Tag Archives: kabita

कविता : ज्यापू

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ छाती चिरीकन पृथिवीको दूध चुस्छन् मानिस, दुहुने मै हुँ । धूप झरीमा आत्मा परिशुद्ध बर्ख यी तनी बीस नहुँदो भौँ हुँ ! श्रृङ्गार हिलो, नङ्गा फिलो,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो बिहे को कुरा चल्दा

~राम श्रेष्ठ~ धेरै कम मान्छेहरु हुन्छन, जो आफ्नो मनले रोजेको केटीको बिहेको कुरा चल्दा रमाउने गर्छन्, त्यही कम मान्छेहरुमा म पनि एक हुँ !! जब तिम्रो बिहेको कुरा चल्यो, मेरो मनमा जिबन् को ज्योति बल्यो, तिमी लाइ सप्तरँगी साडी ओढाउदा,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपना

~मणिराज सिंह~ विचार स्वतन्त्रता र समर्पण सपनामा पनि नाचिरहेको हुन्छ सपना नहुदो हो त मान्छेको धर्म, कर्म र वंश कसरी लहलहाइ रहन्थ्यो । विचारले,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिउँदो हुनुको पिडा

~शशीकला थापा सुब्बा~ मैले सुने यसपालि पहेलै भएर सुन्तलामा फल्यौ रे मकैको जमरामा निस्क्यौ रे धानको बालामा लहरायौ रे खै मलाई धिक्कारयौ भन्ने कतैबाट सुनिन खै मलाई सरापेयौ भन्ने कहीबाट आएन तिमी विकट पहराहरुमा मृत्युसंग लुकामारी गर्दै गर्दा मा मलमलमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लोग्ने

~डा. राजुबाबु श्रेष्ठ~ जब तिमीले मेरो जीवनको सेतो पन्नामा मायाको गीत लेख्न छोडेर पैसाको गीत लेख्यौं त्यसै दिन उम्रियो मेरो मनमा घृणाको बिरुवा कल्पनामा उभिएको लोग्नेको सग्लो तस्बिर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्झनाको कोशेली

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ नभन है प्रियशी पर्देशिले भुल्यो भनेर सम्झनाका चिट्ठी पनि लेखेन है भनेर नभन है…………….. माया कती गर्थे ओईलियको फुल लाई सोध तिफुल टिपी दिन्नथे तिमिलाई भनेर नभन है………………

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भित्ते राष्ट्रपतीको अवतरण

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ बन्दुकको नालबाट राज्यसत्ता जन्मन्छ भन्नेहरु ब्यालेट बक्सको मोहर देखी सैधान्तिक पराजय भोग्दै छन बिजय उत्सव सँग सँगै धसिएको सिन्दुर र मालाहरु पन्ध्र हजार निर्दोश नेपाली रगतले बनेको खुनी दाउपेचका सफलताहरु कायल छन भित्ते राष्ट्रपती यती बेला आफ्नै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा गीत

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ एउटा गीत त्यस्तो होस् जुन गीतले बिलाउँदै गएकाहरुको भाषा वुझोस् उनीहरुको अक्षरको कुरा गरोस् उनीहरुले वजाउने बाजाहरुको संगितलाई बुझोस् उनीहरुको भेषभुषा पहिरिन सकोस् उनीहरुको पिल्सिएको पिडाहरुलाई बुझोस् उनीहरुको भावनाहरुलाई आत्मासाथ गर्न सकोस

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घर फर्कियौं

~‎नवराज योञ्जन~ अथाहा चाहना सपनाहरुको भिडहरुमा समालिदै र समाल्दै तातो हावा खाँदै मरुभूमिको मुटुमा तड्पेर गैति र बेल्चाहरुले अलकत्रा बिछ्याउदै अभावै अभावमा फाटेको जिन्दगीका टालाहरु कति दिन सिलाउने हो | साईला……………

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिदी, तिमी हाै अामाकाे दाेश्राे अवतार

~बिबेक दर्पण कँडेल~ दिदी, शब्द छोटो छ प्रेम गहिरो, मुटु भरी छ मायाको ओहिरो, तिमी जन्मिँदा कोहि भएनन्, तिम्रा कोहि साथी थिएनन्,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हे ! गाउँघर

~छविलाल कोपिला~ हे ! गाउँघर, आऊ तिमी प्रत्येक गाउँ–गाउँ र घर–दैलोमा नव उत्साह, जोस र उमंग लिएर त्यस्तै नव–सुवास र नव–रंग लिएर, अनि, प्रत्येक मानिसहरुको हृदयमा विकास र उन्नतिको कोसेली लिएर र ज्ञानको दियालो बालेर आऊ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाल

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ प्रिय सम्पादक ! तिमी सम्पादकीयमा नेपाल लेखिरहेछौ म, कवितामा नेपाल लेखिरहेछु विधा भिन्न भएर के भयो त हामी एउटै नेपाल लेखिरहेछौँ हाम्रो सौन्दर्य त्यही हो कहिलेकाहीँ तिम्रो पत्रिकामा मेरो कविता पनि छाप है !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हिटलरको दुर्भाग्य

~दिनेश अधिकारी~ रमाउनका लागि खोलाको कलकल सुन्न धाउनु पर्दैन अरुले जस्तो वसन्त पर्खेर कोइली-स्वरकै प्रशंसा गाउनु जरुरी छैन पोहोर-परारजस्तो यो बेला चन्द्रमालाई कसैको पोको पारेरै लगे पनि सायद मलाई पछुतो हुने छैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : सत्यमेव जयते परिणामे

~कृष्ण वस्ती~ छन्द : स्वागता अङ्ग-भङ्ग हुन गो गरिखाने छैन चाहत उसै मरिजाने । भन्दथे जिजु सधैँ तर साने ! सत्यमेव जयते परिणामे ।। मारकाट बल-बन्दुक छाने क्रान्तिका गफ दिए जजमाने । खोसिए अब सबै नख-प्वाँख सत्यमेव जयते परिणामे ।।

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाल्यकालले डोर्‍याएको जिन्दगी

~भेषराज रिजाल~ बस्तीमा गोधुली भित्रिइसक्दा पनि आमा बाबु घर नर्फकँदा वनतिर जाने बाटो पछ्याउँदै डराईडराई थुम्कातिर दौडँदा पर क्षितिजका डाँडाकाँडाहरू पनि मसँगै उफ्रीउफ्री दौडे जस्तो लाग्थ्यो मैले बोलाउँदा पुगेर थुम्कामा कहाली लाग्ने ठूलो भीरको पहराले पनि बोलाउँथ्यो – “आमा….आमा….आमा….

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नरूनु छोरी

~देबेन्द्र बस्याल~ तिमि सुतेकै थियौ छोरी म झिसमिसेमै हिडिहालें तिम्रो कलिलो अनुहार मलाई हेरिरहेको थियो छोरी तर तिमि निदाईरहेकी थियौ मैले तिम्रा दुबै गाला सुमसुमाए र म्वाई खाएँ तिम्रो मायालाई मुटुभरी बोकेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिवन कस्तो बनाईस्

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ हे आमा देऊ आशीष नजाऊ विदेश भनी । दिन दिनै लाशको ताँती बाकसमा बसी । कस्तोे देश हो हाम्रो ,छैन रखवार जनताको । कहिले आऊला ,खुसि नेपालीका मुहारमा । लड्दैभीड्दै ल्यायको लोकतन्त्र नेपालमा । प्राप्त उपलब्धिलाई गर्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आस्था पालेर बाँचौं

~कुन्दन काफ्ले~ सुक्न थाले हिउँ पनि हिमालयको शीरको । लुक्न थाले बनचरी कठै पहाडको भीरको । झुक्न थाले गौरवहरु गोर्खाली वीरको । चुक्न थाले विश्वास पनि आस्थारुपी तीरको । बचाऔं बच्छ हाम्रै सम्मान औ स्वाभिमान ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय

~भिम बहादुर थापा~ उनको सर्वोच्चता नलेखोस् कसैले, बचपन देखि चाउरिएको गाला बीच लुकेका व्यथाहरु नकोट्याओस् कसैले, पिठ्युँभरी नून बोक्दाका भैंसे र ठोरीका कथाहरु नसुनुन् कसैले, ढुङ्ग्री, माड्बरी र बुलाँकीका विशुध्द मौलिकताहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चराहरुको रुख

~रुमानी राई~ मलाई असाध्यै मन पर्छन् चराहरु र,मन पर्छन् चराका आवाजहरु चराहरु, जो मान्छे जस्तो रुखो हुँदैनन् चराका आवाजहरु, जो मान्छेको जस्तो कर्कश हुँदैनन् ! मलाई लोभ लाग्छ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफैसँग हारेको क्षण

~प्रमोद स्नेही~ पहाडै पहाडले घेरिएको राजधानी जस्तै अभावै अभावको लक्ष्मणरेखा भित्र कैद छु बाँसुरी जस्तै कहिले म झुठो बोल्दिन र त हरेक जंघारमा लड्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय

~विमल निभा~ रातो लेटरबक्सबाट निस्कनेछ दुष्टहरुका नाममा पत्रबम सलाईमा बन्दी बारुद एकाएक सल्कनेछ तीव्र क्रोधाग्निमा चुरोटको धुवाँसँगसँगै सोचमा डुब्नेछ उज्यालो दिनको गर्विलो शिर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : आँसु, शोक र शक्ति

~गोविन्ददेव आचार्य~ छन्द : शार्दूलविक्रीडित वर्षा हुन्छ दरर्र बादल चुही आकाश रोएपछि आत्मा बन्छ पवित्र आँसु झरना दर्केर धोएपछि रुन्छन् भक्त सभक्ति याचन गरी पूजा गरी मन्दिर रोई देह तरर्र झार्छ पसिना निर्माणका खातिर ।। रोइन् धर्धर वस्त्रको हरणमा लज्जा … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेताहरु

~दिलिप योन्जन~ जुन बेला म भिडहरु बीचमा छटपटिदै हतार हतार कोलाहलबाट भाग्छु ………..निस्सासिदै……… देख्छु त्यही भिड ………….त्यही जमात एउटै झन्डा ………………… एउटै माग हातभरि बिरोधका ब्यानर बोकेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मजदुर र मट्टीतेल

~कमल कुमार~ मेरो जहानका आँशुले चुलो बल्ने भए कति जाति हुन्थ्यो किन्नु पर्दैन थियो त्यो महङ्गो मट्टीतेल पसलेले मस्यौरा पोको पारेर दिएको अखबारमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वतन्त्रता हो मानवता रे

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ स्वतन्त्रता हो मानवता रे ! घाम यही हो, कुइरो धनमा लाग्छ कहाँ र पता रे ? कुइराका सब काकहरु पनि बोल्छन् यसकै कथा रे ! सिक्रीका पनि पशुहरु भन्छन्ः “आजाद सबै छौँ सदा रे !” धेरै बोल्छन्, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चढूँ नित्य आत्मीयताको उकाली

~निर्मोही व्यास~ छ यो मेदिनीसङ्ग नाता पवित्र यही स्वर्ग मेरो, यही पुण्य तीर्थ नखाऊँ कसैको कहीँ गाँस खोसी सकेमा अरूको बसूँ प्राण पोसी म आस्था बिसाऊँ सधैँ पात्रतामा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुनासोरहित

~दिनेश अधिकारी~ धेरै पल्ट बढो मुस्किलले समय निकालेर तिमीलाई भेट्न भनेर आएको – म हरेक पटक तिम्रो ढोकासम्म पुगेर पनि तिमीलाई नभेटिकनै फर्केको छु ! थाहा छ किन म तिमीसँग केही माग्न चाहन्नथें म तिमीसँग केही पाउन चाहन्नथें

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कामना

~सुबेश घिमिरे~ फैलोस् लोक भरी सुवाष अब ता नेपालको मग् – मग, मौलाएर बढोस् धरा अब सदा सद्मार्गमा पल् – पल, नांगा प्रस्तरमा, मधेश, हिमका अग्ला चुली, शैलमा, नेपाली पसिना फलोस् अब सदा पाखा पखेरा महाँ ॥१॥ स्वामी, मालिक, दास, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नै बिरुद्धमा

~दिनेश अधिकारी~ थुक्क ! मान्छेको जिन्दगी बुझ्न थालेदेखि बाँचुन्जेलसम्म सधैँ आफ्नै लास बोकेर हिँड्नुपरेको छ सधैँ आफ्नै पीर ओढेर सुत्नुपरेको छ बढ्तै गर्न सके दालभातको सम्पन्नता साटेर दिनहुँ- आफ्नै जिन्दगी चपाउनुपरेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हरिया झिंगाहरु

~निश्चल काउचा~ सुन्दर शान्त नेपाल कुनै दिन थियो होला आजकल सधैंको कचिंगल हरिया झिंगाहरुको बेमौसमी समागम छुट्टाउन गार्हो भो ईस्त्रिलिंग की पुलिंग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मोदनाथ प्रश्रीतको भाषण

~बिमल गुरुङ~ नेपाली टोपी पुरानो ज्याकेट फ्याङ्ल्याङ सुरुवाल छालाको कालो जुत्ता खाइलाग्दो शरिर होचो कदको मान्छे तर बिचार अग्लो । चिच्याउँदैनन् उनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment