Category Archives: कविता

~राजेन्द्र तारकिणी~ रातभरि पेटीमा जाडोसँग ‘लभ’ गरेर बिगन राम बिहानै पुलमाथि सरेको छ कठ्यांग्रिएका औंला ठोक्किएर मादलको खरी रुन्चे भएको छ ! (मानौं, मादलभित्र छ भोकैभोकको ताल खस्रा हातको चड्कनसँगै घिन्ताङ-ताङ… रोइरहन्छ) जान्दैन ऊ- साम्प्रदायिकताको राग/राष्ट्रवादको कोरस

~राजेन्द्र तारकिणी~ ओडारजस्ता भास्सिएका पेटबाट सिउँडी फुल्ने भीरजस्ता ओठबाट स्वप्नले आत्महत्या गरेको रित्ता आँखाका दहबाट या, कंकाल कलाकृतिजस्तो निग्रो बालकको हत्केलाबाट जन्मिन्छ भन्ठानेका छौ टेरोरिज्म ? महाशय, यो शताब्दीको टेरोरिज्म ह्वाइट हाउसको गोरो शुक्राणु