Tag Archives: kabita

कविता : कवि र घर

Posted on January 31, 2017 by Editor

~डा. राजेन्द्र भण्डारी~ कविको घर हुँदैन घर भए पनि भित्ता हुँदैन ऊ त डुली हिँड्छ गाउँको पहिरोदेखि शरणार्थी शिविरहरूसम्म बगैँचादेखि डढेलोसम्म रिङटोनदेखि साइरनसम्म । कविलाई घरमा नखोज्नू घरमा कवि हुँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : श्रीपेच

Posted on January 31, 2017 by Editor

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. यो राजा, जसमा हामी खण्ड, खण्ड सब जोहिई बन्छौं एक, हामी अनगिन जराहरुको एउटा बोटको पुष्प उदेक, जसका छत्र विशाल बनाउन हामी बन्यौं डाँडी, डाँडी, खाल्डा, डाँडा, लेक ! यो हाम्रो हो सगरमाथा, आदि ज्योतिका वाचाल … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सूचीकार

Posted on January 31, 2017 by Editor

~स्नेह सायमि~ ओ कविजी! म भ्याउँदिनँ लेख्न कविता सबेरै सडकमा आउँछु चलाउँछु यो मेसिन र सिउँछु गरिबी । प्रत्येक दिन उध्रिन्छ आशा फेरि पनि साहेबहरूका फाटेका इज्जत जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सारेको फूलको विरूवा

Posted on January 31, 2017 by Editor

~बाबुराम पन्थी ‘गुल्मेली’~ कलकलाउदा फूलका विरूवा देखे पछी एक अपरिचितले भने तपाईको करेसा बारीको फूलको विरूवा निकै राम्रो रहेछ मेरो बारीमा सार्न मन लाग्यो मैले सजकता अपनाउँदै सुरक्षित तरीकाले उनको हातमा सुम्पिएँ केही समयको अन्तराल पछी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छुट्ने दिन

Posted on January 31, 2017 by Editor

~दिवाकर स्वप्नील~ टुसुक्क बसी सुस्तरी , वर र पर नियाली। वेदना मन्को खोलेर, विरक्त भाका बोलेर। भिजेका नयन् हेरेर, लुकाउँ प्रयास् गरेर। आँसुले खेल्थ्यो बयेली, मलिन स्वरमा संगीनी।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : दियो

Posted on January 31, 2017 by Editor

~पूर्ण ओली~ गोरो वर्ण, कपाल त्यो बुलबुले, अग्लो न होचो कद डोलो, सुन्दर जीउडाल, पहिरन्, बोली मिठो बेहद मुस्काईरहने सदा, चुलबुले, बेजोड आकर्षण को हौ ए ? किन पार्दछ्यौ थिलथिलो, व्यर्थै अरुको मन ? गाढा रात थियो तिमी म बिचमा, … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भग्न चौतारो

Posted on January 30, 2017 by Editor

~टङ्क उप्रेती~ मेरो गाउँको भग्न चौतारोमा अझै खेलिरहेको बच्चा देखेँ उसलाई देखेर रोमाञ्चित भएँ म उसको हातमा थियो- सेलरोटीको अर्धचन्द्राकार टुक्रा। त्यस चौतारोमा पेसाबाट निवृत्त वृद्धवृद्धाहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बासना छर्न आउनु

Posted on January 30, 2017 by Editor

~सुरेश सुवेदी~ थोपो भएर पानीको हामी सागर बन्नु छ धूलो भएर धर्तीको हामी पर्वत बन्नु छ पत्झड जङ्गलमा हामी मुना भै छ पलाउनु म फुल्नेछु तिमीचाहिँ बासना छर्न आउनु। बालुवाको बनी तेल धारा भएर झर्नु छ ज्वालामा पनि आगोको हामीले … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भेट र पृथकता

Posted on January 30, 2017 by Editor

~हेम प्रभास~ फूलसँग रङ र सौन्दर्य चोरेर मुस्कुराउन आइपुगेथेँ तिम्रा शिशिरहरूमा तिमीले गाली गर्यौ र, पो म फर्किएँ। तिमी जङ्गलैजङ्गल दौडँदा जङ्गलका काँडाहरूलाई फकाएँ र, तिम्रा पाउहरूमा नबिझ्नू भनेँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माइलादाइ

Posted on January 30, 2017 by Editor

~दिलिप योन्जन~ आफ्नै पीडाका गीत गुन्गुनाउदै उकालो ओरालो अनि चौतरीमा ख्वाक ख्वाक खोक्दै थुक्दै स्वाँ स्वाँ गर्दै ठेला ठेलिरहन्छ जाडोमा गर्मीमा एकनासले गन्तब्यको खोजीमा |

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बेपत्ताको आत्मा

Posted on January 29, 2017 by Editor

~हेमन यात्री~ बाँचेकाहरूसँग त छँदै छैन म मरेकाहरू सँग पनि छैन तिमीलाई याद हुनु पर्छ अझै शरद ऋतुको एकबिहान मैले बोकेको राजनीतिशास्त्र र केही युद्धका किताबहरू देखेर कलेज जाँदा–जाँदै बाटामै अपहृत भएको हूँ म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नाम धनिमाया थारु — वर्ष चौरासी

Posted on January 29, 2017 by Editor

~रमेश सायन~ म धनिमाया थारु आगनमा चलिरहे छ मेरै चौरासी पुजा अव एकै छिनमा म मानुख्य बाट देउता हुन्छु । देउतालाइ सुहाउँछ सुहाउँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : नेपली मन

Posted on January 29, 2017 by Editor

~गोविन्ददेव आचार्य~ छन्द : शिखरिणी म नेपाली माटो मन-वचनले धारण गरूँ ध्वजामा नेपाली सुललित कला-कौशल भरूँ यहाँकै भाषामा विनिमय गरूँ तर्क रसिला यहीँ नाचूँ-गाऊँ कृति नव बनाऊँ गहकिला ।। शिला खोपीखोपी हृदयभरि लेखूँ म कखरा दिऊन् विद्या अग्ला हिमगिरि “हिराका … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हूलिया हराइरहेछ

Posted on January 29, 2017 by Editor

~उदय निरौला~ पातको नाद–कानपात नाप्दै–नाप्दै वेगले हानिरहेछ हातको हात– दिनदहाडै– दिन तम्तम्याईलो पल्टिरहेछ पेटीको वास भएर उठेको दम्को पेटीमै पल्टिरहेछ माथि लक्ष्यको ताँदो नउठ्दै झ्वाट्ट चुँडिरहेछ । गन्तव्य अलमलिएको धमिलो दृश्य आरम्भतिर फर्किरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन-साथी

Posted on January 29, 2017 by Editor

~भिमा राई ‘तोलाछा’~ असिम दुरत्वको क्षितिजलाई सम्पूर्ण उर्जाको अवशेष लाग्दथ्यो ठुलो साँझ पर्न अघि चरीहरू चिरबिऱ्याई रहेको बेला एकतमासको भावबोधसित टोल्याईरहने जीवनका पलहरू आज अचानक त्यै क्षितिजको लालिमामा भष्म भएझैं लाग्छ तिम्रो जन्मदिनमा शुभकामना टकराउने उमङ्ग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो याद आइरह्यो

Posted on January 29, 2017 by Editor

~प्रवीण खालिङ~ तिमी घुम्तिदेखि उता गएपछि सम्झना मात्रै राख्न सकें बाटो भरि पैयुँको फुलहरूमा माया हाँसिरह्यो सारंगीले मुटु रेटेको धुन गाइरह्यो साँच्चै तिम्रो याद आइरह्यो। हिमालको मुन्तिर उभिएर खाएको कसम

