Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : बुद्ध बोल्दैछ

~दीपक जडित~ सुन् ए , ईश्वर ! कस्तो भ्रम फैलाईछस् तैंले आजपनि मान्छेहरु नाघेर मान्छेहरुलाई दौडिरहेछन् तँलाई भेट्न म सम्झन्छु त्यो दिन अझै भनेको थिएँ मैले ‘प्राणीहरु माझ रहने प्रेम नै एक मात्र धर्म हो । ‘ चाहन्थेँ म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक सपना देख्याँ

~रामेश्वर राउत ‘मातृदास’~ बीस वर्षका उमेरमा गोरखा राज्यका अभिभारा काँधमा बोक्याँ जता हेर्योँ उतै लड्याका, भत्क्याका दारुण अवस्था देख्याँ टुक्राटाक्री सबैलाई जोडजाम गर्न्या र सुन्दर शान्त विशाल देश बनाउन्याँ एक सपना देख्याँ ।।१।। गोरखनाथ बाबाको आशीर्वाद औ गजवीर–भाइभारदार र दुनियाँदारको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : अनुभूति

~महेश रेग्मी~ प्रकृति यात्रामा मौन पहाडलाई सुम्सुम्याएर हिडेँ अनुभूतिको आकाशलाई टोलाएर/बोलाएर हिडेँ साम्राज्यको सूर्यलाई हेरेँ पहाडहरूको प्रतिक्रिया खलबलिरहेछ हेर्दै-हिँड्दै जाँदा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आत्महत्या

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ लक्ष्य पूरा हुन नसक्दा मैले आत्महत्या गरेको भए म कसैको पति बन्ने थिइन मेरो बिहे हुनुप¥यो भन्दै भतेर खोज्नेहरुको इच्छा नै भताभुंग हुने थियो उनीहरुको बधाई मैले थाप्न पाउने थिइनँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

राजेन्द्र थापाका चार छोटा कविताहरु

~राजेन्द्र थापा~ बाघ राजनीति यौटा बाघ मर्छ – खबर बन्छ त्यै बाघले दिनहुँ मृग मार्छ – खबर बन्दैन थुक्क राजनीति ! सडक बन्द सडक बन्द भन्छ मान्छे, तर सडक बन्द हुँंदैन, मान्छे मात्र बन्द हुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाग्छ मलाई मीठो मधुपर्क

~कृष्णप्रसाद पराजुली~ किन-किन लाग्छ मलाई मीठो मधुपर्क फर्किएर जति हेरुँ मनमा हुन्छ हर्क ! जीवनमा रस घोल्दा मान्छे बाँच्न सक्छ नीरस जीवन राम्रो होइन अन्त्य हुन पुग्छ……….

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बहुसत्य असत्यहरू

~उज्ज्वल जी.सी.~ औँसी पोतिएको छातीका कुना कन्दराहरूमा स्निग्ध मित्रता खोज्न मैले हार्दिकताको अनमोल समय खर्चिएँ तर देखिन विश्वासका पीपलहरू आत्मीयताका दुबोहरू ऊ भित्र मेरो यात्रा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाटो उस्तै अनि गाउहरु

~नाइलु क्याबचा~ बाटो उस्तै अनी गल्लीहरु दाँया बाँया लद्बदिदै हिनेको म यात्रा अबिरल अनी अनिस्चित हुँदा हुँदै पनि चाल्न खोजी रहेथे पाउहरु, आकाश उस्तै अनी धर्तीहरु थकाईको पिडा वस्ता नगरि त्यो धर्ती माको माया बोक्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जन्म दिन- एक अनुभूती

~सोम खनाल~ शुभेछ्याका सगुन-अम्रीतहरू पियेको छु हरेक बर्ष हार्दै जाने छ समयले, म झन जवान हुदै जाने छु । बर्षहरु त खुट्किला पो हुन् मेरो जीवन सींढीका, म ओर्लने छैन शीखरहरू छुदै जाने छु । यी हत्केलाका बक्र रेखाहरूले छेकिन्न, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ सडकमा एकाएक भुइचालो गएको दिन

~डा. दुबसु क्षेत्री~ अबिरल बग्दै गरेको इन्द्राबती टक्क अडिएको दिन सातै सूर्यको एकैचोटि ज्योति गुमेको दिन लाहुरे भैंसी तुहेत्रो गएको दिन नयाँ सडकमा एकाएक भुइचालो गएको दिन बुद्धका अर्ध मुद्रित आँखाहरू अचानक बन्द भएको दिन अर्थात रामेश्वर शर्मा चालिसेको चोला … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देहात टाइम्स १

~चन्द्र घिमिरे~ मान्छेले कुल्चेरै औलो भगाएको देहाततिर मीनपचासमा पुग्दा कालाज्वरले जामुन झैं नीला–काला र पाटाखाडीमा पटुवा झैं गनाएका मामाहरू घमौराले चिलेको म भान्जाबाबुलाई सियाल ओताउँदै देहात चिनाउँथे । कट्टु नअडिने छोटुसँग माछालाई बल्छी थाप्थ्यौं अनुहार न दनुहारको भ्यागुतो पथ्र्यो हिलोबाट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो शहरमा विरामी फूल !

~दीपेन्द्र के.सी.~ शंका छैन यो शहरमा सँधै हतारमा कुदाउने हुलका हुल स्कूटरहरुका चालकहरु नेपाली नै हुन् नभए बँगाली, पाकिस्तानी वा भारतीय हुन् वा पक्कै अरवीहरु हुन् । यो माइनस डिग्रीको चिसो हुस्सुमा फैलिएको आहट ! प्रर्याप्त छ परिचयलाई ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्षका मतहरू

~राम बिनय~ खोज्दै गन्तव्य शिखर बाढी मानिसको उर्लियो पहाड मैदानको सङ्गममा लागेको दाग मेटाउन निर्णायक आवाज बज्रियो । शान्त नदी विश्वासको प्रवाहमा ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रातो गुलाब

~छविलाल कोपिला~ यतिबेला, ग्रहण लागेको सूर्यको घाम ताप्न धोद्रो सिमलको रुखमुनि बसेर गिलास सोमरस पिइरहेछ । यता, मंसिर भित्र्याएर हँसिया र हटौडा चीर निन्द्रमा सुतिरहेछ भने, तिमी कालरात्रिको भजन गाइरहेछौ । ठीक यसैबेला,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : पाकेको फर्सी

~एकु घिमिरे~ भुइँमा राख्दा बिगि्रन्छ भनेर दलिनमा राखिन्छ पाकेको फर्सी हेर्दा राम्रो-चाम्रो हुन्छ, छाम्दा गिलित्तै राखेको फर्सी । कुहेछ, रछ्यानमा फ्याँकियो सहस्र उम्रन्छ, बढ्छ र फल्छ,

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : यो भुँडी

~नर बहादुर खत्री क्षेत्रि ~ एक पाईलो नहिँडी बाईक चढ्यो। तेसैको कृपाले आज भुँडी बढ्यो।। मन छनी घटाउन अछ्न्दिलो भुँडी। तरनहुने रहेछ सधैं बाइकमा गुडी।। सत्य जागिर नहुँदा सानैथियो भुँडी। जब खाइयो जागिरअनील्याइयो बुढी।। अनी तेस्काबाजे आफ्नै बढ्यो भुँडी।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : मेरो घमण्ड

~अभिसेक ढुङ्गाना~ मैले सब्दलाई शास्त्र बनाए, कलमलाई आस्त्र बनाए, आफ्नै कृति लेख्न पुगी, झुटलाई आफ्नो बस्त्र बनाए | आफ्नै गुडगान गइ थकिना, अरुको खोइरो खनाए, एउटा एक्लो दरबार आफै राजा भै आफैलाई प्रजा बनाए |

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मानवता

~कल्पना किरण~ नारा बन्छन् यहाँ देखावटी समानताका लागि कस्तो समानता हुन्छ र? पति दमन भित्र… हामी बिना चुल्हो बल्दैन रजस्वलाको चार रात पनि सुख छैन हामीलाई भाडा मोल्छौ र सुकाउछौ आफ्नै जीन्दगी सुकेको पत्तै छैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कर्णाली दख्खिन बग्दो छ

~दामोदर नेपाल~ एक टुक्रा जुनले निशा चिर्ने प्रयास गरिरहेको बेला सहयोगी हातहरु फैलाउँदै प्रकाशलाई परावर्तन गर्दै बस्तीमा उज्यालो छर्न उद्यत कर्णाली दख्खिन बग्दो छ । घरको गर्जो टार्न अनि गाउँलाई झलिमिलि पार्न दख्खिन झरेका र झारिएका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : खाली हात

~निराजन राजालिम ‘बतास’~ हे मनुष्य, म तिमीलाई ईशारा गर्दै छु अमुक भाषामा यी कोमल हातहरुले तिमीलाई उपदेश दिदैछु; यो खुला पन्जाले जनाउछ म,तिमी अनी हामी सबै खाली हात यस् धर्तिमा आयौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा शहिद बनिरहेछिन

~बसन्त थापा~ आफु देखी टाढा गएको सन्तानको चिरायुको कामना गर्दै प्रतेक दिन दियो जलाउन पल पल आमा आसु थपीरहेछिन दियो जलिरहेछ आमाको मन तड्पिरहेछ,एक मुठ्ठी उज्यालो सङ्गै उज्वल भबिस्यको आराधाना गर्दै आमा आफ्नो चाहना सन्तानको सुखको लागि जलाइरहेछिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिप आफै बल्छ

~मन्जील दिप सुब्बा ‘गरिब’~ कसैले बाल्नु पर्दैन दिप् लाँई यहाँ अन्धकार् कालो रात्रीहरुमा जुनकीरि झै ज्योति जोगाई दिप् आफै बल्छ भो बजार्न पर्दैन यहाँ अन्याय अत्याचारको बिरुद्द मा विशाल् चटाँन् बनि दिप् आफै बज्रन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिप

~पुरुशोत्तम बाबु~ मलाई तिमी लाग्छ माता पो हौकी ? त्यो छाती चुसी तृप्‍ति म छैन कत्ती तिमी बाल देख्दा अती मक्ख पर्ने तिमी ज्योति नाना बनी खेल भर्ने ********************** तिमीलाई प्यारो सुख त्याग लाग्ने हृदय जलाई तिमी मान भर्ने तिमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्ति भित्रको आभा

~ध्रुब प्रसाद दाहाल~ आयो रसिलो चाड तिहार घर घरमा जल्दै छ दियो । बल्दै छ आफु तर पनि मन्दैन कत्ती पिर यो ।। जली आफु अरुलाई दिने रोशनी जसरी । तिम्रो समर्पणभाबको महिमा गरौ म कसरी ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जरुर पुग्नेछु आमा

~ए.पी. सुमन~ जगदीश घिमिरेको अन्र्तमनको यात्रा गर्दागर्दै, ब्रजेश खनालको यायावर झैँ तरुणी प्रसाद कोइरालाको अग्निबाटिका हुँदै म विपिको यस्तो घुम्तीमा आइपुगेको छु आमा, जहाँ सञ्जीव उप्रेतीका घनचक्करहरु दौलत विक्रम विष्टका चपाइएका अनुहारहरु बोकेर मेरा मुस्कानहरुलाई मध्यरातमा टक्कर दिन तम्तयार भएका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रिय मान्छे

~शीतल कादम्बिनी~ आज पनि छैन मेरो घरको धुरीमा घामको स्पर्श मेरो घरको आँगनमा एउटा आदिम दुःख अग्लिरहेछ अझ पनि देखिएको छैन मेरो घरको धुरीमाथिको आकाश म गर्व गर्छु, म घमण्डले उन्मत्त छु मैले बाँचेको जीवन, तिमीले मात्र होइन सम्भवतः कसैले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भन प्रिय

~पूर्ण धिताल~ तिमी सधैं कुर्चीतिर जान मन गर्ने। सधैंभरि सडकतिर हामी जानुपर्ने। कुर्ची छोड्ने सल्लाह दिंदा तिमी आँखा तर्ने। यस्तो बेला भन प्रिय मैले कसो गर्ने? तारे होटल रङ्गीन रात तिमीलाई जाँगर आउने। जोकिङ्ग गर्न भोटिङ्ग गर्न तिमी रिसोर्ट धाउने। … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बोधन

~राबत~ जसरी छोडेर गएका थियौ खाँदाखाँदैको आधा गाँस गोड्दागोड्दैको आधा पाखो रुँदारुँदैको आधा आँसु हो त्यहीँबाट सम्बोधन गरिरहेछु तिमीलाई । सायद मेरो पत्र बोकी जाने विमान हराई जाला धमिलो आकाशमा मलाई छोएर जाने हावाहरु थुनिएलान् नयाँ ग्याँस च्याम्बरमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पीडा

~पुष्पा खनाल~ बाबु हराउनुको पीडा, आमा गुमाउनुको पीडा साथ सिद्धिनुको पीडा, काख रित्तिनुको पीडा दशैं आउँछ छोरो आउँदैन तिहार आउँछ भाइ आउँदैन मेरो आँगनमा कोइली गाउँदैन पीडा धेरै भो खुशी छाउँदैन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुनगाभा, म हारेँ

~डा. रुपक श्रेष्ठ~ मेरो झ्यालको सानो गमलामा फुलिरह्यौ भर्भराउँदो भएर बाह्रैमास नरम सुन्दर सुकोमल पत्र पत्र फिँजाएर बिना पर्वाह कुनै ऋतुको बिना पर्वाह कुनै मौसमको बिना पर्वाह कुनै मलजलको फुलिरह्यौ सधैँ सधैँ न झ्यांगिएर कहिल्यै सेप पायौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निक्लन नसकेका अनुभूतिहरु

~गोपिकृष्ण प्रसाई~ ताप संयन्त्रसँग रमाएर यस चिस्यानमा धेरै इच्छाहरु आज कैद गरी बस्याछु तिमी रिसाए पनि प्रकृति म तिमीलाई कहिल्यै टाढा ठान्दिन आफ्नो गुरुत्वबाट टाढिएको मान्दिन कठै ! यी घामहरु ऐठन भएका छन् राहु र केतुको झेल परेर हो कि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ए मान्छे !

~अमोद उलक~ मान्छेले आफ्नो जात बिर्सेको छ मान्छेले आफ्नो भाषा बिर्सेको छ। आफै बोल्दैनन् यी मान्छेहरु सुगाले रटेजस्तै रटेको छ नक्कलमात्र गर्न जानेको छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment