Tag Archives: kabita

कविता : म पृथ्वीनारायण शाह

Posted on October 2, 2017 by Editor

~विश्वविमोहन श्रेष्ठ~ जोडेर धेरै मनहरु फोडेर धेरै किल्लाहरु यो देश बनाउने अपराधी मै हुँ गुमनाम तिमीलाई नाम दिएर स्वाभिमान तुल्याउने अपराधी पनि मै हुँ जजस्ले आँखा लगाए यो माटोमाथि

Posted in कविता | Tagged विश्वविमोहन श्रेष्ठ - Bishwabimohan Shrestha | Leave a comment

कविता : मलाई तिमी आफूजस्तै बनाऊ

Posted on October 2, 2017 by Editor

~विनय रावल~ विसङ्गति हेरेर बस्नु यहाँको नियति भइसक्यो नराम्रो खबर सुनेर बस्नु यहाँको परम्परा नै भइसक्यो छातीभित्र आक्रोश थिचेर बस्नु यहाँको बाध्यता भइसक्यो।

Posted in कविता | Tagged Binaya Rawal | Leave a comment

~श्यामल~ म देखिरहेको छु धेरैलाई जाडोले खाइरहेछ र मेमसाहब सुइटर बुन्दैछ । मेमसाहब बुन्दैछ संविधानजस्तो सुइटर प्रत्येक पटक संशोधन हुने कानुन जस्तो सुइटर कलात्मक र मिहीन माकुराको जालोजस्तो सुइटरु माझीको कम्मरमा झुण्डिने

Posted in कविता | Tagged श्यामल - Shyamal | Leave a comment

कविता : प्रेमपत्र

Posted on October 2, 2017 by Editor

~विक्रम सुब्बा~ मानिसलाई कैद गर्ने फैसला लेखिरहेछ न्यायधीश चाकडीका पर्दाहरु थिचेर हार्मोनियमका संगीतकार कुनै नवाबको गीतमा संगीत भरिरहेछ गीतकार भ्यात्ते कुर्सी बकस दिनेको नाममा गीत लेखिदिँदैछ बिलमा मन्त्रीको दाम लिखिरहेछ व्यापारी गायक ठूलो जागिर दिनेको गीत गाइरहेछ प्रोफेसर विषालु शोधपत्र … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged विक्रम सुब्बा - Bikram Subba | Leave a comment

कविता : मुक्त आवाज

Posted on October 2, 2017 by Editor

~हिरा आकाश~ जति–जति बर्साऊ सहर–बस्ती छाना–छानाभरि बमहरू जति–जति पड्काऊ छाती–छातीभरि बन्दुकहरू या कुल्च दाब्रैदाब्रा हुनेगरी

Posted in कविता | Tagged Hira Akash | Leave a comment

कविता : सर्पहरू गीत सुन्दैनन्

Posted on October 2, 2017 by Editor

~सैलेन्द्र साकार~ तिमी जतिसुकै पीडाले चिच्याऊ ईश्वरका विरुद्ध उभिएर सडकमा अथवा आनन्दले विभोर भएर जीवनको प्रशंसामा जतिसुकै गीतहरू गाऊ त्यसको केही मूल्य छैन तिमी कसैकहाँ सम्प्रेषित हुन सक्दैनौ कसैलाई ब्युँझाएर केही भन्न सक्दैनौ सर्पझैँ आत्मरतिमा निमग्न भएकाहरू गीत सुन्दैनन्— तिम्रो … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged शैलेन्द्र साकार - Shailendra Sakar | Leave a comment

कविता : त्यो माग्ने

Posted on October 2, 2017 by Editor

~सानुमति राई~ “बाजे ! कहाँ बस्छौ तिमी ! ” यही थियो जिज्ञासा मेरो बृद्ध मागने प्रति, जसका दुःखी निधार र अनुहारमा दुःखै-दुखैका अगणित रेखांकनले दिइरहेथे सूचना निकट-भावी मृत्युको ! “भिखारीको पनि” भन्न थाल्यो त्यो, “घर हुन्छ, नानी ! जसका आँगनमा … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Sanumati Rai | Leave a comment

छन्द कविता : कन्याकुमारी

Posted on October 2, 2017 by Editor

~विष्णुप्रसाद धिताल~ छन्द : झ्याउरे हिमाल छुने हिन्दुस्थानको समुद्रझैं फाँट यताउता सागर छुने स्वर्गगाको घाट; चारु चरा गान भर्छन्, ताल दिन्छन् ताल, नाचि-नाची घुँघुरिन्छन् सागरका छाल । कन्याकुमारीमा मेरो मनको धोको पुग्न पावैन र ? ।।१।। गण्डकीको डुबुल्कीमा एक जुनीको … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged Bishnu Prasad Dhital | Leave a comment

कविता : जलन

Posted on October 2, 2017 by Editor

~गोमा~ जब यो भवमा जन्म लिएथें, दुःखले छायो जीवन भर मैले रत्तिभर गर्न सकिन, सुखमय यो संसार कसरी छाडूँ मेरो प्राण, चीर निद्रामा सुताई माफ राख भगवान् तिमी, दीन-दुखीको दुःखदायी

Posted in कविता | Tagged Goma | Leave a comment

छोक : कवि

Posted on October 2, 2017 by Editor

~राजव~ म तिमीलाई कलाका लागि हैन इमानका लागि पढ्छु कवि कलाका लागि पढ्नेहरू अरू नै पढुँन् म तिमीलाई पढ्छु कवि कलाका लागि पढ्न बजारमा थुप्रै आत्मलीन नामहरू छन्

Posted in कविता | Tagged राजव - Rajab | Leave a comment

छोक : मोहोडमा

Posted on October 1, 2017 by Editor

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ या अफीमको लठ बनाइद्यौ, या प्रणाम ली अब बिदाइ द्यौ, सुत्न खोज्छ जो मुद्छ लोचन, समय स्थानको दूर गैकन । या बनाइद्यौ अब सचेतन,

Posted in कविता | Tagged लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा - Laxmi Prasad Devkota | Leave a comment

कविता : गन्तब्य बर्ष ..

Posted on October 1, 2017 by Editor

~दिलिप योन्जन~ नँया अभिलाषा र उमंग कल्पनामा रमाउंदै…….. हराउंदै………. बिश्वको अग्लो सगरमाथा भगवान बुद जन्मेको देश सुन्दर सपना स्वच्छ हावापानी नदिनालाले सजिएको झर्ना र पहराले सिगारीएको चाँदी झै टल्किदै पग्लने हिमाल भाबनामा डुब्दै …………. उत्रदै…………….

Posted in कविता | Tagged दिलिप योन्जन - Dilip Yonjan | Leave a comment

कविता : बल्ने देश किन निभेको

Posted on September 30, 2017 by Editor

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ लम्क लम्क युवा हो देश बनाऊन । नयाँ नयाँ सिर्जनाले देश चिनाऊन । धप्प धप्प बल्ने देश किन निभेको । चन्द्रसूर्य अंकित झण्डा किन झुकेको । आ आफ्ना दलकाझण्डा लागे उठाऊन । चन्द्र सूर्य अंकीत झण्डा राखे … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged दीपक कुमार ज्ञवाली - Deepak Kumar Gyawali | Leave a comment

यौन कविता : प्रेमको पहिलो स्वाद

Posted on September 30, 2017 by Editor

~हरि अधिकारी~ तिम्रो उत्तप्त निधारमा मैले मेरो चिसो ओठलाई बिसाएँ तिमी अलिकति चल्मलायौ तिम्रा आँखाको ढकनीलाई मैले विस्तारै बन्द गरिदिएँ तिमीले मभित्र बलिरहेको उन्मादको डढेलोलाई प्रस्टसँग देख्यौ

Posted in कविता | Tagged Hari Adhikari | Leave a comment

कविता : खै नेपाली ?

Posted on September 30, 2017 by Editor

~कुन्दन काफ्ले~ जतपात भनी नेता गर्छन् हातपात यहाँ । लुक्ने छैन ठाउँ कुनै जाऔं कता कुन्नी कहाँ । मधेसमा मधेसीले अधिकार खोजेका छन् । जनजातिले बन्द नेपाल सदालाई रोजेका छन् । स्वाभिमान नेपालीको बचाउने गाउँ छैन । नेपालमा नेपालीकै कहिं … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Kundan Kaphle | Leave a comment

कविता : खरानी निफन्ने हातहरु

Posted on September 30, 2017 by Editor

~चित्र लक्ष्मी~ ऊ आयो आगो बनेर आयो बल्यो दन्दनी जलायो झारपात तर,खरानी नहुँदै वनमारा दर्कियो झरी थेग्न सकेन आगोले झरीको प्रहार।

Posted in कविता | Tagged चित्र लक्ष्मी - Chitra Laxmi | Leave a comment

कविता : नजाती ईतिहास

Posted on September 30, 2017 by Editor

~भिमसेन थापा मगर~ तिम्रै अस्तित्तोको लागि अरे भन्छन ” सम्झौता गरे ” म अध्यारो भित्र उज्यालो खोजिरहेछु उज्यालो भित्र पनि अध्यारो म कसरी मानौ ? आमा ईतिहास कती नजाती है ?

Posted in कविता | Tagged भिमसेन थापा मगर - Bhimsen Thapa Magar | Leave a comment

कविता : किन हो ?

Posted on September 29, 2017 by Editor

~ध्रुव दवाडी~ किन हो यसरी हर हर तृष्णा लागिरहेको होला ? प्रतिपल मनले मरि मेट्दै के खोजिरहेको होला ? थोपा थोपी पिउँदा पिउँदै झन् झन् बढ्ने तिर्खा – मैले कल कल पिउने केही जगतीतलमा होला । यसले शीतल स्वाद् चखाइ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged ध्रुव दवाडी - Dhruba Dawadi | Leave a comment

कविता : प्रेम : त्यसको बहुआयामिक रूप

Posted on September 29, 2017 by Editor

~केदारमान व्यथित~ कहिल्यै पनि धमिरा नलाग्ने, जरामा पनि प्राप्त नहुने, निरन्तर मानसिक पुष्प भने फक्रिरहने कल्पद्रुम हो प्रेम । एक शब्द पनि नबोली मौनबाटै नरनारीका मनमा आफ्नो अस्तित्वको आभास उत्पन्न गर्न सक्नु प्रेमको विशेषता हो । प्रेमलाई विश्व-जीवनदर्शनकै रूपमा प्रतिष्ठा … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged केदारमान व्यथित - Kedar Man Byethit | Leave a comment

कविता : शून्य समय ,मान्छेहरू र बस्ती

Posted on September 29, 2017 by Editor

~सुवास खनाल~ भयले चड्कन हानेको अनुहार बोकेर जब ओरालो झर्न लागे मान्छेहरू सपनातिरको बस्तीहरूबाट र हिँडिरहे चुपचाप अँध्यारो फैलिरहेको निर्जन जङ्गलको मुख ताकेर त्यसपछि किनकिन मेरो बोली नै रोक्किएजस्तो भैरहेछ किनकिन मेरो सास तलको तल हुन खोजेजस्तो लाग्दैछ

Posted in कविता | Tagged Subash Khanal | Leave a comment

कविता : हेब्बी बड्डे

Posted on September 29, 2017 by Editor

~नवराज पराजुली~ छोरा! सिमेन्टको सेतो खाली बोरा बोकेर धानको सिला खोज्न जाँदा तिमी पाइलैपिच्छे भेट्थ्यौ नरुवाको घाँटीमा सुनको सिक्री बनेर निदाइरहेका धानका पहेँला बालाहरु त्यसरी नै पाइलैपिच्छे भेटिरहनु तिमीले जिन्दगीको खेतमा खोजेका सपनाका सिलाहरु हेब्बी बड्डे मेरो छोरा! बिहेको भोलिपल्टै … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged नवराज पराजुली - Nabaraj Parajuli | Leave a comment

कविता : असार १५

Posted on September 29, 2017 by Editor

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ असारे गीत गाउनु पर्ने हो खेतका आलीहरुसंग खेल्नुपर्ने हो हलो जोत्नुपर्ने हो खेतका आलीहरु सम्याउनु पर्ने हो अनि खेतालाहरु हिलाम्मे हुनुपर्ने हो आज असार १५ । खेतहरुमा अहिले खेतीपाती गरिंदैन खेतमा अन्नबाली रोपिंदैन

Posted in कविता | Tagged Prakash Sunuwar 'Nirakar' | Leave a comment

गीतिकविता : अमृत-दीप

Posted on September 28, 2017 by Editor

~कृष्ण वस्ती~ आँखाभरि अजम्बरी रुप खुल्यौ कस्तो ? अमृतले जुनीजुनी दीप जल्यौजस्तो । लालुपाते हातभरि इन्द्रधनु सीप, हिउँचुलीझैं माया मेरो अँजुलीमा टिप। नखोलेरै मनको कुरा खोलिरहें कस्तो?

Posted in गीति कविता | Tagged कृष्ण वस्ती - Krishna Wasti | Leave a comment

कविता : वसन्त

Posted on September 28, 2017 by Editor

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ आंधीलाई चलाई अलि अलि अहिले आउँदो भो वसन्त झोंका ख्वाई उठायो घन गगनमहाँ गर्जिगर्जी अनन्त । सारा भो बन्द खिडकी चमचम विजुली चम्किचम्की करायो प्यारी टाढा हुनाले चररर मन भै आज मेरा डरायो ।।१।। कालो आकाश सेतो विजुलि … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल - Shambhu Prasad Dhungel | Leave a comment

कविता : सम्झना-१

Posted on September 28, 2017 by Editor

~पदम गौतम~ गुड्दै गरेको रेलले छाड्दै जान्छ टाढा देखिने बस्तीहरू उड्दै गरेको जहाजबाट धमिला देखिन्छन् शहरका दृश्यसमेत बिस्तारै हराउँदै जान्छन् सबै सबै र, अदृश्य हुन्छन् आँखाबाट। तिम्रो सम्झनाले झरेको आँसु खाटा बनेर बस्छ भित्री मनमा

Posted in कविता | Tagged Padam Gautam | Leave a comment

कविता : काठमान्डौको आँखामा

Posted on September 27, 2017 by Editor

~रुमानी राई~ तिमी त नाथे कबि न हौ ! एउटा झर्झराउँदो घाम काठमान्डौको आकासमा मलिन उदाउँछ र,बेखबर अस्ताउँछ ! सुदूर पूर्व

Posted in कविता | Tagged Rumani Rai | Leave a comment

कविता : बुद्धि-विनोद प्रश्न

Posted on September 27, 2017 by Editor

~लेखनाथ पौडेल~ कहाँ थियो वास, अघी म को थिएँ, कसो हुँदा यो पिंजरा लिंदो भएँ । कहाँ छ जानू कुन साथ लीकन, तँलाई मालुम् छ कि यो कुरा भन ? १ कदापि कत्ती नलगाइ ठक्कर, ग्रहादिलाई दिनहुँ निरन्तर, घुमाउने को छ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged लेखनाथ पौड्याल - Lekhnath Paudyal | Leave a comment

कविता : जिन्दगी

Posted on September 27, 2017 by Editor

~भिम बहादुर थापा~ यसको कारण होइन म कारक होइनौ तिमी, यसको म ज्ञाता होइन तिमी विज्ञ छैनौ, जहाँ- म जिम्मेवार छैन भने तिमी दोषी होइनौ भने, बिन्दास बाँच यो अविरल जिन्दगी बित्न देऊ

Posted in कविता | Tagged भिम बहादुर थापा - Bhim Bahadur Thapa | Leave a comment

कविता : मजाक जिन्दगी !

Posted on September 27, 2017 by Editor

~राज आशातीत~ जम्मा जिन्दगी यत्ती त रहेछ! ताता स्वासहरुको स्पर्श, तिघ्राका कापमा बांचेको स्वार्थ, तिम्रो खुशी मेरो बोझ हुनेछ … मेरो रहर तिम्रो कुण्ठा हुनेछ …. यो सहर,

Posted in कविता | Tagged Raj Ashatit | Leave a comment

कविता : दशैँ समाचार

Posted on September 26, 2017 by Editor

~घनश्याम पथिक~ सप्तमीको दिन अक्षता र फूलपाती घर भित्र्याएर देवीको थानमा चढाउँदै गर्दा आकाश रुन थाल्यो सम्झेँ- दशैँ दशा त बन्दै छैन! र तिम्रो समाचार पढेँ -सुनसान बन्दै राजाधानी।

Posted in कविता | Tagged घनश्याम पथिक- Ghanashyam 'Pathik' | Leave a comment

गीति कविता : माया नि गासौला

Posted on September 26, 2017 by Editor

~दिलिप योन्जन~ माया नि गासौला, प्रिती नि साटौला जे ढुख परेनी, हाँसी खुँसी बाढौला मर्नु परे हामी, हाँसी हाँसी मरौला फुलै फुल्को बगैचामा, धेरै रुप ढेखे मुटुमा सजाई दिने, तिमी एउटै भेटे

Posted in गीति कविता | Tagged दिलिप योन्जन - Dilip Yonjan | Leave a comment

छन्द कविता : शहीदको आत्मालाप

Posted on September 26, 2017 by Editor

~हुसैन खाँ~ छन्द : शार्दूलविक्रीडित भुल्छन् शासक मर्म-पिर जनको सत्ता चलाए पछि वाचा-वन्धन तोड्दछन् छिनछिनै नाच्छन् पताका सरी । रम्छन् शासक वर्ग स्वार्थ पथमा टेकेर अल्कापुरी उठ्छन् झुण्ड बनाइ शोषितहरू पड्कन्छ ज्वालामुखी ॥ आगो शोषणको बलेर कहिल्यै अन्याय मेटिन्न रे … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged Hussain Khan | Leave a comment

Tag Archives: kabita

रचनाकारलाई खोज्न अंग्रेजीमा नाम टाइप गर्नुहोस् ।

प्रमुख सम्पादक/सङ्कलक

~ आविष्कार ~

~सङ्ग्रहित स्रष्टाहरु~

विधा छान्नुहोस्

नेपाली साहित्य लेखन सहयोगी

Follow साहित्य सङ्ग्रहालय

यो हफ्ता धेरै पढिएको

नयाँ रचना

भण्डार कोठा

कस्ले कहाँबाट हेरे

शब्दका जादुगरहरु