साहित्य सङ्ग्रहालय

~पुष्पा भण्डारी~

नारि बिना घर उज्यालो हुदैन ,
नारि भए घरमा जालो हुदैन;
नारि नभई घरमा शान्ति हुदैन,
दद्रिदताको के कुरा केहिले नि छुदैन ।।

नारीले घरको चौखटबाट बाहिर निस्किदा औला ठ्याड्याउछ समाज, त्यहि  रनभुलमा भुलेर घरबारको पिजडा भित्रबस्यो भने बेकम्माको संज्ञा मिल्छ । घर बसेर काम गर्नु नपर्ने खाएर मस्ती गरेर बसेको सोच्ने पुरुष बिहानैनिस्किन्छ दुनिया संग झगडा रिस लिएर आउछ अनि त्यो रिस पोख्छ; दिन भरि घर भरिको स्याहार सुसार गरेरअझै लोग्ने आउने ब्यग्र प्रतिक्षामा बसेकी बुढिसंग । मेरो माने नारि मात्र माहान भन्ने हैन पुरुषले नि आफ्नो परिबारपाल्न गरेको दु:ख हो सबै, तर दुनियाको रिस घर आएर बुढिलाइ पोख्नु भन्ने पनि त हैन । उ पनि त पुरुषकोपिडा अनि खुशी आधा आधा बाड्न नै भनेर पराइ घर आएकी हुन् नि । तर पनि आफ्नो  पतिको जस्तो सुकै ब्यबहारपनि सहेर बस्छिन चुपचाप ; उनको सहन्सिलता दर्शाउदै ।

उनको पनि त दिन भरिको पिडा हुदो हो । भान्सामा काम गर्दा कति पोल्दो हो,कति हात काट्दो हो, हात भरि चोपलाग्दो हो, ढाड भाचिने गरि निहुरिएर कपाडा धुदा, घर भरिको सरसफाई गर्दा ज्यान कति दुख्दी हो , पानि Continue reading →