Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : हामी गधाहरु भारी बोकिरहेछौं

~जगत नवोदित~ समयको प्रत्येक पलसंग विश्वासको हाम्रो वलियो धरहरा मक्किदैछ निर्धो वस्तिमा सन्त्रासको आगो सल्किदैछ कसरी शान्त भएर बस्न सक्नु हामी जव एकताको सगरमाथा नै भत्किदैछ गएका वर्षरु हामीले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रिस

~मोहन कोइराला~ रिस आफैं एक आगो हो जसले मानिसलाई भित्रभित्रै खाइरहेको छ रिस एकमात्रै यस्तो आगो हो तर शान्त गर्न सकिन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिवर्तन हुन्छ समय

~सविना सिन्धु~ लेख्यौ कि ….! कुन कागजमा लेख्यौ मेरा गीतहरु ती त भिजे पानीमा निथ्रुक्क तप्प—तप्प जमिनमा झरेका थोपासंगै । कि…. कुन पातमा लेख्यौ प्रेमपत्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रातको गङ्गा

~रश्मिशेखर~ जुनकीरीहरू बत्ती निभाएर जङ्गल पसे रात झनै अँध्यारो भयो आँखाहरू धेरैबेर छटपटाए र कानेखुसी गर्दै रातको गङ्गामा फाल हाने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भीम दत्त चाहिएका छन्…..

~केपी अनमोल~ “कि त जोत हलो, कि त छोड थलो” भन्नु भाथ्यो नि, हो….त्यो, अहँ,….अझै मानेका छैनन् । बरु हाम्रै छातीमा, दनदनी हलो जोतिरहेछन् , यिनले ।। यी त, सुन्दै नसुन्ने, निर्जीब मूर्ती हुन । थाहा छ ? जनताले, नुन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन – मिठो धुन…

~बसन्त चौधरी~ स्वप्नहरू – बादल बनेर बर्सिँदै छन् रातका अँध्याराहरू सूर्योदय आभा बनेर टल्किँदै छन् जीवन, मिठो धुन गुनगुनाउँदै छ केही नयाँपन, भित्र भित्रै पलाउँदै छ यस्तोमा यो मन किन नरमाओस् ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सहर

~जीवनाथ धमला~ अलिकति दुखेको निष्कलङ्क सत्य टल्किरहेछ सहरको एक छेउबाट देखिएको अग्लो हिमालमा अलिकति नियास्रो बाध्यता घुमिरहेछ घण्टाघरका सुईहरूसँगै सडकहरूमा एउटा एकान्त झुल्कन्छ साँझका बत्तीहरूसँगै पशुपतिनाथको यस प्राचीन सहरहरूमा बादलहरूको कुनाबाट एउटा दिव्य सन्दर्भ चियाइरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आउ प्रिय दियो बालौं

~बिपिन शर्मा~ रात ढल्दैछ प्रिय! आउ दियौ बालौं एउटा दियो तिमी बाल अर्को म बालौंला र यहि सृजित उज्यालोमा दुबै मिली बालौं सबै मिली बालौं, सयौं दियो बालौं आउ, हजारौं दियो बालौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अन्योलग्रस्त भयो नेपाल

~प्रविण घिमिरे~ शान्ति क्षेत्र थियो नेपाल भएछ आज ज्यादै अशान्त हत्या हिंसा वढ्दो छ दिनहु भएकै छ भिडन्त । नारीको सिउँदो पुछिने क्रममा नावालक टुहुरा भएका छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : सत्र साल भाग दुई

~अर्जुन पराजुली~ पर्दा बेग्लै झ्याल उही खोपडी बेग्लै खयाल उही जिब्रो बेग्लै र्‍याल उही छाला बेग्लै स्याल उही सत्र साल भाग दुई घण्टाघरले घण्टी लाए हुन्थ्यो

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : स्वभीमान झुक्न सक्दैन हाम्रो…………

~ध्रुव गजुरेल~ कसैको जाल साझी , धम्की र विज्ञाप्तीले हामी, हाम्रो शीर झुक्दैन स्वभीमान हाम्रो शकुनी रुपी दया, माया अनी प्रेमले, राष्ट्र ,राष्ट्रियता र झुक्दैन स्वाभिमान हाम्रो . नेपालको अस्तित्व, राष्ट्रियता र सकल्पदेखी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रय-बिक्रय जीवन होइन

~श्रीपुरुष ढकाल~ सबै मान्छे बिक्री हुँदैनन् व्यर्थै तिमी किन्न नखोज भेटेजति, देखेजति सबको मूल्य जान्न नखोज । होलान् कोही आमा बेच्ने भाउजू, दिदी, बहिनी बेच्ने भन्दिनँ म हुँदै हुँदैनन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बुढ्याँइहरु

~प्रवीण राई जुमेली~ दिनहरु व्यर्थै बितिसकेपछि यता हिंड्नलागेको छु साँझहरु। अवकाशको एउटा यात्रा केही साथीहरु भेट्छु टेकेर उभेका गोंधुलीपखहरु रिट्रिटका धूनहरु सिह्रानी हुन्छ विश्रान्तिलाई अब केहीक्षण अनुहार नभएर कल्पनाहरु मेरा मखुन्डाहरु फ्याँकेर सम्झनाहरु मेरा मन सबै पुरिदिन केही भावुकता रक्सीका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निष्ठुरी तिमी

~श्याम थापा ‘अविरल’~ अञ्जान छु, टाढिन खोज्छु, खै आउ म नेर भन्छौ नजिकिन्छौ, आफ्नै सोच्छु, अनि मुखफेर भन्छौ। भेटिनु छुटिनु दुबै प्रेम हो भन्छौ, लेख भन्छौ कहानि, म लेख्छु, अनि केर भन्छौ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मौनता

~ममता पन्त मिश्र~ आमाका आँखामा टलपलिएर अडी झर्न नसकेका आँसुका दानाहरूले बाबाका मुटुमा अल्झिएर रोकिएका अनकही शब्दहरूले जब मौनतामा मलाई बिदाई गर्छ, छाती मेरो चर्केर दुख्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धरहरा

~साधना शर्मा~ त्यहाँ तहस-नहस् हुँदा, यहाँ मनमा ग्लानि भो तिमी गयौ, शान मेरो मेटिएर खरानी भो !! तिमीलाई साथ दिंदै गए कैयन् घरहरु हजारौं मरे-र भाँचिए लाखका ती भरहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा म जेलमा छु

~देबेन्द्र बस्याल~ आमा म जेलमा छु मेरो मुखमा चुक्कुल ठोकिएको छ हामतमा हतकडी लगाइएको छ म अन्धकारमय कोठामा ढलेकोछु म बोल्न खोज्छु तर सक्दिन हात चलाउन खोज्छु, सक्दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपालपुर

~भुपाल सापकोटा~ ए सुन त, थाहा पाईस तैंले ? टर्कीबाट अमेरिका तिर हुर्रिएको हुरीले ती नेपालपुरे मुखिया थिए नि, तिनको बर्षौ देखिको अध्ययन, अनुसन्धान, परिमार्जन त्यो एकमुखे रुद्राक्ष्यको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आजकाल सपनीमा

~महेश्वर चापागाई~ धुवाँ उडिरहेको देख्छु दाउरा थपिरहेको देख्छु धुवाँमा मान्छेहरु निस्सासिएको देख्छु आगोमा मान्छेहरु जलिरहेको देख्छु आजकाल सपनीमा देश जलिरहेको देख्छु आजकाल सपनीमा देश बलिरहेको देख्छु टुक्रा टुक्रा छरिएको देख्छु मालाहरु चुडिएको देख्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो लागि

~कृष्ण राजभण्डारी ~ तिम्रो लागि सजाको छु छाती भित्र कोमल दिल, बस्न सक्छौ चाहे जति, लिनुपर्दैन कुनै पिर ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : पीलो

~विक्रम सुब्बा~ निधारमै पीलो रहेसम्म पीपैपीपले अनुहार लत्पतिने रहेछ देख्दैछु म – काठमाण्डौ, मुलुकको अनुहारमा बसेकोछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ड्रग्स् अनि आमा-बाउ

~बिशोर राई “आश्रय”~ छोरोलाई… हिज फेरि रिह्याबमा पठायो रे… अलि-अलि थुपारेको बाकसको पैसा तिरेर पठायो रे.. धनमती र सूर्यमानको एउटै छोरा, ईश्वरलाई माग्दा माग्दा पाएको छोरा, सुन्दर सपना र बुढेसकालको लाठी, जीवन र मृत्युको बिचमा लम्पसार छ आज त्यो छोरा…!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गल्यो मेरो शरिर

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ थाम न मलाई गल्यो मेरो शरिर । पृथ्वी कापे झैं भयो थर्थर पिपलको पात झैं भयो फर्फर । झूटो कि साँचो तिमी बोलीरहेको टट्यायो कान मेरो कति ट्वार ट्वार गरेको । जहाँ को तही छु नेटो काट्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म बिनाको नागरिकता !

~केशव गजुरेल~ रगताम्मे गुराँसका ओठहरू रगताम्मे नदीका छालहरू विवेक हराएका मान्छेहरूका भिंडमा घाइते सिमानामा उभिएर मौन सगरमाथा हेरेर चन्द्र -सूर्य झण्डालाई हान्ने बतासले ल्याएको मृत्युको समाचार सुनेर म, सोंच्दै छु।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुरूपूर्णिमा

~दिलिप पौड्याल~ सर्वप्रथम मेरी आमा मेरो सर्वश्रेष्ठ गुरुको चरण चुम्न मन थियो उहाँले सिकाएको पहिलो शब्द ‘बा’बा’ भन्दै बाबालाई ढोग्न मन थियो बाबाले मसाएको पाटीमा कखरा सिकाउने सरलाई खादा ओढाउन मन थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिदी

~देवराज पौडेल~ तिमी दिदी हौ, म भाइ हुँ, पहिलेको भयो? दिदी कि भाइ, भाइले दिदीलाई दिदी भनेको दिन दिदी दिदी भयौ कि दिदीले भाइलाई भाइ भनेको दिन भाइ भाइ भयो, दिदी हुम् भनेउ कि? तिमि भाइ हौ भनेउ तिम्ले, भाइ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तीज पहिले र अहिले

~लीला उदासी~ पहिले – पहिले दर खाने दिन सम्ममा चेली – वेटी माइत आउथे दिदी, बहिनी, फुपू भदै भेला हुन्थे दुख सुखका कुरा गर्थे रुन्थे बर्ष भरीका पीडालाई आँसुले पखाल्थे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भक्तमाला

~भानुभक्त आचार्य~ प्रतिज्ञा मैले यो यमसित गर्याँ जन्मि अब ता। सिताराम् भज्न्या छू विषयहरूमा छाडि ममता।। प्रतिज्ञा सो बिर्सीकन जन धनै खोजि डुलियो। सिताराम् भज्न्या हो शिव शिव उसै आज भुलियो।।१।। सिताराम् भज्न्या छू भनिकन प्रतिज्ञा अघि गरी। गयाको होस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी एक्लै छैनौ

~भिमदर्शन रोका~ हाम्रो उठबस र कैयौँ सहवासहरुले बनाएका क्षितिज र कैयौँ आकाशहरुले धेरै दिनका धेरै धेरै कुरा कथा, कविता र इतिहासहरुले साथ तिमीलाई दिइरहेछन् साथ तिम्रो लिइरहेछन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जब घर फर्किएँ

~विवश वस्ती~ जब घर फर्किएँ उज्यालियो सेता र सपाट आँगन छेउमै फुलिरहेको एकदशक पुरानो अज्ञात फूलले गर्‍यो हार्दिक स्वागत चम्किन नसकेका घरका नाङ्गो भित्ताहरूलेर् गर्न थाले अङ्कमाल अभिवादन गर्न उभियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश दुखेको बेला, रोइरहेछु म पनि

~बसन्त चौधरी~ आज देश दुखेको बेला कुन शब्दले सान्त्वना दिऊँ म, रोइरहेछु म पनि देखेर विक्षिप्त आफ्नाहरू हिमाल रोइरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लुतो फाल्ने तयारी

~भेषराज रिजाल~ आस्थाको असारभरि मेहनतका बीउ छरेर खुसी फल्ने विश्वासमा हर्षित पुलकित मीठो थकाइसँग रमाइरहेको साउनको पहिलोदिन यसपालि फेरि हाम्रो घर लुतो फाल्ने तयारी छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment