Tag Archives: kabita

कविता : विकाश तिमी आऊ

Posted on October 8, 2017 by Editor

~कुन्दन काफ्ले~ विकाश तिमी आऊ पानीको फोहरा बनेर सुखः, शान्ति र समृद्धिको लागि मोहरा बनेर विभेद र विसंगतिलाई किच्ने लोहोरा बनेर अनिकाल र अभावलाई थिच्ने पहरा बनेर तिमी आऊ जन–मनको भेष अनि भाषा बनेर

Posted in कविता | Tagged Kundan Kaphle | Leave a comment

कविता : उहिले र अहिले

Posted on October 8, 2017 by Editor

~टंक सम्वाहाम्फे~ उहिले त्यस्तो थिएन अमनचयन थियो न्याय निशाफ थियो जीवनको मुल्य थियो त्यसैले अघाउन्जेल हास्न पाइन्थ्यो कुनै व्यवधान थिएन बाचुन्जेल जिवन जीउन पाईन्थ्यो

Posted in कविता | Tagged टंक सम्वाहाम्फे - Tanka Samwahamfe | Leave a comment

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ मान्छेहरुको भिड थियो भिडमा मान्छेहरु हराएका थिए त्यहि भिडवाट अस्पष्ट आवाजहरु आइरहेका थिए कोहि भन्दै थिए अधिनायकवाद माथि बिजय हासिल गर्नु छ कोहि भन्दै थिए स्वतन्त्रताको शुरुवात गर्नु छ कोहि भन्दै थिए एकल विरासतलाई परास्त गर्नु छ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Prakash Sunuwar 'Nirakar' | Leave a comment

कविता : बुद्द् बन्न नसक्ने सिद्दार्थ गौतम

Posted on October 8, 2017 by Editor

~प्रणिका कोयु~ विरक्तिएर घर छोडेको सिद्दार्थ गौतम वर्षौंपछि बुद्द बने र एकदिन आफ्नै आँगन आए यशोधराले भिक्षा दिइन् क्षमा दिइनन् बुद्दत्वको उत्तर दिने बुद्द निरूत्तर फर्के विरक्तिएर नै मैले नि देश छोडें वैरागिएको मन नौलो ठाउँमा फकिन्छ कि भनेर नयाँ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Pranika Koyu | Leave a comment

छन्द कविता : मेरी मृत्तिका

Posted on October 8, 2017 by Editor

~हुसैन खाँ~ छन्द : पाचचामर मृत्तिका देशको चुम्न पाऊँ सधैँ राष्ट्रकै मट्टिमा रम्न पाऊँ सधैँ । मृत्तिकाले दिइन् रत्नझैँ जिन्दगी सम्झनामा रहून् यी पला औ घडी ॥ ओममा शान्तिकी छ्यौ किनारा तिमी सत्यमा जीतकी सत्य नारा तिमी ।

Posted in छन्द कविता | Tagged Hussain Khan | Leave a comment

कविता : टाङ्टाङ् टुङ्टुङ्, भाङ्भाङ् भुङ्भुङ्

Posted on October 7, 2017 by Editor

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ (१) चन्दागिरिमा ढाक्रे हिंड्छन् । यू.एन्.ओ. मा वहस छ छिन् छिन् । पाटन गाउँछ दिनभर टुङ्टुङ् । भारी खोल्दछ सँगा भांज्याङ् । (२) भटमास मकै गुन्द्रुक सीतन । जल्छ चितामा हरहर भृतजन । बोकी यात्री हिंड्दछ रेल । … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged सिद्धचरण श्रेष्ठ - Siddhicharan Shrestha | Leave a comment

कविता : भुतुचा

Posted on October 7, 2017 by Editor

~भवानी भिक्षु~ जन्म, जीवन सम्झनाको मार्गले ‘जीवनी’ उत्री रहेछ आज यस मेरो व्यथामा । सेती ‘भुतुचा’ कलिली, राम्री, रक्त रातो आङमा उम्ली रहन्छ; त्यहाँ छ रमणीत्व बन्दी मौनतामा, तैपनि, झल्की रहन्छ; वेगमय पुरुषत्व, पौरुषयुक्त नरताको गरम उच्छ्वासमा

Posted in कविता | Tagged भवानी भिक्षु - Bhawani Bhikshu | Leave a comment

कविता : सान्ध्य गीत

Posted on October 7, 2017 by Editor

~माधवप्रसाद घिमिरे~ झुक हे सन्ध्या ! अलसी काला परेला ढालेर उज्ज्वल शुक्र ताराको फूल केशमा हालेर रङ्ग र रुप मेटिद्यौ सारा वन र पाखामा दौड र धूप रोकिद्यौ सारा भोलिको भाकामा दुःखको भारी विसाइ देऊ सुस्केरा हालेर झुक हे सन्ध्या … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged माधव घिमिरे - Madhab Ghimire | Leave a comment

कविता : यान्त्रिकता

Posted on October 7, 2017 by Editor

~विजय मल्ल~ सडक-सडक, होटल-होटलमा कागजका कोरा पर्चाहरूमा केही लेखिएजस्तो, केही कोरिएजस्तो यन्त्रमानव

Posted in कविता | Tagged विजय मल्ल - Bijay Malla | Leave a comment

कविता : रिँगटा

Posted on October 7, 2017 by Editor

~सैलेन्द्र साकार~ रामायण, महाभारतका सम्पूर्ण ठेलीहरू बाइबल, कुरान र पुराणका थाकहरू ज्ञानविज्ञान किरिङमिरिङ करोडौँ अक्षरहरू मानवसभ्यताका लाखौँ हारजितका कथाहरू औषधीशास्त्र, नियमकानुनका थुप्रै पुस्तकहरू फटाफट–फटाफट कसले पल्टाइरहेछ मलाई रिँगटा लागिरहेछ । आँखाले नभ्याइँदा लाखौँ चीलहरू उडिरहेछन् छानामाथि

Posted in कविता | Tagged शैलेन्द्र साकार - Shailendra Sakar | Leave a comment

कविता : जब मानवताको मूल्य छ बिक्री कौडीमा !!

Posted on October 7, 2017 by Editor

~कुलमणि देवकोटा~ ईश्र्वर-प्राप्ति हुँदैन रे, जब मानवताको मूल्य छ बिक्री कौडीमा ! मानव जड रे ! जो घृणित लांछना लांछित जगतीका गल्ली गल्लीमा, रुन्छन्, मुर्दा हाँसो झिक्छन् भोक खटाउन, ती मानिस हैनन्, ईश्र्वर हुन् ईश्र्वर साक्षात् ! जन्मदिंत, शोषित, पीडित, … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Kulmani Devkota | Leave a comment

कविता : जन्म दिन

Posted on October 6, 2017 by Editor

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ संगै हुँदा बिर्शियको छुटियर संझियको जन्म दिन हो रे आज आकाश को जुन को संगै हुँदा…

Posted in कविता | Tagged Ashok Aryal 'Khalanko Manche' | Leave a comment

कविता : मैले मन पराउन नसकेको मान्छे

Posted on October 6, 2017 by Editor

~प्रमोद अधिकारी~ जब देखें तिमीलाई भेटे देखी तिमीलाई छाल उठे कतै मनभित्र उछिल्लिए भाबहरु उठिरहुँ भएन बसिरहुँ मन मानेन । रंगिन सपनिले रातहरु मस्तीमा बिते ।

Posted in कविता | Tagged प्रमोद अधिकारी - Pramod Adhikari | Leave a comment

कविता : सृष्टिसौन्दर्य

Posted on October 6, 2017 by Editor

~फणीन्द्र नेपाल~ पहेँला किरणहरू अट्टालिकामा पोतेर जब पल्टन्छ निस्तेज सूर्य हिमालका छाती र शिरहरूमा गेरु रङले धरतीको सम्पूर्ण शरीर शिथिल पार्छ र धरती बिरामी पर्छ शान्ति सुदूर क्षितिजको गोरेटामा सुस्ताउँछ झ्याउँकीरीका प्रार्थनाहरू पहाडबाट ब्युँझेर चट्टानमा विलीन हुन्छन् गोधूलि समयमाथि खसेको … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Phadindra Nepal | Leave a comment

कविता : आहालमुनिको हिमाल

Posted on October 6, 2017 by Editor

~मञ्जुल~ तिमी यति सानो आहालमा सुतिरहेको देखेर माया लाग्यो तिमी त आकाशको विशालतामा सुत्नुपर्ने तिमी तल–तल नुहेको देखेर दुःख लाग्यो

Posted in कविता | Tagged मञ्जुल - Manjul | Leave a comment

छन्द कविता : तिहार आउँदा र भाई नहुँदा

Posted on October 6, 2017 by Editor

~प्रेम प्रसाद पौडेल~ छन्द : शार्दूलवीक्रीडित बालीए झलमल्ल दीप जगतै गरी उज्यालो तर भाई नै नहुँदा परी विरहमा साह्रै अँध्यारो घर । भैलीनीहरु आउँछन् नजिकमा मै रुन्छु छाती पिटी मैले लौ मन यो बुझाउँ कसरी बुझ्दैन सीतीमिति ।। १ छेवै … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged Prem Prasad Paudel | Leave a comment

कविता : मृत्यु पचपन्न

Posted on October 6, 2017 by Editor

~मञ्जुल~ बिउँझिने र हिँड्ने मात्र होइन ऊ मसँग सुत्छ पनि अरु कसैले नसुन्ने, थाहा नपाउने भाषामा बोल्छ पनि उसले मसँग कुरा गरेपछि म रङलाई मात्र होइन रङको रङलाई पनि देख्छु स्वादलाई मात्र होइन म स्वादको स्वादलाई पनि अनुभव गर्छु

Posted in कविता | Tagged मञ्जुल - Manjul | Leave a comment

कविता : तलब आएपछि

Posted on October 6, 2017 by Editor

~केडी रेम्नीसीङ~ ए हजुर! – हजुर !! मेरो नयाँ सारी कहिले किन्ने? साथीहरू जागिरेको परिवार भन्छन् । – तलब आएपछि ।। – हेलो ! हेलो छोरा सञ्चै छस् ? – ढोग गरें, बाँचेको छु ।

Posted in कविता | Tagged K D Kulung 'Reminiscing' | Leave a comment

कविता : एउटा यस्तो बिहान

Posted on October 6, 2017 by Editor

~महेश प्रसाईं~ हरेक बिहान यहाँ पहिरो जान्छ हरेक दिउसो यहाँ असङ्ख्य निर्दोषहरूको एउटा शोकगीत मरणासन्न हुन्छ, त्यसैले पहिरो गयो त के भयो जान देऊ, त्यसैले तिम्रो निर्दोषितामा वज्र पर्योर त के भयो पर्न देऊ, कथङ्कदाचित् शोकगीत नगाऊ

Posted in कविता | Tagged महेश प्रसाईं - Mahesh Prasai | Leave a comment

कविता : म गाेली हुँ

Posted on October 5, 2017 by Editor

~विक्रम पवन~ म गाेली हुँ – मात्र गाेली हुँ म शिरफुल हैन तिम्राे शिरमा सजाउन मिल्ने म फूल हैन तिम्राे काेठामा सजाउन सकिने म लकेट पनि हैन – गलामा नझुन्याउ म त गाेली हुँ – मात्र गाेली हुँ म चाहेर … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Bikram Pawan | Leave a comment

कविता : माथि को हुनुहुन्छ ?

Posted on October 5, 2017 by Editor

~मीनबहादुर विष्ट~ बाहिर छाडा साँडेहरू जुधिरहेछन् संसारकै जग हल्लाइदिने गरी बाहिर काला कागहरू उडिरहेछन् संसारलाई नै अँध्यारो बनाउने गरी यता आगोका लप्काहरू उठिरहेछन् संसारलाई नै डढाइदिने गरी तल कलिला बालक र फूका बोटहरू काँपिरहेछन् संसारमै कोही नभए झैं गरी माथि … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged मीनबहादुर विष्ट - Min Bahadur Bishta | Leave a comment

कविता : क्रूरको सौन्दर्यप्रेम

Posted on October 5, 2017 by Editor

~राजव~ बाज पनि मुग्ध छ यो बिहान आफ्ना नङ्ग्राहरू हाँगोमा गाडेर मोहित महसुस गर्दै छ आफ्ना पखेटाका काप–

Posted in कविता | Tagged राजव - Rajab | Leave a comment

कविता : रगत, आगो र संवेदना

Posted on October 5, 2017 by Editor

~राजेन्द्र शलभ~ अखबारका पानाहरूबाट उछिट्टिएर रगत मनभित्र जमेछ रगत पखाल्नलाई पानी मनसम्म पुग्दैन र आँसुले रगत पखालिँदैन । हजुरआमाले भात पकाउँदै गरेको आगो कसरी हो उछिट्टिएर देशभरि सल्किएछ

Posted in कविता | Tagged राजेन्द्र शलभ - Rajendra Salabh | Leave a comment

कविता : पहाडहरू जलिरहेछन्

Posted on October 5, 2017 by Editor

~राधेश्याम लेकाली~ प्रकृतिको विशिष्ट सङ्गीतमा आह्रलादित शान्त र सुन्दर पहाडहरू आज ज्वालामुखी बनेर घृणा, आक्रोश र वेदना पोखिरहेछन् हो, यतिबेला खरानी, आँसुर टाटा रगतमा अनूदित

Posted in कविता | Tagged Radheshyam Lekali | Leave a comment

कविता : बलेसीमा भिजेको पुतली

Posted on October 4, 2017 by Editor

~मदन राई ‘लामाखुले’~ बच्चाहरूको मन मष्तिस्कमा असाध्यनै भिजेको कसैको पनि आँखामा प्यारो लाग्ने दिनभरि खेल्यो रमायो भाँडाकुटी खेल्यो सँगसँगै मिठो मिठो परिकार सजायो

Posted in कविता | Tagged मदन राई ‘लामाखुले’ - Madan Rai 'Lamakhule' | Leave a comment

कविता : बौलाहा कवि

Posted on October 4, 2017 by Editor

~नारायण पोखरेल~ हो म बौलाहा कवि हुँ , मेरा नशाना मा डौडिरहेका छन् बौलाहारुपी रगतहरु , आफै भित्र रमाउने मान्छे , अरुका ईच्छाहरु नबुझ्ने , हो म अन्तरमुखी बौलाहा हुँ !

Posted in कविता | Tagged Narayan Pokharel | Leave a comment

कविता : म बोक्सी होइन

Posted on October 4, 2017 by Editor

~लेखनाथ काफ्ले ‘राजन’~ मेरो उजाडिएको सिउदोले मलाइ गिज्याउदैछ सिथिल बन्दै गएका हातगोडाले मलाइ धिक्कारदैछ रित्तिसकेको आफ्नै आसु पिएर,दिनहरु कटाइरहेछु तर , समाजनै म तिर फर्किएर,मलाई दिनदिनै सराप्दैछ …………………. मन भक्कानिन्छ, बिरह पोख्ने ठाँउ छैन

Posted in कविता | Tagged लेखनाथ काफ्ले 'राजन' - Lekhnath Kafle 'Rajan' | Leave a comment

कविता : स्प्रीङ

Posted on October 4, 2017 by Editor

~रुमानी राई~ स्प्रीङ्लाई, तिमी जती सक्छौ दबाउ दबिएसम्म दबाउ तिम्रो सक्तिले भ्याएसम्म दबाउ तर,एउटा कुरा याद राख, तिम्रो एकात्मक सत्ता तिम्रो शक्तिको पराकाष्ठा

Posted in कविता | Tagged Rumani Rai | Leave a comment

कविता : बेपत्ता खोज्दै बेपत्ता

Posted on October 3, 2017 by Editor

~लक्ष्मण नेवटिया~ बुबा तपाईंले म बेपत्ता छोरालाई खोज्दै इन्तु न किन्तु भएको कति भयो? मृतकको पीडा एकबारी- बेपत्ताको पीडा आजीवन मर्मान्तकारी” एकछिन सुत्न नपाइ रातभरि आँसु बगाएको कति भयो? ढोकाबाट आवाज आएको सुन्दै खोल्न दगुरेको कति भयो? आँखा भएर पनि … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged लक्ष्मण नेवटिया - Lakshman Kumar Nevatia | Leave a comment

कविता : दशै तिहार

Posted on October 3, 2017 by Editor

~लब्ली राजन श्रेष्ठ~ शहर भन्दा गाउँ घरै घमाइलो । दशै भन्दा तिहारै रमाइलो । हिजो सम्म कलिला बढेछन ति मखमलि । औंसीको रातमा पनि जतासुकै बत्तीको झलमलि ।

Posted in कविता | Tagged Lovely Rajan Shrestha | Leave a comment

कविता : धोकाको मायाजाल

Posted on October 3, 2017 by Editor

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ नहान पत्थरले यो कोमल हृदयमा अधरको मुस्कान थाम्न नसक्ने हृदयले पत्थरको प्रहारले झन् गराऊँनेछ आहात लोभ्याउएन मलाई अधरको मुस्कानले म घाइते भएको छु प्रेमवन्धन टुट्नाले भएन पे्रम अमर नियतीले बिछोडायो

Posted in कविता | Tagged दीपक कुमार ज्ञवाली - Deepak Kumar Gyawali | Leave a comment

कविता : अवतरित उत्कर्ष

Posted on October 2, 2017 by Editor

~शारदा शर्मा~ एकक्षणका लागि जाज्वल्यमान् भयो समय लाग्यो बाँकी रहेन कतै अपूर्णता अभाव बाँकी रहेन सपना देख्न आकाश बाँकी रहेन यसभन्दा माथि पाइला राख्न उचाइ बाँकी रहेन उत्कर्षको यो स्वर्णबिन्दु कल्पनाको अर्को शिखर निर्माण नहुँदासम्म त, स्वर्ग हुनुपर्ने थियो किन … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged शारदा शर्मा - Sharada Sharma | Leave a comment

Tag Archives: kabita

रचनाकारलाई खोज्न अंग्रेजीमा नाम टाइप गर्नुहोस् ।

प्रमुख सम्पादक/सङ्कलक

~ आविष्कार ~

~सङ्ग्रहित स्रष्टाहरु~

विधा छान्नुहोस्

नेपाली साहित्य लेखन सहयोगी

Follow साहित्य सङ्ग्रहालय

यो हफ्ता धेरै पढिएको

नयाँ रचना

भण्डार कोठा

कस्ले कहाँबाट हेरे

शब्दका जादुगरहरु