Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : अधुरो सम्बन्ध

~बिनोद दाहाल~ म “मन”का कुरा गर्थे उनि त्यो “महल” हेरन कत्ती राम्रो छ है भन्दै देखाउथिन !! म “आशा”का कुरा गर्थे उनी बजारमा नयाँ फ्लेभर को “आइस्क्रीम”खाएको सुनाउथिन !! म जुनका कुरा गर्थे उनी “सुन”को भाउ घटेको बताउथिन !! Hi … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सधै यस्तै गर्नुहुन्थ्यो

~इश्वर देवकोटा~ कक्षा भित्र पसेपछि गर्जन ठुलै गर्नु हुन्थ्यो । सधै जसो सबजनाको सातो पुत्लो हर्नुहुन्थ्यो । हाम्रा गुरू डेढ अक्कले सधै यस्तै गर्नुहुन्थ्यो । गोफ्ले आँखा लामो जुँगा छड्के टोपि लाउनुहुन्थ्यो अंग्रेजीको पाठ भित्र मुनामदन गाउनु हुन्थ्यो हाम्रा गुरू … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दार्जीलिङ अनप्लग्ड

~प्रवीण राई जुमेली~ राजनीति र कलाहरुबाट तिम्रो जीवनलाई खासै काम लाग्ने केही जीस्ट झिक्न नसकेको मैले समयदेखि समयसम्मै रबिन्सन क्रुसोको डायस्पोरिक दुख देखिरहेछु इतिहासको बर्बरता भिरेर सम्विधानको टापुमा माटो सोधिँदाको बेइज्जतहरु बोकी एउटा रातो बिगुलको स्वर उपहार दिन चाहन्छौ तिमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साइँली दिदी

~दीपा राई पुन~ ए साइँली दिदी किन पो दुख मान्छौ हौ ! तिमीले डबकामा जाँड बेचेर आफैलाई बेचेनौ आत्मालाई साक्षी राखेर आज रहरैले थुम्सेको भारी बोकेर उकाली ओराली गरिरहेछौ छोराछोरीको भविष्य भन्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : भयो फेरि ठूलो मान्छे

~भुवन निस्तेज~ लगायो बाँसका खुट्टा, भयो फेरि ठूलो मान्छे रहेनन् पाउ धर्तीमा नटेक्ने भो धुलो मान्छे जहाँ आगो मिल्यो टिप्दै उहीं बस्ती जलाएछ कहाँ मिल्काई आयो दिल भयो भन्छन् झुलो मान्छे

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : सागर तराइ देऊ न दैव

~गोवर्धन पूजा~ कस्तो हुन्छ प्रेम -सागर तराइ देऊ न दैव मन मिल्नेसंग माया गराइ देऊ न दैव रित्तो रित्तो खालीखाली भाछ मेरो मन एकै पललाई भए पनि भराई देऊ न दैव

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : सुन मेरा पीर व्यथा

~श्रीपुरुष ढकाल~ सुन्न सक्छौ भने मात्रै सोध मेरो जीवन कथा सहन सक्छौ भने मात्रै सुन मेरा पीर व्यथा । धेरै चोटि जिन्दगी यो टनटनी दुःखेको छ आफ्नाले नै जलाउँदा

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निर्दोश यि आँखाहरू

~दिलिप पौड्याल~ संसारको पल्लो कुनामा बसेर लाटोकोसेरो झैँ रातभर जाग्दै गर्दा फेसबुकको भित्तामा टाँसियका अनगिन्ती चित्रहरूको भिडमा मेरै देश खोजिरहन्छन् हरपल हरपल यी निर्दोष आँखाहरू झोक्रायको अनुहारबाट

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : उदास-उदास आँखा होलान्

~अनन्त लम्साल~ छाती भित्र घाउ उस्तै उदास-उदास आँखा होलान् आँधी जस्तै यी सुस्केरा पक्कै मेरा बा’का होलान् बा’का स्वप्न कुल्ची हिँड्दा थाहा थे’न बुझेँ आज भन्नुहुन्थ्यो ‘बाबु भोलि तेरा पनि छोरा होलान्’

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छेहरु हराईरहेका छन्

~दाजु गुरुङ~ मान्छेहरु मान्छेले मान्छे वगाउने भेलहरुमा मान्छृको मानव सागरमा हराइ रहेका छन्। जिन्दगीका दौडहरु जीवनका वक्र-रेखकीय यात्राहरु रुमलिरहेछ मान्छे हराउने सागरहरुमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : फूल थरीथरी

~आशांक उपाध्याय~ बगैंचामा फूल थरीथरी जीन्दगीका भूल थरीथरी हर्ष, विस्मात अर्थ्याउने आँशु उस्तै मूल थरीथरी

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : पर्खाल लगाएपछि धेरैथोक बाहिर पर्छ

~वासु शशी~ पर्खाल लगाएपछि धेरैथोक बाहिर पर्छ यद्यपि यो हो कि पर्खाल राम्रो पनि बन्न सक्छ, त्यसमा लहरहरू लाग्छन्, यद्यपि यो हो कि पर्खालभित्र जे–जति पर्छ त्यो आफ्नो हुन्छ, सुरक्षित रहन्छ, पर्खाल सायद नभई हुन्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाल आमा रुँदै भन्छिन्

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ आमा हुँ तिम्रा तिमी छोरा छोरी आपतको बेला म सम्झाऊँ कसरी । जो छौ तिमी सब सन्तान मेरै देख्छौ कि देख्दैनौ बिहान सबेरै चिन्ता यही छ दिन रात मलाई सोच्दैनौ किन आफ्नै भलाई ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : आहा छ मैसा’पको

~एकादेशको गगनराज~ सबै भन्छन् जीवन क्या आहा छ मैसा’पको। कर्तुत केबल मलाई मात्र थाहा छ मैसाप’को। ढुकढुकीमै राखेपनि, परेलीमै राखेपनि, स्वतन्त्र र अबोध् एउटा चाह छ मैसाप’को।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : सास खोज्नु पर्छ

~सूर्यकुमार चेम्जोङ~ गाँस खोज्नुपर्छ सास खोज्नु पर्छ आफ्नै घरभित्र बास खोज्नु पर्छ श्रम रोपेँ फुलाएँ ऊ भो धनी, मैले खडेरीमा मधुमास खोज्नु पर्छ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : आउनेछन आगो बोकेर

~एम् पी केयरलेस~ जब विद्वान आउनेछन आगो बोकेर अनि मात्र आउनेछ परिवर्तन आगो बोकेर हेरौ अब कहाँ कहाँ आगलागी हुनेछ अाज फेरि हिडिदियो मन आगो बोकेर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : मनै खिन्न बनाउनलाई

~आशांक उपाध्याय~ किन आउँछ तिहार पनि मनै खिन्न बनाउनलाई घरमा बल्ने दियो पनि यहाँ आउँछ जलाउनलाई माया पनि बढ़ने रैछ आफन्तको यति बेला माफी माग्छु सबैसँग आइन तिहार मनाउनलाई

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : जनताको लागी

~अर्जुन पराजुली~ मैले हत्केलामा राखेर खैनी माँडेको– जनताको लागि चुनावमा रक्सी र पैसा बाँडेको– जनताको लागि । सालोलाई सल्लाहकार बनाएको– जनताको लागि पीच गरीनसक्दै सडक फेरि खनाएको– जनताको लागि ००० मैले छोरो अमेरिका पढ्न पठाएको– जनताको लागि

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : नाटक

~विक्रम सुब्बा~ राजा र कलाकार दुवै नाटक खेल्छन् राजाले जिन्दगीभर भद्रताको भूमिका खेल्नु पर्छ कलाकारले – कहिले असल ‘राजा’को कहिले ‘हत्यारो’ जंगबहादुरको…

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : यो देशलाई लुटौँ आजै

~प्रकाश लामिछाने~ आउनुस् हामी सबै मिली यो देशलाई लुटौँ आजै नेपाल बन्द गरिहालौँ, बटुवालाई कुटौँ आजै लोकतन्त्र जोकतन्त्र भो, हाँस्ने खुराक के चाहियो र ! चौतारीमा चिया खाँदै, फोश्रा गफ चुटौँ आजै,

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : पुछिएछ शीर कठै !

~इश्वरी घिमिरे ‘ईश्वर’~ हराएछ कान्ति अनि पुछिएछ शीर कठै ! बिधवा भई बाँचदा मनमा पर्ला कति पीर कठै ! हेप्या देखेँ एक्लो हुँदा तिमीलाई दुनियाँले, खडा गर्छन् जोकोहीले मुलबाटोमा भीर कठै !

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : संकटमा प्रेम

~मनोज बोगटी~ कानमा आएर जोडजोडले प्रेमको कुरा गर्नुको के अर्थ हुन्छ? कुनै सुन्दर औंलाले बारम्बार आाखा घोच्छ र फैलाउाछ कााडेतारको अङ्गालो घाउमा गाड्छ कााडाको रुख ओठलाई सेता मिलेका दाातहरुले बेस्सरी टोक्छ कोमल अङ्गहरुमा राख्छ धारिलो छुरा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रतिबद्धता

~कौशिला रिसाल~ आमाले कोक्रो हल्लाउँदै बुनेका सन्तानको भविष्य बाबुको हलोको सियोले थामेको तिनको चाहना मानौँ , कुनै वैङ्कको एटीएम कार्डजस्तै हो सरकार श्रमको विज्ञापन गरिरहेछ चुरोटको धुवाँ उडाएजस्तै !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो बँचाइको एक दिन

~अगमसिँह गिरी~ मलाईबाँच्न यहाँ— एउटैदिन भए पुग्छ । धेरै वर्ष फुलेको अल्छी आयु निष्क्रियताले निलेको निश्चल/सुषुप्त/अकर्मण्य चाहिएन बूढा दिनहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जब पाठक जागिउठ्छ

~प्रवीण राई जुमेली~ पाठक लेखकको हितैषी थियो लेखनको मेलोबाट जब थाकेर घर पुग्थ्थ्यो लेखक शब्दकै उपहार लगिदिन्थ्यो उसले पाठकलाई उ रमाइउठ्थ्यो शब्द समाएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : डढेको संस्कार

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ छन्द : शार्दुलविक्रीडित झिल्काले घर नै डढेर यसरी आगो र हावाहुरी ईष्र्याले रिसमा जलेर त्यसरी चल्दैन माया लुटी अर्काको घर भाँड भन्छ जसले के नीति धर्मै रहे के ठान्छौ कति बाँच्छु लाग्छ मनमा यो श्वास निस्की गए … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : म त हराउँदैछु

~इलामेली टीकाराम दुलाल~ बन्धनमा परेर हो कि, म त हराउँदैछु आशाहरू मरेर हो कि, म त हराउदैछु आफु आफैमा खोज्नु पर्ने भयो अचेल प्रयत्नहरू नगरेर हो कि, म त हराउँदैछु

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : एकादेशका राजा

~भुपाल गुरागाइ~ मध्यरातमा भूत मडारिरहेको बेला एकादेशका राजा मेरो सपनी मा आए श्रीपेच उतारे गहना झिके गोजीका कागज हेरे र नम्र हुँदै मनमनै भने म त अब किनार जानू छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ

~दिलिप पौड्याल~ ऊ कैयौँ पल्ट फिनिक्स झैँ आफ्नै विगतबाट बौरियो ऐठनले घॉटि थिच्दा खुट्टा तन्काएर ब्युँझ्यो मूर्ख सिंहले झैँ आफ्नै छाया नचिन्दा आफैलाई कैयौपल्ट हत्या गर्‍यो पुन आफ्नै अस्तुबाट टाउको उठायो र शिखन्डि झैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

बहरबद्ध गजल : कटारी पो लुकायो कि

~रिजाल किरण~ बहर : हजज मुसम्मन सालिम कसैले यो हिया छेवै कटारी पो लुकायो कि । नयाँ नौलो दुखी हरदम उसैले पो सतायो कि । जता हेर्‍यो उतै लाली झुले मुस्कान छाएर मनैमा त्यो हुरी ठूलो उनैले पो चलायो कि … Continue reading

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : काम दाइ

~डा. विदुर चालिसे~ जब मलाई वरिपरि परम्पराले घेरेथ्याे हातहरू उठाउँदै चाउरिन्थेँ ज्यासलमा घनसँग जीवनकाे कुरा गर्थेँ बाँच्नलाई ! भाेक अनि तिर्खा बारे अचानाेहरू थिए उनीहरू मैसँग उल्टाे प्रश्न गर्थे बराबर उस जीवन पाे जीवन याे पनि जीवन !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिमानाको धार र पाइतालाहरू…

~केदार गुरुङ~ समयको— हातदेखि चिप्लिएर लडिरहेछन् केही वस्तुहरू ठाउँ खोज्नलाई कि टुक्रिनलाई कोही सही अर्थ लाइरहेछन् कि ? परिवर्तन भइरहेछ—

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment