Category Archives: कविता

~वसन्त विवश आचार्य~ विस्तारै विस्तारै अँध्यारो अत्याचारवाट उज्यालो न्यायतिर वामे सर्दै गरेको शरणार्थी समयलाई विषाक्त विचारको कोर्राले हिर्काउँदै बेईमान परिवेशको धुमिल छाँयामा किशोर उज्यालोको हत्या गर्नेहरुसंग म विजयको वाँसुरी वजाउन सक्तिन रित्तोपेट,स्वतन्त्रताका फुलहरु

~वसन्त विवश आचार्य~ सुस्ता र कालापानीको आँसुले कुलेखानी भरेर मलाई उज्यालो बनाउन नखोज जून पहेलिएर सुन बन्न सक्तैन समयले बुढ्यौली ओढाएको पल म अँध्यारो जिन्दगी बाच्नँ चाहन्छु बोकेर गीतको बन्दुक दौडिरहेका छन् सहस्र परेवाहरु बुद्ध खोज्नलाई