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेड पुस्तकहरू

Posted on January 29, 2017 by Editor

~कुमार काफ्ले~ एउटा पुस्तक फगत खाली कागजमा कोरिएको कलमको निर्जीव मसीमात्र हैन लक्ष्य भेदन गर्ने अचुक अस्त्र हो हामी बाँचिरहेको युगको दर्पण हो,यथार्थ हो। प्रकृतिको,मानव मनको इतिहास हो,भूगोल हो दर्शन हो,सिद्धान्त हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुरा गर्न नसकेको मेरी हजुरआमाको रहर

Posted on January 29, 2017 by Editor

~नोगेन हांग~ अझै गर्छु अझै बाँच्छु संसार हर्छु भने पनि यो मृत्यु भन्ने अन्तिम घडी आए पछि त जानै पर्छ । तर यी बाँचुन्जेलका अधकल्चो प्राप्तीहरु संग दिक्कदारी को छताछुल्ल संबेगमा पनि भ्रामक दुरबिनहरुले कहिल्यै नभरिएको आशाका खड्कुँडो भित्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ अवश्य आउनेछ

Posted on January 29, 2017 by Editor

~दामोदर नेपाल~ त्यो भञ्ज्याङमाथिको क्षितिजबाट सधैँ घाम झुल्किन्छ तर मेरो बाबु अझै झुल्किएन आशा मरेको छैन तृष्णालाई बुढ्यौली लागेको छैन त्यसैले त नियाल्दैछु उसको बाटो अनि वर्षौम्म नियालीरहनेछु जबसम्म ऊ आउँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिक्रेट सल्काइदेऊ थापा दाइ !

Posted on January 29, 2017 by Editor

~मीन बहादुर विष्ट~ ‘सिक्रेट सल्काइदेऊ थापा दाइ चाँदीको कुल्पीमा’ सल्काइदिनोस्, थापा दाइ जरुर सल्काइदिनोस् हजुरको हजुरलाई अम्मल बसेको छ सिक्रेटको तसर्थ सल्काइदिनोस् सिक्रेट चाँदीको कुल्पीमा ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वैचारिक युद्ध लडौँ

Posted on January 29, 2017 by Editor

~प्रतिमा विवश राई~ म प्रेमको कुरा गर्छु तिमी युद्धको विपरीत ध्रुवमा उभिएका हामी कसरी एउटै विन्दुमा उभिन सक्छौँ ? मसँग प्रेम गर्ने मुटु छ तिमी भन्छौ, मसँग युद्ध गर्ने हतियार छ अब भन मुटु र हतियारलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकंक्षाहरु

Posted on January 29, 2017 by Editor

~रुपेश श्रेष्ठ~ छितिज बादलका छिर्काहरु सपना र शाहसहरु। अनाकार आकाशको मुन्तिर वादलुको फेदसम्म उक्ली उक्ली चुलिएर अनाकार अदम्य शाहसले अनाकार सपनाका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बोक्सी

Posted on January 29, 2017 by Editor

~कल्पना चिलुवाल~ उनीहरूले बोक्सी करार गरिदिएकै रात झाँको फिजाएर बोक्सी खोज्न ऊ निस्किएकी हो कस्ता कस्ता हुन्छन् बोक्सी सम्प्रदायका अनुहारहरू बोक्सी रीतिरिवजहरू बोक्सी नृत्य र गायनहरू बोक्सी बुझ्नकै लागि यो मध्यरात

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

‎कविता : भारी

Posted on January 29, 2017 by Editor

~यल्जी विवश~ उफ्… सि..sss,औ..स्…sss- यो पसिना पनि कति आएको हो, मैले त सोचेको पनि थिईन- बाह्र बर्ष पछि त खोला पनि फर्किन्छ, भनेझै बर्सौपछि अचानक यहि चौतारीमा यसरी तिमिसँग भेट हुन्छ भनेर, यहि चौतारी हो, जहाँ हामी गुराँसको ईन्द्रेणी बनाउथ्यौँ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुर्सिको पिडा

Posted on January 29, 2017 by Editor

~हरि अधिकारी~ त्यो कालो कुर्सि त्यो सेतो मान्छे, वा तर त्यो सेतो मान्छे पातलो मान्छे, त्यो कालो कुर्सि त्यो दुब्लाउदै छ तर त्यो पातलो मान्छे मोटाउदै छ, अनि कुर्सिले भन्छ सकिन तिमिलागि उचाल्न थाम्न्को लागि तर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : थाना

Posted on January 29, 2017 by Editor

~बिमल गुरुङ~ अपशब्दका डंगुर लात/घुस्सी/थप्पड डण्डा/लठ्ठी/करेण्ट

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अँध्यारो विरुद्ध

Posted on January 28, 2017 by Editor

~प्रतिरोध कार्की~ जहाँबाट बाहिरिएकी थियौ तिमी त्यहीँ सम्झना गरिरहेछु म बारीको पाटोमा रोपेको अन्नबाली खेतको डिलमा रोपिएको भटमास त्यतिबेलै ‘बाई’ गरेँ अँध्यारोलाई र, सम्झिरहेँ तिमी हिँडेको पाइला तिमी बाहिरिएपछि उज्यालोको अनुहार हेर्दा छोपिरह्यो अँध्याराको लप्काले।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा अँध्यारोको अनुष्ठान

Posted on January 28, 2017 by Editor

~ठाकुर बेलवासे~ तिमीलाई गहिरो गरी पढ्नका लागि मैले एउटा सिंगो रात मागेको छु। म कल्पना गर्न सक्छु- तिम्रा खुट्टादेखि शिरसम्म पत्रपत्र पल्टाउँदै एउटा अनन्त आनन्दको रहस्य पढ्दै गर्दा जून सर्वाङ्ग हुने छ र पोखिने छ, आकाशमा।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऐॅठन

Posted on January 28, 2017 by Editor

~बासुदेव पाण्डेय ‘प्रभाकर’~ बिरानो झैँ लाग्थ्यो रनवन रमाएर नडुले निकै खल्लो लाग्थ्यो रजत रङमा आरु नफुले। अझै होलान् बारी बगर पथमा पत्थर कडा फुले होलान् हाँस्दै धवल रङका आलुबखडा।। डुली खोज्थ्यौँ सल्ली कुसुम वनमा गैकन बियाँ म आफू झैँ, अर्को … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म निरीह देश

Posted on January 28, 2017 by Editor

~आचार्य प्रभा~ आरोप प्रत्यारोप , विश्वाश ,अबिश्वास , घाट ,प्रतिघात न्याय ,अन्याय को चक्रब्युहमा फँसेको म निरीह देश मेरो स्वाभिमान आज भोली हरेक जनताको अभिमान अनी प्रतिशोधको ज्वाला बनेर जलिरहेछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रतिविम्ब

Posted on January 27, 2017 by Editor

~जीवन क्षेत्री~ युगौंदेखिको प्रहार बोकेका, ती खेतका आलीहरू मंसिरमा झुले धानका, ती सुन्दर बालीहरू युगौँदेखिको मुस्काइरहेका ती उषा लालीहरू ती अँध्यारा गल्लीहरू, ती डरलग्दा गल्छेँडाहरू ती दुरुह सिरेटाहरू ती उराठिला खडेरीहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म थवाङ हुँ

Posted on January 27, 2017 by Editor

~वैरागी जेठा~ म थवाङ हुँ अरण्ययुग युगान्तरका मृत्युदण्डको फैसला सहेर बाँचेको छु ज्यानमारा जन्तुवर्षहरू छलेर नयाँ बर्बर युगमा आकास्सिएका सामन्ती जजटाजुटहरूसँग निरन्तर लडिरहेकै छु मित्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment
  1. Pages:
  3. 1
  4. ...
  5. 134
  6. 135
  7. 136
  8. 137
  9. 138
  10. 139
  11. 140
  12. ...
  13. 259