Tag Archives: kabita

कविता : काँडा र गुलाफ

~सिर्जना खड्का~ थाहा छैन काँडालाइ , काँडासंग गुलाफ फुलेको हो या गुलाफसंग काँडा …… तर यति थाहा छ काँडालाइ सधै सधै गुलाफसंगै रहनु छ उसको अंग रक्षक भएर … आफ्नै छातीमाथि फुलेको गुलाफबाट न कहिल्यै सिक्यो काँडाले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साँझ पर्छ र जीवन झर्छ

~उदय निरौला~ साँझ पर्छ र जीवन झर्छ त्यो सूर्यमूखी फूलको राज चल्छ मच्छडको र झूलको जीवन त्यो फूलसँग पनि बाटिएकै छ जीवन यात्रामा त्यो झूलसँग पनि नाता गाँसिएकै छ । सायद यी दूर्गम देशका दूर्गम गाऊँका र दूर्गमबाट राजधानी छिरेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माटोको गन्ध

~प्रवीण खालिङ~ मेरो हजुरबाको नङ्ग्रीले खोर्सिएपछि उनको हजुरबाको विर्ता मौलिएको हो उसरी नै मेरो बाले यही माटोमा जीवनको पानी नउम्रने बाँझोमा अरूले शीत ठान्ने पसिना भए अरूले रीत ठान्न असिना सहे। बाकै पौरखले देश हिँड्ने भयो बाकै पसिनाले देश धान … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दृश्य

~डिल्ली मल्ल~ जब देखिदै जान्छन् विकट विगतका उन्मुक्त सपना र, सम्झन्छु– आफ्नै शिरमाथिको विद्रुप वर्तमान परेलीको पहाड नाघेर उर्लिन थाल्छन् कर्णालीका छालहरु आँखै अगाडि घुमिरहन्छ आफ्नै चिहान खन्न गैती र बेल्चा बोकेर कुदिरहेका योद्धाहरुको लस्कर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : १०४ ज्वरो

~सुवास खनाल~ र उसैगरी किन आउँदैन उनीहरूलाई १०४ को ज्वरो ? जब हेर्छु बाबाको अनुहार चिम्सा आँखाहरूले लुकाउन सकेका छैनन् आँसुका भुल्काहरू हजुरआमा उनको प्यारो दम खोकिलामा उसैगरी च्याप्दै बसेकीछिन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के छ आमा त्यो दराजभित्र ?

~योगेन्द्र रिजाल~ तिम्रो प्रेमिले उहिले खुसुक्क सिउरिदिएको फूलको सुकेको पत्ती, वतासजस्तो उहिले तिमी डुल्ने गरेको पहाड, घास- दाउरा जाँदा बिझेको जङगली काँडा, वा, कसैले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माकादुम

~बाबु त्रिपाठी~ त्यस्तो भिर मैले पैलोचोटि देखेको हुँ जहाँ भिरमै ठडिएका थिए घरका खाँवा र धुरीहरू भिरमै जेलिएको थियो गड्यौलाजस्तो बाटो जो वयेली खेल्दै पुग्दा रहेछन् सदरमुकामसम्म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक जमनामा

~प्रकाश रम्घाली~ मनभित्रै प्रेमको बस्ति बसाउन चाहाने तर- छातीको बाँयापट्टी शान्तिको परेड खेल्न असमर्थ क्यानम ! लाहुरे मुटु पनि थियो- एक जमनामा । पुरानो घरको बार्दलीमा बसेर बाटोमा कामुक आँखा ओछ्याउने वयस्क घाम

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो छोरो पनि ठुलो मान्छे भएछ

~किशोर पहाडी~ वर्ष चौबीसको, गहुँ गोरो, च्यूँडोमा सानो खत भएको, दुब्लो दुब्लो, चुरोट नखाने, रक्सी नखाने, अविवाहित, घण्टाघर नजिकैको कलेजमा आई.ए. बी. ए. कुन्नि के जाति पढ्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमाको काख

~ध्रुव सत्य~ सानो छँदा तिमीले मलाई जटिल प्रश्न गरेका थियौ— आमा, म कहाँबाट आएको हुँ ? तिमी सूर्यबाट आएका हौ । मेरो जवाफ पाएपछि तिम्रो मुहार घामजस्तै चम्केको थियो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हतारमा यात्रा

~श्यामल~ धेरै कुराहरू छुट्छन् प्रस्थानबिन्दुमै हतारमा यात्रा गर्दा अँध्यारोमा देख्ने उज्यालो र्टच र दाह्री फाल्ने पत्ती दाँत माझने मन्जन र ब्रुस, सामान राख्ने झोला महत्वपूर्ण सम्पर्कविन्दुहरू पढ्न थालेको तर अधुरै रहेको नयाँ किताब

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सरला

~सिमा आभास~ आगोमा पानी घोप्ट्याएझैँ निभेथ्यो उसको तरुनी बैँस बिजुली चम्किएर चट्याङ पर्दै गर्दा हिँडी सिस्नुको घुम ओढेर एक्लै । भत्काइ आफैँले बनाएका गौडा र गल्छेडा बदली बोलीरहेको भाषा भत्कँदै गइ पहिरोझैँ सललल… तलसम्म र रुख बनेर लडी बाढीमा ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रै सम्झनाले

~रामचन्द्र कार्की~ मेरो प्रत्येक रातको निन्द्रा, तिम्रो यादमा भागिदिन्छ, मनलाई रोक्न बार हाल्छु ,तैनि उफ्रि नाघिदिन्छ । गाँस टिपी मुखमा लग्यो, तिम्रो मुखले आँ पो गर्छ, प्रत्येक पलमा तिम्रो फोटो, आँखाबाट खाँशु झर्छ । भोक प्यास निन्द्रा सवै, तिम्रै यादमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शान्तिका दूत बनौं हामी

~निर्मला अवस्थी~ विसाऊ अब बन्दुकहरु उठाऔं कलम हातमा लडाई लडौं विचारको लिएर विवेक साथमा धेरै भयो तहस नहस देश पछाडी गइसक्यो जागौं न जागौं अब त धेरै ढिला भइसक्यो। बुध्दि विवेक बल सबै ओइरीसके विदेशतिर अपाङ्ग, रोगी, बुढाबुढी बाँकी रहे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यस रातको सपना

~गणेश कुमार राइ~ गाउँमा अचानक बाँसुरी बज्न छाड्यो धपाइन छाडे जंगलमा भेडाहरु रातभरि एक्लै निदाउन थाल्यो गोठ बाँसुरी बजाउने भरुने भेडा चरणमा गाउने चतुरे र गोठ रुङ्ने दातेन सबै–सबै अकस्मात हराए गाउँबाट गाउँमा उनीहरुका सोल्टीना थिए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जवाफ

~आस्था के.सी.~ टक्क रोकिए हुन्थ्यो यो सिरसिर बहिरहेको पवन । यो निष्ठूरी समय र यो मेरो मन् ।। तिमी नजिकै छौ र पनि कति टाढा छौ । खोजिरहन्छ मन् हरपल हरपल तिम्रै निकटताको मिठो एहसास ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नाथै नाथका बाँदरहरू

~उषा शेरचन~ सधैँ अरूकै हात खोसेर खान पल्केका बाँदरहरू सधैँ अरूकै भाग लुटेर बाँच्न पल्केका बाँदरहरू जति नै निर्दोषताका खोल ओढे पनि जति नै निश्छलताका ढोल पिटे पनि अरूलाई मात दिने आशामा नै बसिरहेका हुन्छन् अरूलाई घात दिने ताकमा नै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आर्यघाट तिर

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. प्राची सुत अति प्रतिभ प्रतापी दिव्य दिवसको अब अवसान ! आलोक प्रवच्चित आशामुख छन् सविषाद गवाही गाढा ! किरण दृष्ण ती तुहिन महीधर मौन खडा छन् मुख म्लान ! रुदित वाग्मती–जल छटपटले विलपी बग्दछ टाढा ! … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : खबर

~रुमानी राई~ साथी ! के बताउँ मेरो हाल तिमीलाई ? जीवनको पहिलो पाईला धर्तीमा चाल्न सुरु गरेदेखि नै हिंड्दैछु पाईला मेट्दैछु । अचेतन मै आफ्नो छायाँसित नतर्सिएरै आफै भाग्दैछु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~त्रिभुवनचन्द्र वाग्ले~ हिउँदका चीसा रात कहाँ पाउनु मातृवात्सल्यको न्यानो काख शिशुहरू बेबी क्यारियरमा मातृ–काखको ताप धिताइरहेका छन् कुकुरका छाउराले मम्मीको काखबाट बेबी क्यारियरमा ब्यङ्ग्य भरिरहेका छन् आमाको मान्यता र शिशुको मूल्य विषयक कविता लेख्न बस्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ग्रे-कोटभित्रको मान्छे

~दिनेश अधिकारी~ केही दिन अगाडिदेखि मेरो साथीले ग्रे-कोट लगाउन थालेको छ र, म अनुभव गरिरहेछु- ग्रे-कोट लगाउन थालेपछि उसको मुटु हराउन थालेको छ मान्छे उही हो पहिले पहिले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो साथ

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ तिमीसित मैले भेट्दाखेरीको खास बन्न सकेनछ तिमीलाई सम्झेर मैले जीवन धाउन गाह्रो भो पाउन्जेल र खाउनजेलका तिमीसितको साथहरू नदीका छालजस्तै क्षण बनेर गए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वतन्त्रता

~मणिराज सिंह~ जीवनको आरम्भ जसरी गर्दा पनि हुन्छ, क,ख,ग – ए, बी, सी –अथवा वन, टू, थ्री तर, यही आकाश, धर्ती र समुद्र नाघेर गन्तव्य पहिल्याउन सक्नुपर्छ जाँगरमा इन्द्रेणी उनेर । डाँडाहरु सम्याउँदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आजका चन्द्रमा हेर्दा

~निर्मोही व्यास~ उक्लिइन् नभमा धर्ती, धर्तीमा नभ ओर्लियो, यी दुईमाझको मानौं आज अन्तर मेटियो अथवा बिपनामै म कि पुगें स्वप्नलोकमा या कुनै पुण्यले ज्यूँदै म पुगेँ स्वर्गलोकमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तेन्जिङ्गहरू सडकमा ओर्लेका छन्

~मणिराज सिंह~ पौरखी मन उचालेर स्वाभिमानी आस्था संगालेर घोडचढीहरू युद्धमा होमिएको बेला मुकुण्डो भिरेका जोकरहरू बाटो चौबाटो ढुकेर नौटङ्की गरिरहेको देखेर कुण्ठा र निराशाका चट्टानहरू खोपेर हिमालमा बाटो कोरिरहेका तेन्जिङ्गहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रतिक्षा

~आस्था के.सी.~ तिम्रो प्रतिक्षा गर्दागर्दै बगेर गयो बैंशालु उमेर । जमे आँशुका दहहरु, म रुदाँ रुदाँ लेघ्रो बसिसकेछ, परेलीमुनि । फेरी पनि मायाँलु म तिमीलाई पर्खेर बसेकी छु । म तिमी आउने बाटो हेरेर बसेकी छु ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फाँसिको तख्तामा एउटा कविता

~अनिल नेम्बाङ~ यतिबेला फाँसिको तख्तामा छु। एक युग पहिले चिलको देश गएको थिएं, काग बनेर मैले देखें, -उसैको आकाशमा सारा तारा झुल्केको -उसैको आँगनमा सारा सयपत्री फुलेको -उसैको दलानमा चन्द्र सुर्य फक्रेको अनी बेस्सरी गाली गरेँ कंगालहरुलाई।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : श्रीमतीको आमाको चिठी

~रामनाथ खनाल~ प्यारी छोरी, सम्झनाको अनन्त लहर असीम माया, खुशीको कामना सदावहार ! छोरी लेख्नु पर्ने त के छ र खास लाग्छ, मसीका डोबले गर्छन् कि उपहास बदलिएको ब्यथा पात्रहरूले एक्ल्याएको कथा नलेखुँ भन्छु आउँछ शब्द मनभरी नरोउँ भन्छु आँसु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किन यति दुर्लभ छ आगो !

~शशि लुमुम्बू~ हे अग्निदेव! हामी त जाडोले लुगलुग काँप्दै हिउँको सिरकभित्र न्यानो सपना देख्दै भर्भराउँदो आगो खोज्दै कति वनजङ्गल चहार्‍यौँ कति लेक-बेँसी गर्‍यौँ तर, भेटिएन है आगो त! कतै पाएन है न्यानो त!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आशङ्का

~नारायण निरासी~ उडायो आँधीले पतकरसरी छप्पर पर बगायो बाढीले जिउधनसँगै गोठ र घर। दुखिन् मायादेवी सहन नसकी यो मन दुख्यो तराईको खम्बा ढलपल गर्‍यो ढल्छ कि अहो! डुब्यो कालापानी घरिघरि डुब्यो लक्ष्मणपुर सहारा खोज्दै छन् हरिपुरसँगै सन्दकपुर।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : आलुपाँडे–पुराण

~डा बमबहादुर थापा ‘जिताली’~ आचार आलु, विचार आलु, सदाचार आलु विवेक आलु, गतिमति आलु, सहमति आलु । जता पनि शान्ति आलु, सुरक्षा नि आलु नीति आलु, नियम आलु, दण्ड पनि आलु । पानी आलु, विजुली र पेट्रोल पनि आलु ग्याँस … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : फुस्रो पात

~रुमन न्यौपाने ‘अमन्त’~ म उठेर हीडे । दैडीन खोज्दा खोज्दै पनी तानीय । बाध्यता बिचमा म घेरा हालीय । तितो कफी र चियाले चित्त बुझायन । फुस्रो पात बेरीयको कागजमा म हराय ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment