साहित्य सङ्ग्रहालय

~इल्या भट्टराई~

जीवन के हो ? प्रेम के हो ? विवाह के हो ? सम्बन्धहरू के हुन् ? के प्रेम भन्ने कुरो शाश्वत हो ? मनसँगको यो साइनो के एकचोटि गाँसिएपछि सधैँको लागि गाँसिने हो ? यो एकचोटि भएपछि सधैँभरिको लागि हुने हो ? उसो भए, पछि फेरि हुने प्रेमचाहिँ के हो त ? कि त्यो प्रेम नै होइन, मात्र वासनाको राग हो ? अघिदेखि यिनै कुराहरू मनमा खेलाएर आफैँलाई बिर्सेर म
एकान्तमा बसिरहेकी छु । मन पनि किन हो कुन्नि एक Continue reading →

~इल्या भट्टराई~

गर्मीको मध्यदिनको त्यो घाममा, रत्नपार्कमा रोकेको त्यो सानो माइक्रो बसमा, यात्रुहरू बोलाउनका लागि एउटा सानो खलासी मुटु फुटुन्जेल कराउँदै थियो ।

“नारनथान, नारनथान, यता हजुर यता, ऊ याँ सिट छ ।” त्यो बच्चो खलासी सकेसम्म त यात्रुहरूलाई फकाउँदै थियो । तरअगाडिका सजिला सिटहरूमा सबै यात्रुहरू बसिसकेका थिए । अनि गर्मी महिनाको त्यो चर्को मध्यान्हमा अरू खाली सवारी साधन हुँदा हुँदै त्यो सानो माइक्रो बसको भित्री सिटमा कोचिएर जान कोही पनि तयार भएन । Continue reading →

~इल्या भट्टराई~

सुमित्राको मन आजकल निकै भरङ्ग भएको छ । आज आएर उनको मनले अनुभूत गरेको छ, जीवनमा ठूलै चौटा खान पाउँला भनेर यहाँ आएका उनीहरू आज आएर झोलमा डुबेसरि पो हुन पुगेका छन् ।

अस्तिजस्तो लाग्छ उनलाई आफूहरू यस ठाउँमा बसाइँ सरेर आएको । कति दङ्ग परेका थिए उनीहरू यहाँ आउन पाउँदा । श्रीमान्ले पीएचडी गर्नका लागि यो देशको एउटा �� ूलो विश्वविद्यालयमा छात्रवृत्तिपाउँदा उनीहरू कति खुसी भएका थिए । छात्रवृत्ति श्रीमान्ले पाएका थिए तर पनि किनकिन सुमित्राका खुट्टाले भुइँमा टेक्न छाडेका थिए । उनले खोइ किन हो, आफूलाई अरूभन्दा विशेष �� ान्न थालेकी थिइन् । अहम्ले उनको शिर उचालिँदै गएको थियो, “अरू भन्या त्यस्तै हो, अब मेरा छोराछोरीको पढाइ राम्रो हुने भयो । उनीहरूको भविष्य बन्ने भो । त्यहाँको पढाइ त के पढाइ र ! त्यस्तो पढाइले के हुनु ! मेरा छोराछोरी मान्छे बन्ने भए !” त्यतिखेर उनले बिर्सिएकी थिइन्, उनका श्रीमान्ले यही देशमा पढेर पनि नाम र इज्जत कमाएका थिए । Continue reading →