साहित्य सङ्ग्रहालय

~मञ्जु काँचुली~

मेरी विमात्री (सौतेनी) आमाले पहिले आफ्ना हातगोडा सफासँग धुनुभयो । अनि फेरि नुहाउनुभयो हात र गोडाका नङमा राता पालिस पनि लगाउनुभयो । त्यतिबेलाको चलन गोडाका कुर्कुच्चा र गोडाका वरिपरि माहुर (रातो रंग) पनि लगाउनुभयो । छिमेकीहरू कुरा काट्थे, ‘यो विधवीलाई कति धेरै रातो मन परेको होला ।’ मलाई भने उहाँको नङको रातो पालिस मात्र होइन, उहाँको निधारको अखण्ड रातो टीका पनि औधि मन पथ्र्यो, यसैले कि रातो लगाउनु भनेको हाम्रो प्रचलित संस्कृतिको विरोध गर्नु हो । संस्कृतिको विरोध गरेको मलाई औधि मन पर्छ ।

एक दिन छिमेकी राष्ट्रको ध्वनि र उच्चारण गरेर नेपालीमै भक्तिदर्शनका प्रवचन दिने एक आत्मज्ञानी महायोगी ब्रह्मचारी बाबाको काठमाडौंको सहरमा अचानक प्रवेश भयो । उहाँ यो रंगीचंगी सहरमा थोरै दिनमा नै निकै लोकप्रिय बन्नुभयो । Continue reading →