साहित्य सङ्ग्रहालय

~भेषराज रिजाल~

गोठीकाँडाका रमणीय डाँडाकाँडा हेर्दै सिद्धपाइला पुगेपछि एकछिन रोकिएर हेरेथ्यौँ सुर्खेती सेरोफेरो । समथर सुर्खेत उपत्यका नियाल्दै टिपेथेँ मैले दुईचार थुङ्गा गुराँस । गुराँसको रङ जीवनको रङ जस्तै लाग्छ मलाई । सलक्क परेका हरिया पातसितको गुराँसको थुङ्गो समातेपछि कलम कापी निकाल्न मन लागेथ्यो मलाई । र, सोचेथेँ मनमनै, मेरो उमङ्ग र उत्साह त प्रकृतिको उपहार पो रहेछ ! ‘स्वच्छन्दरूपमा प्रकृति विचरण गर्न पाए कलुषित सहरले दागेको मनको चोट पनि निको हुने रहेछ’, आकासस्पर्श गरिरहेका डाँडाकाँडाहरूसँग साउती गरेथेँ मैले ।

राता नाङ्ला, रानीमत्ता र गुराँसेका डाँडैडाँडा कुद्दा पारिपारि हिमाल छरिए अग्ला चुचुराहरूमा । निश्दाग प्रकृति हेर्ने चाहनामा भने ठेस लागिरहेथ्यो । जताततै देखिएथ्यो अतिक्रमित प्रकृति । वनजङ्गल मासिइरहेछ । भत्किरहेका पाखाहरूमा झन् बढिरहेछ मान्छेको विध्वंश । आयातित प्लास्टिक, Continue reading →