजातन्त्रका लहरहरूलाई हेर्ने र निकट भविश्यमा त्यो लहर कस्तो होला भनेर हेर्ने एउटा Frame स्थापित गरे । उनका अनुसार प्रजातन्त्रका लहरहरू निम्नानुसार आए र आउँनेछन् ।
१। १९ औँ सताब्दीमा अमेरिकाका राष्ट्रपति एन्ड्रु ज्याक्शन र उनका समर्थकहरुले मिलेर (१८२८ तिर) ‘सर्वसाधारण जनताको निम्ती महान प्रजातन्त्र’ भन्ने सिद्धान्त निकाले । जुन सिद्धान्त अमेरिकाका केही पुस्ताका निम्ती विश्व दृष्टिकोण नै हुन पुग्यो । यही सिद्धान्तले गर्दा अमेरिकाको ‘सिविल वार’ नै चल्यो जसले Continue reading
~इश्वर देवकोटा~
बाबु छिरी, आप्पा र
पासांग ल्हामु आङरिता…
पेम्बा पनि पुगेथे
हिउले नाम लेखेथे
देशको झन्डा साथमा
पसिना धारा माटामा
के खान्थे तिनले था छैन Continue reading
~कल्पना पौडेल ‘जिज्ञासु’~
सबै सिमाना ढाक्ने गरी तार लगाएर
बचाउँ हाम्रो मातृभूमि बार लगाएर
अन्यायका विरुद्धमा लड्दै अब हामी
छाड्नै पर्छ शोषकलाई पार लगाएर Continue reading
~दुर्गा शर्मा~
जनताको बलिदानले गणतन्त्र आको हजुर
जनता सँधै भोका नाड्ड्गा नेता धनि भाको हजुर
पर्खिरा’छन् इसारालाई दक्षिण हो पश्चिमको Continue reading
~मनु ब्राजाकी~
फुलेपछि झरिजान्छ भन्छन् पारिजात सधैं ।
जीवनभरि रहँदैन कसैको नि साथ सधैं ।
दिनदिनै डढाउने तातो घाम सहे पनि
सहन पो सकिँदैन जुनेली यो रात सधैं । Continue reading
~रेशम वि.सी.~
संविधानसभा तिमीलाई
साढे सातको दशा लागेछ
नेतालाई कुर्सी र भत्ता
त्यसको लागि सत्ता
कर्मचारीलाई घुस
व्यापारीलाई कालो बजारी
अपराधीलाई राज Continue reading
~शशिधर भण्डारी~
नीलो आकासमुनि उभिएको
एक्काइसौँ सताब्दीको मान्छे
अन्धविश्वासको जगमा खडा भएको
रुढ कर्मकाण्डका अगाडि गोरु जस्तै नारिन्नँ
एक्काइसौँ सताब्दीको त्यो मान्छे
अन्ध परम्पराको फाइल फुल्याउने, कारिन्दा होइन
ऊ जीवनमुखी चिन्तक हो, त्यसैले
मृत्युपछिको जीवनमा अनित्य देख्दछ Continue reading
~राजेन्द्र खरेल~
चट्याङभित्र जीवन बाँच्ने पल हामी खोज्छौँ
बारुदको घेरा तोड्ने बल हामी खोज्छौँ
सुख सबै अँगाले दुःखको अस्तित्व के
मरुभूमिमा खनेर जल हामी खोज्छौँ Continue reading
~राहुल पुन~
विरामी देश
उपचारको बहानामा
विदेशीको चाहनामा
परिवर्तनको तीब्र आशामाथि
संविधानको उच्च लालसामाथि
चलखेलका अनेकौं भेषमा
भ्रम र डलरको आवेशमा Continue reading
~हीराछवि श्रीशा~
हजुर मेरी बैनिमाथि, एसिड प्रहार भो
पाँच वर्षे छोरीमाथि बलात्कार भो
कानुन अचेल अन्धोको साथ बहिरो पनि भा’छ
लौ न मलाई न्याय दिलाउँ अत्याचार भो Continue reading
~अनिलकिशोर घिमिरे~
यस पटक प्रकृति पनि मात्तियो
क्रुर बनेर सबै सोत्रान्न पार्यो
क्षत विक्षत माटोभित्र
सिङ्गो बस्ती गुट्मुटाइदियो
डाँडादेखि फेदसम्म केही सग्लो रहेन
आकाशका चम्किला ताराहरू पनि Continue reading
~केशव गाहा ‘पाल्पाली’~
झुपडी सानो खरको छानो चुहिने बलेनी
सकेको छैन टिनले टाल्न जति नै गरे नि ।१।
गाह«ो छ सारै जीउन यहाँ दुःखीको जिन्दगी
बाँच्ने छ गाँठे तैपनि अझै कर्मले ठगे नि ।२। Continue reading
~गोविन्दप्रसाद आचार्य~
तिम्रो घरमा बुढा बाउको टुप्पी घोटेका छौ
अनाहकमा भाइ मारेर अंश जोडेका छौ
नमस्ते साइनो पनि तिम्ले तोडेका छौँ
खाउँ बस आरामले अंश जोडेका छौँ
मिलाउँदिनँ हात पनि रगत लागेको छ
आउँदिनँ म तिम्रो घरमा रगत पाकेको छ Continue reading
~महेन्द्र महक~
सीता अनिन्द्य सुन्दरी थिइन् ।
राम सुशील र भद्र थिए ।
दुवैले एक अर्कालाई मन पराएका थिए ।
यद्यपि जनक आफ्नी एकमात्र छोरी सीता दशरथको छोरालाई दिन हिच्किचाएका थिए तर पनि रामको असल स्वभाव र दशरथको सामाजिक प्रतिष्ठाको कारणले इन्कार गर्न सकेनन् । Continue reading
~जीवनस्पर्शी~
तिमी फुलझै पहरामा फुल्न सक्नु पर्छ
तिमी जुनझै अधेरीमा बल्न सक्नु पर्छ
जति जल्छ जल्न देउ दु:खको अगेनिमा
जति गल्छ गल्न देउ आसुको परेलिमा
जलेर तिमी स्पात बन्नु पर्छ Continue reading
~शेखर ‘अस्तित्व’~
मनपरी शब्द घुसाउँदैमा गजल हुँदैन,
“क़ाफ़िया” मात्र मिलाउँदैमा गजल हुँदैन।
“शे’र” मा “प्राण” हुनुपर्छ, मन छुनुपर्छ,
शब्दको भीड़ लगाउँदैमा गजल हुँदैन। Continue reading
~अर्जुन पराजुली~
पुन्टे, भुन्टे, वसन्ते र सन्ते
तिमीलाई व्यापारमै व्यस्त छ भन्थे
अनि
कोतपर्वको दोस्रो संस्करण निकाल्न
कसरी भ्यायौ ?
जङ्गबहादुर ! तिमी आयौ ?
अनुहार पनि सर्लक्कै फेरिएछ Continue reading
~अर्जुन थापा~
पात्रहरु :
१. निता (वर्ष ३०)
२. कविता (वर्ष ३८)
समय : साँझ
स्थान : झमेलको कुनै एक रेस्टुरेन्ट ।
निर्देशन : (पर्दा विस्तारै खुल्दै जान्छ । रेस्टुरेन्टको बाहिर पट्टी रहेको मेचमा बसेर कविताको प्रतिक्षा गरी रोखेकी हुन्छिज् निता । हिन्दी गीत बजी राखेको हुन्छ भित्र । एक ग्लास पानी र खानाको मेनु टेबलमाथि राखेर वेटर भित्र पसिसकेको हुन्छ । टाउको यता उती घुमाएर हेरिराखेको हुन्छिन् निता । टाढैबाट हात हल्लाउँदै निताको अगाडीपट्टी रहेको मेचमा आएर बस्छिन् कविता)
कविता : कतिखेर भो आको ? आउन ढिला त गरिन नी मैले ? Continue reading
~अर्जुन खनाल~
मिर्मिरेमा भाका हाली गीत गाउने चरी तिमी
सुकोमल सुकुमारी स्वर्गकी हौ परि तिमी
अलौकिक, अद्वितिय माया बर्साइदियौ
सुख्खा मन भिजाउने प्रेमरुपी झरी तिमी Continue reading
म आफ्नै किसिमले घुम्छु भन्ने थाहा पाएर कहिले काहीँ सोध्छन् – ‘नेपालमा तपाइँको फेवरेट ठाउँ?’ म जवाफ दिन्छु – ‘पोखरा, गोदावरी र धुलिखेल ।‘ सोध्ने – ‘किन, कारण के हो?’ म – ‘यी ठाउँ सफा छन् । मेरो निम्ती सफा-सुग्घर भएर बस्ने मानिस सभ्य हो । यी तीन ठाउँमध्ये धुलिखेल पुगेपछि मेरो परिवारकै जस्तो होटल सन्चालकसँग बसेर खान्छु । उनका कुरा सुन्छु । उनका व्यवहारहरू अध्ययन गरेर होटल व्यवसायीका राम्रा पक्षहरु र सुधार गर्नु पर्ने पक्षहरू थाहा पाउँछु, सिक्छु ।‘ सोध्ने – ‘अरे किविजी, के त धुलिखेलमा फोहोर कतै कहीँ पनि छैन? धुलिखेलमा तपाइँलाई घरकैजस्तो खाना खुवाउँने को हो तेस्तो Guest friendly होटल व्यवसायी?’’ Continue reading
~अशोक पौडेल ~
यमराज जि आज्ञा गर्नुहुन्छ
भन्नुहोस चित्रगुप्त जि,
उ त्यो
पालो परेको,
एउटा
बटारिएको अनुहार
कस्को हो?
को हो?
उत्तर: Continue reading
~अमृत सिङ थिङ~
पानी पिउने वहानामा पँधेरीमा भेटौंला
तिमी धागो म तेल साथै अँधेरीमा भेटौंला
आउँदा जाँदा खेरी बाटोबाट सिट्ठी नफुक
मेला जाने निहुपारी खेत बारीमा भेटौंला Continue reading
~दिल थापा~
मंसिरे रोगी शीतको मिठो स्पर्शसँगै
लेकबाट झरेका दयारिहरु
दाइँ हाल्न श्रीगणेश गर्छन् ।
खलाको समीपमा रहेको कुन्नीयोलाई फोडेर ।
जाँडको तरुनी छोक्र्रालाई सम्झँदै
रक्सीको पेन्सन पत्तालाई सम्झँदै
कुहिरो लागेको फाँटतिर बसेर ।
घामले कुहिरोलाई चिर्ने आसमा । Continue reading
~भेषराज रिजाल~
छन्द : शार्दूलविक्रीडित
गायो कोयलले मधूर स्वरले तानी दियो यो मन
हाँस्यो त्यो वन कुञ्जका अधरमा सौन्दर्य फैलाउन
फैलेथ्यो रविको सफा किरण त्यो छायो नयाँ जीवन
देख्दैछौँ भन ! आज लाल नयनै आँसू लिएको किन ?
नौलो त्यो पथमा नयाँ प्रहरमा हिँड्यौँ र पो भेटियौँ
साथै भै छिचल्यौँ अनेक पिरलो हामी चुलीमा पुग्यौँ Continue reading
~लक्ष्मी बिष्ट~
रोड–रोडमा हिँड्ने, रोगी झैँ बनेर ।
कसैले चिन्दैन आज, फल्ना हो भनेर ।।
चित्कारलाई सोध्छु, बाध्यता हो भन्छ ।
समयलाई सोध्छु, बिवसता हो भन्छ ।
हिजोको मुस्कान, खै कता हरायो ? आज यो के देख्नु पर्यो
तिमीलाई साँझी राखी, सधै मुस्कुराउँन कालै पर्यो Continue reading