साहित्य सङ्ग्रहालय

~राधेश्याम लेकाली~

अनिर्णयको बन्दी भएर
राज्य स्वयम्
तरबार लिएर
युद्ध मैदानमा उत्रिएको छ
किमकर्तव्यविमुढ सर्वसाधरण
टुडिखेलको पर्खाल बाहिबाट
घोडे जात्राको गोला बारूद
अवाक् हेरिरहेछन्
Continue reading →

~राधेश्याम लेकाली~

यो विस्मृतिको चट्टाने पानाहरू पल्टाएर
आमा ! तिमीलाई भिष्म पितामहको मनले सम्झिरहेछु
सयौँ ताराहरूमा तिमीलाई चम्केको देखिरहेछु
स्वच्छ बहने हावामा तिमीलाई महसुस गरिरहेछु
सूर्यको उज्यालो र न्यानोमा तिमीलाई नै छामिरहेछु
आमा ! तिमी आदारका साथ मनभित्र सजिएकी छौ
आमा ! तिमी श्रद्धाका साथ आस्थाभित्र सजिएकी छौ ।

यो विस्मृतिको बादलहरूका थुप्रो हटाएर Continue reading →

~राधेश्याम लेकाली~

दशैंमा नयाँ लुगा र जुत्ता होइन
गह्रँगो ‘रिन’ किन्छ र बोक्छ मान्छे
दशैंमा भोज होइन
रिनै रिन खान्छ मान्छे

शक्ति र सामथ्र्यको प्रदर्शन यसरी गर्छ कि
अन्त्यमा यसैले थिचिएर थला पर्छ मान्छे
साहु कहाँ उज्यालो बन्धकी राख्दै
आफू पनि सजिन्छ, र
परिवार र घर पनि सजाँउछ मान्छे । Continue reading →