Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : म आतंकवादी

~यतिराज अजनबी~ मेरो मस्तिष्कको आगनमा भावनाका च्याङ्बा र मैचाङहरू भौतिकताको ठटाउँदै डम्फु र मादल सेलोमा आडम्बरको नाचिरहन्छन हमेसा निमन्त्रणा आउँछ मलाई त्यो नृत्यमा भाग लिन धन्यवाद ज्ञापन गरी गर्दै सेलोको मेरो अनभिज्ञता प्रकट

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युगान्तकारी प्रेम

~ज्यो. कुबेरनाथ भट्टराई~ मर्छु र मार्छुको दोसाँधमा तड्पिएको छु म तिमीमा ख्यालठट्टाको यो बात होइन तिमी बिना मेरो जीवन चल्दैन । हरघडीको प्रयत्न यो छ तिम्रै प्रतीक्षामा मन अडेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आज घटेका घटना राख

~युद्धप्रसाद मिश्र~ बस्ती जलेको कोलाहलमा बलात्कारीको हाहाकार गर्भवतीका गर्भ गर्भमा संगीनका छन् क्रूर प्रहार दियौ गौण गरी लेख्न सकेनौ उग्र ब्यग्र यो अत्याचार सुन्न सकेनौ किन हो तिमीले आर्तितहरूको आर्त पुकार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म चाहन्छु !

~शिरिष पराजुली~ म चाहन्छु, वैभव यश आराम जीवनको सम्पूर्ण परिभाषा अर्थ भित्रको अर्थ मूल्य र मान्यता केवल भानमा सिमित रहेछन् अनि रहन्छ खोक्रो अस्तित्व देश संग सामन्जस्यता म चाहन्छु,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के नै लछार्यो ?

~झग्गुराम झर्बरासी~ त्यतिका मान्छे आन्दोलनमा मारेर के नै पो लछा¥यो खै ? जब कि अनियन्त्रित महँगीको मारमा जनता परिरहेछन् भविष्य अनिश्चित देखिरहेछन् कविहरुले सडकमा वेद पाठ गर्दैमा के नै पो लछार्यो खै ? जब कि हुल्याहा र फटाहाले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : केही विम्बमा रत्नपार्क

~योगेन्द्र राज शर्मा~ एउटा मान्छे, रत्नपार्कतिर छाता किन्छ-समय ओढ्छ । घडी किन्छ-समय हेर्छ । किताब किन्छ-समय पढ्छ । चस्मा किन्छ र देख्छ समय- निलो,पहेंलो,कालो,रातो……… व्यस्त फुटपाथको एउटा कुनामा, अक्टोपस-ज्योतिषले हात हेर्यो, अनिश्चित जीवनको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : भूपिले उसै भनेका हुन् र

~टेकब कोइराला~ “हामी वीर छौं तर बुद्धू छौं हामी बुद्धू छौं र त वीर छौं” भूपिले उसै भनेका हुन् र ! वीर र बुद्धू दुवै हुनु हाम्रो वाध्यता वीर हुनु विगतको वाध्यता कहिले ‘विश्वयुद्ध’ भन्दै वीरत्व प्राप्त गर्यौं कहिले ‘अंग्रेजसंगको … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

छोक : स्थिर

~जुनिता सुब्बा~ स्थिर बस्तुलाई दौडिएको मेरो सोचबाट दौडिरहेको म भन्दिन बिज्ञान र प्रविधिको विकास मिसायल तोप रोबोटलाई अन्तर हृदयको खोज म भन्दिन घटित र घटनाको प्रमाण यहाँ फेला पर्छनै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो असफल प्रयत्न

~संघर्ष पुन~ शायद निसंकोच खिस्स हाँस्दा हौ ठूलो जमातको हुलभित्रबाट सानो तर कसिलो आवाज सुनेर र भन्दा हौ कठैबरा । शायद निस्पि्कक्री अचम्म मान्दा हौ जान अन्जान भेल बनी बगिरहँदा ऊ एक्लै भेललाई नै रोक्न खोज्दा शायद अर्धमनलेे बेवास्ता गर्दा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : मेरी मायालु

~सुकुम शर्मा~ मेरी मायालु मसँग उपहार लिएर अरुलाई दिन्छिन् मसँग पैसा लिएर अरुका लागि किन्छिन् मलाई हेरेझैं गरेर अरुसँग आँखा झिम्क्याउँछिन् मलाई पछाडि पारेर अन्यत्र घाँटी तन्काउँछिन् । मेरी मायालु मसँग बनावटी हाँसो अरुसँग मसक्क मस्किन्छिन् मसँग आएझैं गरी फुत्त … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | 1 Comment

कविता : कलम र मेरो जिन्दगी

~दिपेन्द्र घिमिरे ‘तरङ्गी’~ कलम तेरो मसीसँगै बगिरहेछ मेरो आँसु अबिरल नदीसरी केबल, तलतलै कहिल्यै नफर्कने गरी कोही बुझ्दैनन् हाम्रो भावना । सत्य र शान्तिका निम्ति, सुख र सुविधाका निम्ति हामी किन जुटिरहेका छौँ किन उठिरहेका छौँ हाम्रो केही सीप लाग्दैन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साहित्य र भाषा

~शिरीष~ साहित्य नै धर्ती, साहित्य नै आकाश हो आफ्नो मनको भावना निकाल्ने प्रयास हो आफ्नो मनमा रहेको भावुकताको तलाश हो त्यसैलाई शब्दमा ढाल्ने कलाको अभ्यास हो भाषा कविता हैन, सिर्फ एक माध्यम हो र यदि कवि कुनै भाषा चुन्नमा बाध्य … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुरानो क्यालेण्डर

~बासु श्रेष्ठ~ नयाँ वर्षको आगमन र पुरानो वर्षको अवसान सँगै आज मैले क्यालेण्डर फेरेँ । यो क्यालेण्डर जसले वितेको वर्ष योजना दियो परियोजना र कल्पना दियो वर्षभरिकोलागी मार्गचित्र दियो समय तालिका दियो र अगाडि बढ्न वर्षभरी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भूपी ! म मानुषी

~मनिषा गौचन~ चुपचाप चुपचाप घण्टाघरको फेदमा बस्तै टोलाएकी म मानुषी अचेल रित्तो रानी पोखरी हेरेर एक्लै बरबराउन थालेकी छु । तिम्रो घण्टाघरले अझै माछा फेला पारेको छैन रानीपोखरी त रित्तिइसक्यो… उ आफैपनि समय नचिन्ने भइसक्यो समय त उल्टिरहेको छ । … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रिय मित्र

~जीवन शाही~ युग परिर्वतनको दायित्व बोकेका सुनौलो भविष्य निर्माणको दिशामा लागिपरेका महान युद्धका तिमी योद्धाहरू तिम्रो दुःख लाग्दो वर्तमान उराठ लाग्दा, दिक्क लाग्दा क्षणहरू सँग घम्सा घम्सी खेल्दै संघर्षको इतिहास रच्न प्रतिवद्ध ति तिम्रा छात्तीहरू जीवनका ति कठिन घडीहरू, सवै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दृष्टि

~तारा ज्ञवाली~ झ्याल छ, पर्दा छ, दृश्य छ, दृष्टि छ, अपार सृष्टि छ, हेर्दैछन् फैलावट यो सौन्दर्यको यी नीलिमा नयन आभाष छ, अभ्यास छ, आशातित आनन्द बैभव छ, वैशिष्टयता

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : सलाई

~आर. आर. चौलागाईं~ मैले तिमीलाई सलाई दिएँ अँध्यारो छ कोर उज्यालो पार र भोकै पनि छौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अखबारमा एकाबिहानै

~साम्ब ढकाल~ चराहरूको चिरबिर कलरव कोलाजले घरकरेसा नसजिँदै आँगनको धुलोमाथि लुरे हक्करले ताजा अखबार फ्यात्त हुत्याउँछ। अखबारमा त छिरोलिएका आँसु ओभाएकै रहेनछ अखबारमा त आततायीले बगाएको आलो रगत सुकेकै रहेनछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हास्य पात्र !

~उत्तम कृष्ण मज्गैंया~ नृप फालेर के नौला बनेका भूप हौ तिमी ? यद्वा जोकर झैं लाग्ने नमुना खूब हौ तिमी ! गरेनौ काम क्यै मौका तिमीसंग थियो जब भरोसा गर्न सक्ने खै रह्यो आधार के अब ? योग्यता भन के … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा आँखा

~दिपा एवाई राई~ अन्धकार रातमा माधुर्य छर्ने जुन झै दिनको प्रतिनिधित्वमा उदाउने सूर्य झै कलाका सृजनाका मायाका आँखाहरुमा म खोजि रहेछु एउटा आँखा जसले देख्नेछ बुझ्नेछ र परिभाषा गर्ने छ मलाई जो म यहाँ सदियौदेखि मानवबिच हराई रहेकी छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी गॉऊकी ठुली

~विनय गौतम~ मेरो गॉउको सम्झनामा हराएकी ठुली मलाई गॉउको खबर सोध्छे। गॉउमा बालाई कस्तो छ? आमा आरामै हो? अनि चौतारीको पिपल ? पंधेरामा पानी? हामीले पढेको स्कुल? बाटाका छेऊमा गाडेका बिजुलीका पोल? म स्तब्ध हुन्छु। के जवाफ दिऊं, सत्य सधै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लोक गान

~लोककवि बिरुबाबु~ जान्नेभन्दा तान्ने मान्छे बढ्न गए यहाँ धेरै धेरै छाडापनले घर जमाउँदा साँढा बढ्न गए धेरै धेरै । न भूतकालको ज्ञान छ यस्तालाई न छ भविष्यको चिन्ता पात पातमा नाची केवल बोल्छन् बनेर फिरन्ता ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बेकार छ

~शुभ बोहोरा~ हरामहरुको रजाइँ चलेको बेला रामको ‘नाउ’ बेकार छ बर्बरहरुको कजाइँ चलेको स्थानमा बुद्धको उपदेश बेकार छ विवेकहीनको मनपरी गराइमा शिवको चेत बेकार छ । यहाँ जुनसुकै वादको पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अगडम बगडमहरु

~सुगम शाही~ रातो वस्त्र लगाएर सोझासाझाकन तर्साएर बर्बरहरुलाई उकासी रजाइँ गर्न खोजिरहेछन् धूर्त अधमहरु लुट खसौटको नीति खोज्छ तोड्न संयमको रीति

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अन्तिम लडाइँ

~सरिता तिवारी~ हे देवी ! देखाइदेऊ यो दैत्यहरूको साम्राज्यमा तिम्रो बिराट कालीरुप दुई हातमा चम्चमाइरहेको त्रिशूल क्रोधले धप्धपाइरेका आँखा रगत लप्लपाइरहेको जिब्रो घाँडा घुँडा छुने खप्परको माला भष्मले पोतिएको अर्धनग्न जीउ ! बालखैदेखि देखेकी हुँ दसैाघरहरुमा राखिएका तिम्रा मूर्ति

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ख्याति कमाउन

~बिकुबाबु प्रजापति~ ख्याति कमाउन सगबगाइरहेका पाइन्छन् आजभोलि बहु अवतारीहरु उल्टो सुल्टो जुनसुकै चाल चलेर होस् या सक्कली नक्कली जुनसुकै माल बेचेर होस् ‘जाति भनाउन छटपटाइरहेका देखिन आउँछन् अव्यवहारीहरु स्वदेशको धज्जी उडाएर होस् या विदेशको गुन गाएर होस् । संगाती बढाउन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भूगोल

~अमन महर्जन~ भन्न त सबै पृथ्बी गोल छ नै भन्छन, त्येसैले होला मान्छे भन्नेहरु सुखको खोजिमै बिलाउँछन सदा बिचरित मनहरू यदि ताँतिमै टुंगिँछन भने कसले पो सोच्छ र आजको पराई कुन आफन्त

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नातावादको अङ्कगणित !

~शिरिष पराजुली~ सर नमस्ते ! ‘नमस्ते’ भन्दा नै सर मबाट टाढिए, मैले आफैंलाई सुघें– कतै किर्तिपुरले मलाई दुर्घगन्धित त बनाएन तर हैन म भित्र महङ्गो पर्फ्युम बास्ना छ । सोचें, सर मबाट किन टाढिए ? अनि मनमा नानाथरी अङ्कगणित खेल्छ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मधेस

~नारायण तिवारी~ मधेसले मलाई गाली गर्छ म भन्छु- जसले सधैँ अँगालोमा राख्यो उसलाई किन गाली जसले गर्छ तिमीलाई गाली उसलाई पो गर्नुपर्ने हो तिमीले गाली सायद मधेसलाई थाहा छैन उसलाई र मलाई एकैपटक सराप्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छौं हामी बदमास

~युद्धप्रसाद मिश्र~ व्यथा दूर भई निम्न वर्गमा शान्तिको लिन सास आयो क्रान्ति ठूला-ठालुको उडे होस हवास लाखौं झुपडीका प्रगतिमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धेरै बेश

~विचित्र मुल्मी~ मीठो मसिनो कुरा बकेर राष्ट्रिय व्यक्तित्व कहाइनुभन्दा विकार र विकृति विरुद्ध लडेर अप्रिय व्यक्ति भनाइनु नै अहिलेका लागि धेरै बेस । तारिफजीवी त यहाँ निकै नै देखिन आउँछन् शण्ड मुशण्ड बनी जो देखाप-यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जो पनि

~विचित्रा रार्इ~ जो पनि झिट्नै खोज्ने बा ! ढाँटी, छली, तर्साइ धम्कार्इ आफ्‍नो विशेषता देखार्इ जो पनि रेट्‍नै खोज्ने बा ! नैतिकता पुरानो आदर्श भइसक्यो भनेर म्याद पनि गइसक्यो मानेर स्वतन्त्रता निर्लज्जता

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment