Tag Archives: kabita

कविता : पाईला

~मिलन काफ्ले~ पाइलामा छ हाम्रो जिन्दगी पाइलामा विश्वास गर्दैनौकी पाइलामा नै दुःख हाम्रो छ पाइलामा नै सुख हाम्रो छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनुरोध

~नरेस राई~ अकस्मात शून्य कानमा ताजा समाचारहरु गुञ्जिए आङ जिरिङ्ग हुने गरी त्यही पुनः हत्या हिंसाका शब्द दोहोरिए लाग्छ अब नेपालको अस्मितामा ठूलो दाग लाग्नेछ सहिदहरुको सपना नेपाली

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिक्षा मर्यादित हुनैपर्छ

~तोषल दाहाल‘अल्पभाषी’~ फलामको ढोका भनेर चर्की चर्की कराउछन् उत्सुक विद्यार्थीको मनोवल गिराउदै निरीह अभिभावकको सपना चिराउदै जो अगुवा उही बाटो….. भनेझै परीक्षाको मर्यादा जोगाउन खटिएका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो घर छेउको ग्याविङ

~माधब श्रेष्ठ~ मेरो घरको छेउमा लगाइएको ग्याबिङ्ग बर्षै पिच्छे फेरिन्छन् ट्याक्टरले किचेर होला, बर्षातको भेलले होला यस्तै अड्कल काटिन्छ, फेरी म हेर्छु अन्तका ग्याविङ्गहरु, जहाँ बस,ट्रक जस्ता धेरै यातायातहरुले किचिन्छन्, बर्षातको भेल एकै हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ बाटो रोजेछौ

~कल्पना मगर~ स्यावास ! पाराङ्ग दाइ स्यावास ! ! तिमीले एउटा नयाँ बाटो रोजेछौ नयाँ यात्राको शुरुवात गरेछौ अब कसले भन्छ दिनमा मात्र उज्यालो आउछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय पिडा र तिमी

~राजेश राई~ लामो यात्रापछि युगजेता द्धारा गर्भवती भएकी समय प्रसव पिडा बोकेर सुरक्षित प्रसुति गृहको खोजी गर्दागर्दै नयाँ अन्वेषण नयाँ प्रक्षेपण र नयाँ अध्यायसँगै जन्माउन बाँकी, एउटा अन्तिम सन्तान जन्माउनलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मरुभूमि र जरुवा

~जोतारे धाइवा~ भेडीगोठको दुर्घन्धित घेरोमा कैद कुनै चतुवाको जस्तो हेर्दै विवशताको कथा पाइला–पाइलामा उम्रिएर साथ लाग्छ, झोपडीको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आतङ्कित दृश्य

~सन्त थुलङ(सुब्बा)~ नियालिरहेछ पीडा–दृश्यहरु संवेदित अनुभूतिले छामिरहेछु–आफैभित्र दुखाइका अनन्त घाउहरु हेरिरहेछु निर्निमेष आत्मीयहरुको लाशको पहाड र कहालिलाग्दा आँशु र रगतका भेल

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भोकभोकै मर्न लागे कवि–कलाकार

~गोकुल जोशी~ क्रान्ति गर्ने हिंसावादी हुने भएदेखि तिमी नै हो हिंसावादी नगरन सेखी । गरिबको सुस्केरामा रुन्छ तिम्रो आत्मा वेचिदिन्छौ जिन्दगी नै विदेशीको हातमा । ऋण तिर्न नसकेर विदेशमा झर्छौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चमेराहरु

~गोविन्द विकल~ चमेराहरु रुखमा उल्टो झुण्डिन्छन् र, हरेक कुरालाई उल्टो देख्छन् सडकमा जुलुस कुदिरहेछ जुलुसमा लाठी, ढुगा–मुढा बर्सिरहेछन् कतिको टाउको फुटिरहेछ र रगत बगिरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धर्मसंकट

~दिनेश अधिकारी~ केवल आफूलाई अविश्वास गर्न सकिने विश्वास मात्र बाँकी रहेको यो वेला उफ ! फेरी यो कस्तो धर्म–संकट आइलाग्यो ? स्कूलको वादविवाद प्रतियोगितामा भाग लिने तयारीमा जुटेको मेरो सानो छोरो मसँग बारम्बार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : छोरी मुर्मूको लागी कविता

~निर्मला पुतुल~ अनुवाद : विक्रम सुब्बा उनीहरू तिम्रो सँस्कृतीमा सिकारी चालले तिम्रो आउँनेछन् र आएर तिम्रो नृत्यको प्रशंसा गर्ने छन् तिम्रा आँखाहरूको प्रशंसामा कथाहरु पढनेछन् ती मानिस को हुन् ?

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : शून्य अवतरण

~राजन मुकारुङ~ रात र दिन या अँध्यारो र उज्यालो जोसँग रुने र हाँस्ने हविगत सकिएको छ । ट्वाल्ट्वाल्ति पर-परसम्म बजारमा सुदूर भविष्यहरु पनि बेचिन्छन् अस्वस्थ भाग्यका अगेनाहरु भुर्भुराउँछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहिदकाे गाउँकाे खबर ।।

~शिव चालिसे ‘प्रभात’~ डियर कमरेड मेराे खाली पेट, नाङ्गो खुट्टाले अझै राहत पाएकाे छैन , मेरी अामाकाे च्यात्तिएको चाेली फेर्न पाएकाे छैन, श्रीमतीका सपना अहिलेपनि माटोमा खेलिरहेछन स्कुल पठाउन पाएकाे छैन, दाईजो दिन सकिनर त बैनी अझै माइतीमै छे, उसका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : करोना

~शोभा गुरुङ्ग~ करोना , त कति धेरै रिसाईस समस्त प्राणी जगतसँग रिसाईस सानाठुला, धनीगरिबसँग रिसाईस अखिर किन ब्रह्माण्डमै खैलाबैला मच्चाईस ! सफाईमा ध्यान नदिदा रिसाईस कि ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कोरोना

~दिलिप पौड्याल~ संसारभरी कालो बादल छायो कोरोनाको मनभरि डर त्रास छायो कोरोनाको जे छुदानी मनमा डर भाइरस छ कि भन्ने सयौ पल्ट हात धुदा नि यो मनले नमान्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रयत्न

~छेनाम~ प्रयत्न परीकल्पनाको बक्र आकृतीलाइ सब्दले आकार दीन खोज्दै मडारीर्हेको कालो बादल मा तैरीएर एक अध्येय कोर्न खोज्दै छु खोक्रो सीद्धन्तलाइ नकार्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाच्नुपर्छ तिमी

~रेखा पन्त~ पठाउनु छ मैले आफ्ना इष्टमित्र लगायत गाउँका सयौं युवाहरुलाई परदेश जहाँ पाइन्छ पसिनाको मुल्य र भित्रिने छ महिनै पिच्छे आसुँको ढिका पैसा बनेर बल्नेछ गरिवको चुलो पाक्नेछ साँझ बिहान रोटी र आटो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी आमा मेरो प्रेरणा

~डा बच्चु कैलाश कैनी~ मेरी आमाले औंठाको छाप लगाएर शिशु कक्षामा मेरो नाम लेखाउँदा मलाई स्कुल भर्ना गराउँदा मलाई थाहा थिएन हामी किन त्यहाँ पुगेको थियौं त्यहाँ के हुँदै थियो ? त्यो दिन मेरो मानसपटलमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हत्यारा सपना

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ आँखाबाट, पवित्र गंगा बहिदिन्छ, सायद मृत्युसँग डराएर हो दिन पातलिनु रात बाक्लिनुले भयंकर डरलाग्दो सपना बोकेर सायद सताएर हो । उसले जिन्दगी उडाउँछ सुन्दर शहर देखाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूलहरुले चित्त दुखाएका छन्

~डा. मधु “माधुर्य”~ पाखाभरि यो साल पनि ढकमक्क फूल फुलेका छन् बतासमार्पल् बास्नाको निमन्त्रणा पठाउँदा पनि आँखाहरु डुल्न आएनन् पूmलहरुले चित्त दुखाएका छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माइलालाई रमिता छ

~सुधीर छेत्री~ अहिलेदेखि झण्डा बोकेको होइन माइलाले। माइलालाई रमिता छ। माइलाले नै बोक्नुपर्छ जातीय अस्मिताको भारी अनि भारीमाथि सुपारी। माइलाले बाँधिबस्नु छ सधैँ राष्ट्रिय अपरिचयको हेम्मरी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन ?

~पुष्प मूनंकःमि~ मेरो जन्म पछि दुध पैचों मागेर टारेकी थिइन रे मेरी आमाले ! बक्षबाट दुध ननिस्केपछि मेरो बाबाले लिटो ल्याएको थियो रे उधारोमा ! यसरी चल्दै थियो मेरो घर हजुर बुबाहरुको पालादेखि !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रिडर रेस्पोन्स थियोरी – एक प्रक्षेप

~जय क्याक्टस~ च्वाट्टै पारेर छिनाउँछे मानेको गुबाजस्तो परस्त्रीगामी पतिको छुल्बुले पुरुषत्वलाई एउटी स्वाभिमानी स्वास्नीले। आरोपित हुन्छ अनेकौँ कथा अनि थुप्रै उपकथा पाठकीय अभिप्राप्तिको सिद्धान्तले।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गराको चपरीमा

~इश्वरवल्लभ~ धरती रजस्वला हुन्छ अलि पर आकाशदेखि टाढीएर बस्छ; किन यो धरती असमय रजस्वला हुन्छ? वर्षमा कहिले तीन फेरा हुन्छ कहिले हुँदै-हुँदैन कहिले दिनमा निकै फेर चुहिन्छ आकाशले हार खाइसक्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : प्रतिबद्धता

~मधुश्री~ अंजुली भरी यो माटो लिई कसम खानुछ सन्तान थरी-थरिका मिली संघर्ष गर्नुछ खराब बृक्ष रोपेछौँ अब उखेली फाल्नुछ विरुवा नयाँ सारेर गल्ति सुधारी जाग्नुछ बिज्ञान ज्ञान खोज्नुछ बृद्धि उब्जनि कृषिमा श्रमको पूजा गर्नुछ सुन फुलौँन धर्तीमा

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ देउरालीमा बस्दा बस्दै आमाको दर्शन पाएँ साक्षात् देवि आमा तिमी कुन लोकमा तिमी थियौ अनाथ बनाई बालकलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : रोकिन्छ, टुक्रिन्न रे ।

~डा.मेघराज ढकाल~ छन्द: शार्दुलविक्रीडित पैलेका दिनमा अखण्ड मन भो ऐले विखण्डन् भयो बोल्नै खप्पिस छन् त काम अहिले सारै वितण्डा भयो शास्त्रै छैन यहाँ सुदृष्टि अहिले जाने कता हो कता ? मान्छे छन् रनभुल्ल रे ! अझ यहाँ माटो हरायो … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आईमाई फूल हो ?

~यकिना अगाध~ जसरी लोग्नेमान्छेलाई दाजिन्न केहीसित आईमाई किन आईमाई भएर बाँच्न पाउँदैन आईमाई किन मान्छे बनेर बाँच्न पाउँदैन ? जसरी लोग्नेमान्छेलाई बनाईन्छ बहादुर आईमाईलाई किन फूल बनाईन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गद्य कविता : गाउँ कै यादमा

~आनन्द पौड्याल~ धरती र मातासँग स्पर्ष भए पश्चात्, हिँजो, आज र भोलिलाई आत्मसात् गर्दै, माया, ममता जस्ता शब्दको सम्झना गर्दा, गाउँ कै यादले चिथोरिरहन्छ आज मलाई, गाउँ र शहरबीच समीक्षा गर्दै जाँदा, अत्यन्तै गहिराइमा डुवी कल्पना मै घोत्लिँदै, सधैँभरि आत्मीय … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म जन्मेको दिन

~शोभा गुरुङ्ग~ त्यो प्रशव बेदनाको, त्यो जीवन मरणको संघर्ष गर्दै गर्दा, म जन्मेको दिन । हारेर पनि हांसेकी मेरि आमा म जन्मेको दिन । पढ्न स्कुल हिडेकी मेरि आमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहीद र पातहरू

~चन्द्र गुरुङ्ग~ जब जब जन्मभूमिका अङ्ग-प्रत्यङ्गलाई नोच्न थाल्छन् क्रूर नङ्ग्राहरूले र आमाको निर्दोष शरीरमाथि ताण्डव नृत्य गर्छन् अन्धा पाइतालाहरूले तब तब असंख्य सपूतहरू अन्धकारको विरोधमा राँको बनेर बल्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment